قضاوت افراد از ظاهر آن‌ها
به گزارش واحد فناوری اطلاعات سایبربان؛ با ظهور عکاسی در قرن 19، عده‌ای از دانشمندان آن زمان اعتقاد داشتند که می‌توان با توجه به ویژگی‌های ظاهری صورت افراد، به شناسایی دقیق مجرمان اقدام کرد. این فرضیه در آن زمان بی‌اعتبار شناخته شده و تقریباً به فراموشی سپرده شد؛ اما به‌تازگی محققان چینی ادعا می‌کنند نوعی هوش مصنوعی توسعه داده‌اند که می‌تواند با دقتی بسیار بالا مجرمان را شناسایی کند.
گروهی از پژوهشگران دانشگاه شانگهای جیوائو تانگ چین (Shanghai Jiao Tong University)، موفق به توسعه‌ی الگوریتمی شده‌اند که تنها با تجزیه‌وتحلیل چهره‌ی افراد می‌تواند افراد مجرم را از مردم عادی تشخیص بدهد. این فناوری از نوع خاصی از الگوریتم‌های دید ماشینی (machine-vision) استفاده کرده و می‌تواند پیش‌بینی کند چه افرادی در آینده به جرم دست خواهند زد.
ردیف بالا تصویر افراد مجرم و در ردیف پایین مردم عادی قرار دارند.
محققان برای آموزش الگوریتم مذکور از 1856 عکس استفاده کردند که نیمی از آن‌ها متعلق به مجرمین محکوم شده بودند. از طرفی تمام این تصاویر متعلق به مردانی بدون موی صورت بود. دانشمندان از 90 درصد این محتوا برای آموزش و از 10 درصد دیگر برای آزمایش آن استفاده کردند. در پایان آموزش هوش مصنوعی ایجاد شده می‌توانست با توجه به تفاوت ویژگی‌های صورت افراد با احتمال 89.5 درصد مجرم بودن یا احتمال ارتکاب به جرم فرد در آینده را به درستی تشخیص دهد.
در گزارش منتشر شده برای پروژه‌ی مذکور آمده است: «الگوریتم ایجاد شده کار خود را با پیدا کردن تفاوت‌های کلیدی مانند انحنای لب، فاصله‌ی گوشه‌ی داخلی چشم‌ها و زاویه‌ی بینی با دهان در چهره‌ی افراد انجام می‌دهد.»
گروهی از محققان دانشگاه ام.آی.تی با بیان این‌که فناوری مذکور طبقه‌بندی خود را بر اساس سه ویژگی متفاوت اصلی انجام می‌دهد، ادعا کرده‌اند: «انحنای لب بالایی مجرمان به طور متوسط 23 درصد بزرگ‌تر از مردم عادی است. همچنین فاصله بین دو گوشه‌ی داخلی چشم آن‌ها 6 درصد کمتر است. به علاوه زاویه‌ی تشکیل شده بین نوک بینی و گوشه‌ی دهان مجرمان 20 درصد کوچک‌تر است.»
محققان چینی گفتند: «به عبارت دیگر، شباهت چهره در میان افراد معمولی بسیار بیشتر از مجرمان است یا در واقع چهره‌ی مجرمان نسبت به یکدیگر از تنوع بالاتری برخوردار است.»
عده‌ای از محققان معتقدند تعداد تصاویری که برای آموزش فناوری مذکور مورداستفاده قرار گرفته است بسیار محدود بوده و هنوز ممکن است یک فرد به اشتباه شناسایی شود. از طرفی سؤالات بسیاری در مورد ویژگی‌های تعریف شده توسط روانشناسان وجود دارد. به‌علاوه با وجود این که این فناوری تا استفاده شدن در سطح جامعه فاصله‌ی بسیاری دارد؛ اما اگر فردی که پرونده‌ی پاکی دارد پیش‌بینی گردد که در آینده مرتکب جرمی می‌شود، چه اتفاقی برای وی رخ خواهد داد؟ همچنین اگر دولت‌ها به این فناوری تکیه کنند؟ مردم عادی و مجرم‌ها، چگونه می‌توانند بی‌گناهی یا گناهکار بودن خود را ثابت کنند؟ آن هم در حالی که هیچ مدرک دیگری برای دستگیری آن‌ها وجود ندارد؟
