روسیه و سیستم ارتباطی غیرقابل هک
به گزارش واحد فناوری اطلاعات سایبربان؛ هدف توسعه سیستم ارتباطات از راه دور بر مبنای کوانتوم بوده که با تست ارسال موفقیت‌آمیز سیگنال تا 250 کیلومتری غیرقابل هک شدن آن ازلحاظ تئوریک مورد تأکید قرارگرفته است.
دستگاه مذکور در مراحل آزمایشی خود قرار دارد و توانایی انتقال سیگنال کوانتومی تک فوتون را تا فاصله 250 کیلومتری انجام داده است. مهم‌ترین نتیجه این کار جلوگیری کامل از ایجاد اخلال توسط هکرها در انتقال سیگنال بوده است که مورد تأیید دانشمندان قرارگرفته و این ابزار را غیرقابل هک ساخته است.
اخیراً هکرها توانستند اطلاعات 1.5 میلیون مشتری کمپانی آمریکایی Verizon را به سرقت برند چراکه الگوریتم بکار رفته در رمزگذاری دیتا قابل هک بوده و با شکستن الگوریتم دیتای کاربران لو رفته است.
اما امنیت اطلاعات بر مبنای فیزیک کوانتوم کاملاً متفاوت بوده و به دلیل تفاوت پایه‌ای آنچه ارسال‌شده و خوانده می‌شود، غیرقابل نفوذ می‌شود.
در پروژه دانشمندان روس «کیوبیت های» ساخته‌شده بین دانشگاه ITMO و Heriot-Watt به‌صورت غیرقابل هک شدن ارسال شد. آرتور گلیم از دانشگاه ITMO می‌گوید با این آزمایش قادر هستیم تا دست به ساده‌سازی سیستمی کوانتومی بر اساس کانال مخصوص کوانتومی در فضای معادل یک اتاق بزرگ بزنیم.
بیت‌های کوانتومی یا کیوبیت با تابش لیزر به یک مدولاتور روند انتقال دیتا را تسهیل می‌بخشند. موج ساطع‌شده از لیزر به امواج منحصربه‌فرد متعدد تقسیم‌شده و پس از انتقال از طریق کابل، همین عملیات در سیستم گیرنده نیز رخ می‌دهد.
بسته به‌سرعت فرستنده و گیرنده، امواج کاهش یا افزایش می‌یابند و این عملیات درنهایت به‌صورت ترکیب باینری با کلید کوانتومی ترجمه می‌شود.
در یک کامپیوتر معمولی اطلاعات به‌صورت یک سری بیت کدگذاری می‌شوند و این بیت‌ها از طریق گیت‌های منطقی بولین که سری هستند برای نتیجه نهایی دست‌کاری می‌شوند به‌طور مشابه یک کامپیوتر کوانتومی، کوبیت‌ها یا بیت‌های کوانتومی را با اجرای یک از گیت‌های کوانتومی دست‌کاری می‌کند و هر واحد انتقال بر روی یک تک کوبیت یا یک جفت کوبیت عمل می‌کند. با به کار بردن این کمیت‌های متوالی یک کامپیوتر کوانتومی می‌تواند یک واحد انتقال پیچیده از طریق مجموعه‌ای از کوبیت‌ها در بعضی حالات ابتدایی ایجاد کند. پیشبرد پروژه ایجاد رایانه‌های کوانتومی در یک رایانه کوانتومی به‌جای استفاده از ترانزیستورها و مدارهای رایانه‌ای معمولی از اتم‌ها و سایر ذرات ریز برای پردازش اطلاعات استفاده می‌شود. یک اتم می‌تواند به‌عنوان یک بیت حافظه در رایانه عمل کند و جابجایی اطلاعات از یک محل به محل دیگر نیز توسط نور امکان‌پذیر می‌شود.
