پیمان ژنو دیجیتال؛ نیاز کشورها برای مقابله با مهاجمین سایبری
به گزارش واحد بین‌الملل سایبربان؛ برد اسمیت (Brad Smith)، از مدیران ارشد مایکروسافت، در حاشیه نشست اخیر RSA، درباره حملات سایبری بین‌المللی با پشتوانه دولتی اظهار داشت که تمامی دولت‌ها باید به یک قانون بین‌المللی بپیوندند تا شهروندانشان در برابر حملات سایبری محافظت نمایند. این مسئول ارشد مایکروسافت، در ادامه به حملات سایبری بزرگی که در چند ماه اخیر در دنیا رخ‌داده اشاره کرد و گفت: «ما نیازمند قوانین بین‌المللی هستیم تا بتوانیم با این اقدامات مقابله نماییم.»
اسمیت، دنیا را نیازمند پیمانی به نام ژنو سایبری دانست و با اشاره به کنوانسیون ژنو که در سال 1949 و در پی جنگ جهانی دوم امضا شد گفت: «شرکت‌های فناوری نیاز دارند تا در دنیای درگیری‌های سایبری، به نهادی بی‌طرف اعتماد کنند. ما نیازمند یک پیمان ژنو دیجیتال هستیم تا دولت‌ها را متعهد به رعایت هنجارهای بین‌المللی سایبری، برای حفاظت از شهروندان در زمان صلح کند.»
طرفداران ژنو سایبری معتقدند نبود هنجارها و قوانین بین‌المللی سایبری، سبب می‌شود تا برخی کشورها در این عرصه، گستاخ شوند و از نبردهای سایبری که هیچ حدومرزی ندارد، برای پیگیری خواسته‌های خود در عرصه بین‌المللی بهره ببرند.
آمریکا و چین، نمونه‌ای از این پیمان‌نامه را در سال 2015 امضا کردند و توافق کردند که در زمان صلح، هیچ حمله سایبری را علیه یکدیگر، برای سرقت اطلاعات به کار نبرند. توافق‌نامه مشابهی نیز، چند ماه بعد در اجلاس 20 کشور صنعتی جهان و بین اعضای این گروه به امضا رسید. اسمیت مدعی است که رئیس‌جمهور جدید آمریکا، این فرصت را دارد که با پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، وارد مذاکره شده و برای مهار بحران حملات سایبری در دنیا، راهکار مناسبی اتخاذ نماید.
در بخش دیگری از صحبت‌های اسمیت در این رابطه آمده است: «داشتن یک ژنو سایبری، اثرات مثبتی مثل داشتن یک‌نهاد مستقل تحقیقاتی در زمینه سایبری دارد و همین موضوع سبب می‌شود تا بتوان شواهد مناسبی از مهاجمین به کشورهای دیگر را پیدا کرد.»
اسمیت، فعالیت چنین سازمانی را، به فعالیت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی تشبیه کرد و خواستار ایجاد اتحادی مؤثر در این زمینه شد. این در حالی است که باگذشت سالیان متمادی از تشکیل نهادهای بین‌المللی نظیر سازمان ملل، شورای امنیت، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و تعدادی نهادهای مشابه، تردیدها در استقلال این نهادها، بسیار پررنگ‌تر از گذشته شده است و اغلب دولت‌ها و مردم دنیا، این نهادهای بین‌المللی را، ابزاری برای اعمال فشار ابرقدرت‌ها بر سایر کشورها قلمداد می‌کنند.
برخی متخصصان پس از وقوع حملات باج افزاری چون واناکرای معتقدند که باید کنوانسیون ژنو سایبری تصویب شود، تا از وقوع حملات این چنینی جلوگیری شود.
