سی و نه کشور، هدف جاسوسی سایبری روسیه
به گزارش واحد بین‌الملل سایبربان؛ برخی محققان اعلام کرده‌اند که کارزار جاسوسی سایبری و اطلاعات جعلی روسیه، صدها فرد و سازمان را در حداقل 39 کشور و سازمان ملل و ناتو مورد هدف قرار داده است. به گفته پژوهشگر ارشد، رونالد دیبرت (Ronald Deibert)، گزارش سیتیزن لب در دانشگاه تورنتو از وجود یک کارزار بزرگ اخبار جعلی و جاسوسی سایبری خبر داده است که صدها فرد و سازمان را در دولت، صنعت، ارتش و جامعه مدنی هدف گرفته است.
یافته‌ها نشان می‌دهد که حملات سایبری به کارزارهای هیلاری کلینتون در جریان ریاست جمهوری 2016 – که مقامات اطلاعاتی امریکا آن را به روسیه نسبت می‌دهند – فقط بخش بسیار کوچکی از ماجرا بوده است. محققان سیتیزن لب اظهار داشتند که جاسوسی نه تنها دولت، ارتش و صنعت، بلکه روزنامه‌نگاران، دانشگاهیان، چهره‌های اپوزیسیون و کنشگران را نیز هدف گرفته است. طبق گزارش، نخست‌وزیر سابق روسیه، مقامات بلندپایه سابق امریکا، اعضای کابینه اروپا و اوراسیا، سفرا، مقامات بلندپایه ارتش و مدیران ارشد شرکت‌های انرژی جزو اهداف برجسته این حملات بوده‌اند.
دیبرت در نوشته‌ای که در وبلاگ خود منتشر کرد اظهار داشت که کارزارهای هدایت شده توسط روسیه، از الگوی حملات فیشینگ برای به دست آوردن اعتبارات و مجوزهای اهداف استفاده می‌کردند و اطلاعات لو رفته را با دقت به گونه‌ای در هم می‌آمیختند که اطلاعات راست و دروغ با هم قاطی شده و فضای غبارآلودی به دور واقعیت‌ها پدید می‌آمد. دیبرت اضافه کرده بود: «روسیه تجربه‌ای طولانی در بهره‌گیری از اطلاعات غلط دارد و سابقه آن حتی به دوران شوروی سابق بازمی‌گردد. اطلاعات لو رفته‌ای که راست و دروغ در آن قاطی شده باشد، نظیر اطلاعاتی که در گزارش ما مورد بررسی قرار گرفته، چالش‌های پیچیده‌ای برای جامعه در پی دارد. اطلاعات نادرست که در میان مطالب درست پراکنده شده باشد- تشخیص دروغ در جنگلی از حقایق و مقابله با آن بسی دشوار است، مخصوصا زمانی که به عنوان اطلاعاتی فاش می‌شود که حاوی مطالب مستهجن و مطالبی است که اطلاعات خصوصی محسوب می‌شود.»
دیبرت اظهار داشت که محققان مدرک قطعی که کارزار فوق را به سازمان دولتی خاصی ربط دهد در اختیار نداشتند اما اضافه کرد که «با وجود این، گزارش ما شواهدی روشن ارائه می‌دهد که با آنچه به طور عمومی در گزارش‌های متعدد دولتی و صنعتی درباره جاسوسی سایبری روسیه آمده، اشتراکاتی دارد.»
سیتیزن لب اعلام کرده که یکی از اهداف این حملات، یک روزنامه‌نگار امریکایی به نام دیوید ستر (David Satter) بوده است. دیوید ستر مطالب زیادی درباره فساد در روسیه به رشته تحریر درآورده است. طبق گزارش، ایمیل‌های به سرقت رفته ستر «به طور گزینشی تغییر داده شدند» و آنگاه «افشا گردیدند» تا این تلقی نادرست را به مخاطبان بدهند که او بخشی از توطئه سیا برای بی اعتبار ساختن ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه بوده است.
سیتیزن لب اعلام کرده است که کارزارهای افشای اطلاعات مشابهی هم مقامات افغانستان، ارمنستان، استرالیا، اتریش، کامبوج، مصر، گرجستان، قزاقستان، قرقیزستان، لتونی، پرو، روسیه، اسلواکی، اسلوونی، سودان، تایلند، ترکیه، اوکراین، ازبکستان و ویتنام را هدف گرفت. مقامات سازمان ملل و کارکنان ارتش در بیش از دوازده کشور نیز هدف این حملات قرار گرفتند. دیبرت اظهار داشت: «امیدواریم گزارش ما، در مطالعه دقیق و انتشار جزئیات این گونه عملیات‌های افشای آلوده به راست و دروغ، به ما کمک کند درک بهتری از نحوه شناسایی و رفع آنها پیدا کنیم.»
در جنگ اطلاعاتی در فضای سایبر، به دست آوردن اطلاعات خاص از دشمن، همیشه وسوسه‌انگیز بوده است. اطلاعاتی که از طریق هک و نفوذ به دست مهاجمان می‌افتد، در کنار القای حس برتری اطلاعاتی، می‌تواند برای بی اعتبار ساختن رقیب به کار گرفته شود. ترکیب کردن اطلاعات درست با اطلاعات غلط و انتشار آن همراه با مجموعه‌ای از اطلاعات خصوصی و لو رفته از رقبا، مخاطبان را در فضایی از ابهام فرو می‌برد و با سردرگم ساختن آنها امکان تصمیم‌گیری درست را آنها می‌گیرد. مخاطبان عام این افشاگری‌ها، با انبوهی از خبرهای راست و دروغ مواجه می‌شوند و گاهی تمیز دادن حقیقت از دروغ، برای آنها دشوار است. چنانچه خبری را واقعی تشخیص دهند، این احتمال می‌رود که خبرهای همراه آن را نیز واقعی تلقی کنند و ذهنیتی منفی درباره افراد مورد اشاره در خبر در آنها شکل بگیرد. در این میان، ارتقای سواد رسانه‌ای و سیراب کردن مجراهای انتشار خبر از اطلاعات حقیقی و درست، می‌تواند تلاش‌های دشمن برای شبهه افکنی و گمراه کردن افکار عمومی را به شکست بکشاند.
