نگاهی به فیلم سینمایی گربه سیاه

فیلمنامه‌ای که نیست!
ایده‌ای که فیلمنامه فیلم سینمایی «گربه سیاه» بر محوریت آن شکل گرفته، از پتانسیل بالایی برخوردار است؛ اما پرداخت آماتوری به موضوع، پاشنه آشیل کل فیلم شده است. خرده پیرنگ‌های بی سر و ته و بی‌‌کارکرد در فیلم، جز خسته کردن مخاطب هیچ برآیندی ندارد. رفت و آمد دوست چشم چران ناپدری رها، مراسم خواستگاری از خواهر آرمان، کاراکتر دختر مستندساز، همه و همه شلوغ‌کاری‌های ناشی از عدم تسلط به موضوعی است که فیلم قصد داشته به آن بپردازد. عجیب‌تر از همه حضور شخص بهرام رادان است! ظاهرا در ابتدا قراری بر حضور رادان مقابل دوربین نبوده؛ قصد رادان تنها تهیه‌کنندگی فیلم بوده است! اما تهیه اینچنین اثر نازلی از خود رادان نیز محل پرسش است. فیلم در سطحی‌ترین کیفیت ممکن ساخته شده است.
فیلم مثلا قصد داشته در نقد سلبریتی‌گری لمپن گام بردار دارد و در تجلیل از سلبریتی‌گری اورجینال تلاش کند. متاسفانه در هر دو افتضاح عمل کرده است! نمایش روند تبدیل یک دلقک مجازی تا یک شاخ مجازی محبوب، در چند استوری از ساندویچ فروشی، دابسمش و یکی دو حرکت پاپاراتزی خلاصه شده. واضح است تیم طراح داستان بدون تحقیق و کمترین تسلطی بر شبکه‌های اجتماعی اقدام به نگارش فیلمنامه کرده است. از این مضحک‌تر طراحی کاراکتر سلبریتی اورجینال فیلم است! یعنی کاراکتر آقای بازیگر که در واقع همان بهرام رادانی است که نقش خودش را ایفا می‌کند. شمایل ایشان در قد و قواره مسیح ترسیم شده است! یک مصلح مهربان که هیچ خطایی ندارد! مردی که به شدت پیگیر حق و حقوق کارکنان خود است و از آبروریزی‌های پیاپی چند نوجوان پرشور هیچ کینه‌ای به دل نمی‌گیرد. جالب اینجاست که چنین کاراکتر سفیدی، وقتی مورد اتهام در فضای مجازی قرار می‌گیرد حتی قادر به جلب اعتماد نامزد خودش هم نیست! اینکه شخصیت بهرام رادان در زندگی شخصی و کاری اینگونه هست یا نه اصلا محل اشکال نیست؛ رادان یکی از کم‌حاشیه‌ترین سوپر استارهای سینمای ماست. اما رادان در گربه سیاه قرار است نماد یک طیف باشد نه شخص خودش؛ سفیدی مطلق یک کاراکتر سال‌هاست که در سینمای دنیا و حتی سینمای خودمان منسوخ شده است. باید اذعان کرد که فیلمنامه گربه سیاه به شدت مخاطب را دست‌کم فرض کرده است و حالا که این اتفاق رخ داده، جای نقد و تحلیل دیگری برای خودش باقی نمی‌گذارد. احترام به مخاطب، اصلی‌ترین شرط تولید یک فیلم است.
 قطعا اگر این ایده توسط یک تیم جوان گمنام و در غالب یک فیلم کوتاه اما کیفی به سرانجام می‌رسید ماحصل مفیدتری داشت. آنچه دیدیم، سرگردان‌ترین فیلم اکران 1400 بوده است.