سریال تلویزیونی Halt and Catch Fire
شبکه تلویزیونی amc امریکا، محبوب‌ترین درگاه پخش سریال‌های تلویزیونی در میان علاقه‌مندان به سینمای کلاسیک است؛ چرا که شما با مشاهده تولیدات این شبکه، با داستان روبه‌رو می‌شوید. مهم‌ترین عنصری که حضور تماشاگر پای تلویزیون را رقم می‌زند؛ حلقه وصل سینمای کلاسیک و دنباله‌دارهای تلویزیونی.
حتی شعار این شبکه تا سال 2013 هم «داستان اینجا مهم است» بود. خروجی این سیاست تاکنون به تولید آثاری چونbreaking bad» »، ««Mad Men و «Hell on Wheels» منجر شده است؛ همگی این مجموعه‌ها از پربیننده‌ترین سریال‌های تاریخ هستند.
ورود amc به حوزه سایبر نیز با همین سیاستِ موفق رقم خورده است. آن‌ها روی دهه 1980 میلادی در امریکا و شروع سرمایه‌گذاری‌های گسترده در صنعت آی‌تی دست گذاشته‌اند. دورانی که بحران کمبود فرصت‌های شغلی، ایالات متحده را در رکودی عمیق فرو برده بود. همه این صحبت‌ها در مورد سریال «Halt and Catch Fire» است.
تخصصی، اما خوش‌بیان!
در «Halt and Catch Fire» یک مدیر جاه طلب و جوان با نام جو مک‌میلن، تیم نرم‌افزاری و سخت‌افزاری یک شرکت دسته چندم کامپیوتری را در راستای تحقق اهدافش بکار می‌گیرد. گوردون کلارک و کامرون هوو، بازوان دست‌یابی او به اهدافش هستند. گوردون یک مهندس سخت افزار افسرده است که با تحریک مک‌میلن، گام در راه طراحی نوعی از کامپیوترهای قابل حمل می‌گذارد. کامرون هوو نیز یک استعداد برنامه نویسی هرز شده است که علی‌رغم عادات رفتاری عجیب و غریبش، مسئولیت کد‌نویسی سخت افزارهای تولیدی گوردون را بر عهده می‌گیرد.
داستان از دوره‌ای آغاز می‌شود که آی‌بی‌ام، غول بلامنازع تولید کامپیوترهای خانگی شده و استیو جابز در ابتدای دوران شهرت قرار گرفته است. شرکت کوچک کاردیف الکتریک با سپردن منصب مدیریت بازرگانی شرکت به مک‌میلن، پای در راه رویارویی با آی‌بی‌ام و دیگر رقبا می‌گذارد.
کریستوفر کنت‌ول در کنار کریستوفر سی.راجرز، طراحی داستان و کارگردانی «Halt and Catch Fire» را بر عهده دارند. اسامی نویسندگان و کارگردانان جوان بسیاری در تیتراژ اپیزودهای گوناگون این سریال به چشم می‌خورد. اما این مسئله آسیبی به یکدستی کار وارد نیاورده است.
انتخاب نام عجیب «Halt and Catch Fire» برای این سریال، اشاره به یک دستور معروف برنامه‌نویسی است که منجر به از کار افتادن موقت cpu شده و به تبع آن سیستم نیاز به راه اندازی مجدد پیدا می‌کند. این دستور در ابتدا مختص کامپیوترهای آی‌بی‌ام 360 بوده که در ادامه گسترش یافته است.
سریال تلویزیونی PERSON OF INTEREST
سریال «مظنون-PERSON OF INTEREST»، یکی دیگر از مجموعه‌های تلویزیونی پرطرفدارِ شبکه CBS امریکاست. این دنباله‌دار که به اختصار «POI» خوانده می‌شود، به تهیه‌کنندگی جی.جی.آبرامز و سرپرستی جاناتان نولان در کنار کریس فیشر تهیه شده است. فیلم‌نامه POI نیز توسط نولان نوشته شده است. پخش این سریال از 22 سپتامبر سال 2011 آغاز شد و تا 21 ژوئن 2016 ادامه یافت. «مظنون» در 5 فصل و مجموعا 103 اپیزود، تولید و پخش شده است.
داستان سریال
«PERSON OF INTEREST»، ماجرای هارولد فینچ، دانشمند و برنامه‌نویس خبره‌ای است که پس از حملات یازده سپتامبر، از سوی حکومت، مامور به طراحی و تولید دستگاهی ضد‌تروریستی می‌شود. این اختراع قرار است با تکیه بر هوش‌مصنوعی، با کمک دوربین‌های مداربسته‌ی موجود در سطح شهر، تحرکات شهروندان را زیرنظر گرفته و موارد مشکوک را گزارش کند.
مدتی بعد، مدیر پروژه به طرز مشکوکی کشته شده و فینچ نیز از شرکت اخراج می‌شود. سلسله حوادثی رخ می‌دهد که فینچ متوجه می‌شود دستگاه توانایی منحصربفرد تجزیه و تحلیل اطلاعات و پیش‌بینی در مورد جرایم سازمان‌یافته غیرتروریستی را نیز داراست. این خاصیت دستگاه، مورد استقبال حکومت قرار نمی‌گیرد و فینچ به تدریج و با کمک افرادی که به او ملحق می‌شوند در راستای بهره‌مندی از این ویژگی خارق‌العاده بر‌می‌آید.
سریال تلویزیونی «مظنون» در فواصل گوناگون توانسته جوایز متعددی را برای سازندگانش به ارمغان آورد. یکی از مهم‌ترین جوایز تلویزیونی در امریکا، «بهترین فیلم از نگاه تماشاگران» است؛ «مظنون» پس از تنها دو فصل، موفق به دریافت این جایزه شد. این سریال به دفعات نیز نامزد دریافت این جایزه بوده است. در نظرسنجی‌های رسمیِ میزانِ مخاطب، «مظنون» در مقاطع گوناگون توانست با شکست «بازی تاج و تخت» رتبه نخست پرتماشاگرترین سریال فصل را از آن خود کند. شاید همین موفقیت باعث شد تا مدیران شبکه HBO، مسئولیت ساخت پروژه عظیم «WESTWORLD» را به جاناتان نولان و جی.جی‌آبرامز بسپارند.
علاوه بر کیفیت فیلم‌نامه و کارگردانی خوب، «PERSON OF INTEREST» از کستینگ قدرتمندی نیز بهره می‌برد. مایکل امرسون در نقش هارولد فینچ، همان "بنجامین لینوس" سریال «لاست» و برنده جایزه امی است. جیمز کازویل، ایفاگر نقش "جان ریس"، با فیلم مصائب مسیح در ایران شناخته می‌شود. تراجی پی هنسون، کوین چاپمن، امی اکر و سارا شاهی بازیگر ایرانی‌الاصل، از دیگر نقش‌آفرینان این مجموعه تلویزیونی هستند. رامین جوادی نیز ساخت موسیقی «PERSON OF INTEREST» را بر عهده داشته است.
سریال تلویزیونی Black Mirror
اگر به دنبال اثری متفاوت در میان سریال‌های تولید شده در حوزه تکنولوژی هستید، Black Mirror یا آینه سیاه پیشنهاد خوبی است. مینی‌سریالی که تاکنون 5 فصل و 22 قسمت را پشت سر گذاشته و فواصل پخش آن نیز همانند محتوایش عجیب است. اولین فصل این مجموعه انگلیسی، در سه قسمت، دسامبر 2011 از Channel 4 پخش شد. فصل دوم در سه قسمت و این‌بار فوریه 2013 منتشر شد. تک اپیزود ویژه کریسمس آخرین باری بود که Channel 4 اقدام به پخش آینه سیاه کرد.
اکتبر 2016 و پس از حدود دو سال، شبکه Netflix در شش قسمت فصل سوم سریال Black Mirror را پخش کرد و دسامبر 2017 فصل چهارم بازهم در 6 اپیزود منتشر شد.
کلیت این سریالِ آنتولوژ، پیرامون رابطه انسان و تکنولوژی است. چارلی بروکر به عنوان سازنده و فیلمنامه‌نویس این مجموعه، با ایده‌ها و خطوط داستانی خلاقانه توانسته است نظر مثبت بسیاری از منتقدین را به خود جلب کند.
چارلی بروکر در مورد ایده اولیه ساخت Black Mirror گفت:
جرقه اولیه روزی به ذهنم رسید که مشغول تماشای اپیزودی از سریال منطقه نیمه روشن-The Twilight Zone بودم. در آن قسمت، زمین به خاطر جنگ هسته‌ای نابود شده و آخرین انسان جهان با نا‌امیدی میان ویرانه‌های جهان چرخ می‌زند. او عاشق کتاب است و از آنجا که امیدی به زندگی ندارد برای تسلای خود سراغ کتابخانه‌ای رفته و قصد مطالعه می‌کند. پس از انتخاب کتاب‌های مورد علاقه‌اش، درست لحظه‌ای که مشغول خواندن می‌شود، عینکش روی زمین افتاده و می‌شکند. صورتش را میان دستانش می‌گذارد و هق‌هق گریه می‌کند و پایان.
بروکر افزود، بعد از تماشای این سریال به خودم گفتم این همان چیزی است که تلویزیون به آن نیاز دارد و تصمیم خودم را گرفتم.
آینه سیاه از لحاظ ساختار بسیار جلوتر از منطقه نیمه روشن ظاهر شده است. اپیزودهای 60 تا 90 دقیقه‌ای این سریال، فرصت بیشتری برای برقراری ارتباط میان مخاطب و کاراکتر فراهم کرده است. منطقه نیمه روشن با اپیزودهای متعدد اما 30 دقیقه‌ای، این فرصت را از مخاطب دریغ کرده بود.
محتوای سریال به گونه‌ای است که احساس ضدتکنولوژی بودن به مخاطب دست می‌دهد. با‌این‌حال خود بروکر معتقد است آدم بده‌‌ی سریال انسان‌ها هستند؛ البته نه انسان‌هایی که از تکنولوژی برای سرکوب دیگران استفاده می‌کنند و بعدش قاه‌قاه می‌خندند و گربه‌شان را نوازش می‌کنند، بلکه آن افرادی که زندگی خود را با تکنولوژی به نابودی می‌کشانند.
