تسلط هوش مصنوعی بر انسان و در اختیارگیری فرمانروایی زمین توسط کامپیوترها کابوسی است که چند دهه افکار اندیشمندان و متخصصین امور رایانه‌ای را به خود مشغول کرده. اینکه ساخته دسته آدمی روزی از او پیشی بگیرد و برای خالق خود تصمیم‌ساز شود یک تراژدی آزاردهنده است. ایلان ماسک یکی از مخالفین سرسخت هوش مصنوعی معتقد است: «بسیاری از هوشمندان به ارزیابی‌های من در مورد هوش مصنوعی بی‌اعتنا هستند، چون گمان نمی‌کنند که رایانه بتواند در هوشمندی به پای آن‌ها برسد. اما این یعنی غرور بی‌جا و به هیچ وجه درست نیست. ما به سوی وضعیتی می‌رویم که در آن هوش مصنوعی خیلی باهوش‌تر از انسان خواهد شد و به نظر من در عرض کمتر از پنج سال آن وضعیت فرا خواهد رسید. نه آن که در عرض پنج سال همه چیز زیر و رو شود، ولی اوضاع ناپایدار یا عجیب و غریبی پیش خواهد آمد».
این چهره برجسته بین‌المللی سال 2016 نیز هشدار داده بود که: «انسان می‌تواند برای روبات‌هایی که قدرت را تسخیر می‌کنند تبدیل به حیوان خانگی شود.» از آن زمان ایلان ماسک به طور مرتب خواستار تنظیم فناوری هوش مصنوعی شده است. استیون هاوکینگ فقید نیز در مصاحبه با مجله «وایرد» گفت: «هوش آدمی با هوش کامپیوترهای مدرن تفاوت چندانی ندارد. مشکل در اینجاست که هوش مصنوعی بسیار خطرناک است. آدمی به تنهایی قادر به حکمرانی بر زمین نیست. بسیار محتمل است که روبات‌ها این کار را بهتر از انسان‌ها انجام دهند و در نهایت آدمی برای روبات‌ها باری اضافی خواهد بود».
او همچنین درباره احتمال بوجود آمدن وضعیتی که در آن هوش مصنوعی بی‌نیاز از حضور آدمی پویا خواهد بود گفت: «اگر آدمیان می‌توانند ویروس برای کامپیوترها طراحی کنند، روزی خواهد آمد که فردی توانایی ساخت هوشی مصنوعی را خواهد داشت که بی‌نیاز از انسان‌ها خود را بازسازی کند. این گونه‌ای تازه از زندگی خواهد بود که از زندگی نوع بشر پیشی خواهد گرفت».
درباره کارگردان
جو مایل نویسنده و کارگردان جویای نام امریکایی است. او فیلمسازی را در NYU's Tisch School نیویورک آموخت. اولین تجربه مایل در کارگردانی با ساخت شوهای پربیننده تلویزیونی رقم خورد. در این عرصه، جو برنده هفت جایزه Telly شده است. آخرین ساخته او سریال GameWorld است که قرار بود از اواخر 2022 پخش آن در Machinima Prime آغاز شود. اما مشهورترین اثر جو مایل، فیلم سینمایی «شورش-Revolt» محصول 2017 میلادی است. Revolt توسط کمپانی Tea Shop Productions تولید و منتشر شده؛ در این فیلم که با بودجه‌ای در حدود 4 میلیون دلار به تولید رسیده است، لی پیس، برنیس مارلو، جیسون فلمینگ، وندیل مولبتسی، سکواتی اس تسوبانه، لروی گوپال، وِلیل زونزا، پاتریک باکوباین به ایفای نقش پرداخته‌اند.
داستان فیلم
سیاره زمین تحت حمله ویرانگر روبات‌های غول‌پیکر قرار گرفته است؛ سلاح‌های الکترومغناطیسی روبات‌های قاتل اکثریت جمعیت جهان را به نابودی کشانده. قدرت اسلحه این موجودات عظیم‌الجثه به حدی است که پیکره هر موجود زنده‌ای را تبخیر می‌کند. آخرین سنگر بشری سرزمین کنیاست؛ محل تجمع نیروهای دفاع ویژه، گروه‌های شرور تروریستی و البته روبات‌های قاتل! روایت از زندانی در حوالی شهر نایروبی آغاز می‌شود. جاییکه پزشک فرانسوی "نادیا" و افسر نیروهای ویژه امریکا "بو" در اسارت گروه تروریستی هستند. افسر امریکایی دچار اختلال حافظه شده و حتی اسمش را به خاطر ندارد؛ نام موقت "بو" را هم نادیا برای او انتخاب می‌کند.
پس از یک درگیری نفس‌گیر، نادیا و بو موفق به فرار از زندان تروریست‌ها می‌شوند. همزمان شهر تحت حمله سنگین گروهی از روبات‌ها قرار دارد؛ مردم محلی علت هجوم این روبات‌ها به منطقه را، پایگاه فضایی امریکا واقع در نوار مرزی کنیا می‌دانند. نادیا و بو برای پیدا کردن حقیقت به سمت منطقه مرزی حرکت می‌کنند. در طول مسیر نادیا و بو به یک گردان خشمگین از روبات‌ها برخورد می‌کنند و نادیا توسط آن‌ها ربوده می‌شود و ... .
بهر چه بود؟!
ایده حمله روبات‌ها به انسان و نابودی حیات بشری یکی از تکراری‌ترین دستمایه‌های سینمای ژانر سایبری است. نزدیک به یک قرن از نخستین آثار اینچنینی می‌گذرد. فیلم‌هایی که در آن به جای گودزیلاهای غول پیکر، روبات‌های بیرحم بر آدمی تاختند. معمولا جزئیات داستان و پرداخت بهتر، عاملی در جذابیت این کتگوری سینمایی است؛ و گرنه یک خطی این زیرژانر کاملا قابل حدس است! حالا و در «شورش»، بودجه نسبتا محدود جو مایل یکی از عواملی است که دست و پای او را در بعد جلوه‌های ویژه بسته است. فیلم سورپرایز خاصی که ندارد هیچ، در طراحی روبات‌ها هم بسیار ضعیف‌تر از تکنولوژی 2017 عمل کرده است. مناسب‌ترین عبارت برای توصیف فیزیک روبات‌های مایل، "نچسب" است!
سرمایه‌گذاری کارگردان بیشتر روی توانایی بازیگری لی پیس و برنیس مارلو انجام شده؛ اما از آنجاییکه با یک فیلم حادثه‌ای-جاده‌ای طرف هستیم و اکثر لحظات در فرار، تیراندازی و درگیری اتفاق می‌افتد، انتظار معجزه از دو بازیگر اصلی فیلم کار بیهوده ای است. اساسا در داستان و به تبع آن در شخصیت‌ها عمقی شکل نمی‌گیرد که بخواهیم منتظر یک اکت زیرپوستی از لی پیس باشیم. بعید است اگر از خود او هم در مورد کاراکتر بو بپرسیم بتواند بیش از دو خط برایمان بنویسد! فیلم در زمینه‌چینی ابتدایی و پایان‌بندی کاملا لنگ می‌زند! فیلم نمی‌داند از کجا آمده و آمدنش بهر چیست! بیننده پاسخ نمی‌گیرد که در نهایت مسبب به این روز افتادن جهان فیلم چه کسی است؟! اصول فیزیکی و علمی هم کاملا در قصه به سخره گرفته می‌شود! مخصوصا در سکانس پایانی که باتری تفنگ الکترونیکی آتش می‌گیرد و کاراکتر بو از باتری خودش! سلاح را فعال می‌کند؛ او پس از انتقال یک ولتاژ بالا به روبات‌ها از جا برخواسته و به مسیر خود ادامه می‌دهد! اگر بو خودش روبات است که باید با این ولتاژ بالا مستهلک می‌شد؛ اگر انسان است که پس از مواجهه با چنین جریانی از الکترون باید کبابی می‌شد! براستی بو چیست!
تنها نکته مثبتی که شاید بتواند «شورش-Revolt» را تا لحظه پایان برای مخاطب قابل تحمل کند، ریتم مناسب در کنار زمان کوتاه فیلم است. فیلم بدون احتساب تیتراژ پایانی کمتر از هشتاد و دو دقیقه است و این به شدت برای بیننده‌ای که منتظر پایان و خلاصی از فیلم است بسیار جذاب است!
