دروغ‌گوها شناسایی می‌شوند
به گزارش واحد امنیت سایبربان؛ انجمن دروغ‌سنجی آمریکا مدعی است، آزمون‌های آن در شناسایی افراد دروغ‌گو دقتی بیش از 90 درصد دارند، اما منتقدان بر این باورند که دقت آزمون‌های مذکور حدود 70 درصد است. استفاده از دستگاه دروغ‌سنج چالش‌هایی را نیز به همراه داشته است. با وجود این که نتیجه آزمون‌های دروغ‌سنجی در دادگاه قابل استناد هستند، این آزمون‌های دروغ‌سنجی معمولاً در مصاحبه استخدام یا بررسی سوابق کیفری اشخاص کاربرد دارند.
برخلاف آزمون‌های دروغ‌سنجی که در آن‌ها برای تشخیص صداقت شخص موردنظر از روش‌های فیزیولوژیکی استفاده می‌شود، نرم‌افزار دانشگاه میشیگان، برای تعیین میزان صداقت شخص، واژگان و حالات بدن وی را پردازش می‌کند. محققان به جای استفاده از شرایط تجربی برای آموزش این نرم‌افزار، از تصاویر ویدیویی ضبط شده در جلسات واقعی دادگاه‌هایی استفاده کردند که در پایان رسیدگی آن‌ها راست‌گویی یا عدم صداقت شاهد یا خوانده به نحو موثقی مشخص‌شده است.
تا کنون در سه‌چهارم پرونده‌هایی که توسط نرم‌افزار دانشگاه میشیگان تحلیل شده‌اند، این نرم‌افزار توانسته است به درستی صحت گفتار شخص را تعیین کند.
محققان میشیگان با استفاده از این نرم‌افزار مجموعه‌ای از الگوهای رفتاری مشترک را در افراد دروغ‌گو شناسایی کرده‌اند. افراد دروغ‌گو معمولاً بیشتر اخم می‌کنند، هنگام حرف زدن از هر دو دست خود استفاده می‌کنند و به نحو غیرمنتظره‌ای بیش از حد به شخص پرسشگر توجه می‌کنند. افرادی که واقعیت را نمی‌گویند، بیشتر از واسط‌های آوایی مانند ام یا آه استفاده می‌کنند.
با وجود دقت نسبتاً بالای این نرم‌افزار در تشخیص دروغ و تلاش محققان برای افزایش دقت آن، محققان میشیگان و هر شخص دیگری که در این حوزه تحقیقاتی را به انجام رسانده است، خواهد گفت که هیچ روشی برای تشخیص دروغ وجود ندارد که دقت 100 درصد باشد، چرا که همواره انسان‌هایی هستند که می‌توانند با استفاده از خلاقیت خود، این روش‌ها را بی‌اثر کنند.
