حملات سایبری؛ سومین عامل تهدید جامعه جهانی در آینده
به گزارش کارگروه حملات سایبری سایبربان «پرونده حکمرانی فضای مجازی»؛ اکثر کارشناسان امنیتی، وقوع یک حمله سایبری بزرگ را امری حتمی می‌دانند ولی زمان آن مشخص نیست. مقیاس چنین حمله‌ای آن‌چنان بزرگ خواهد بود که می‌توان آن را معادل حوادث 11 سپتامبر دانست. تارا ویلر، مدیر افتا و هکر حرفه‌ای (مدیر سابق افتا در شرکت چندملیتی سیمانتیک)، طی نشست سالانه سازمان توسعه و همکاری‌های اقتصادی در پاریس عنوان کرد: «هر چه با افراد بیشتری صحبت می‌کنم متقاعدتر می‌شوم که حمله بزرگ بعدی یک حمله سایبری خواهد بود.
ویلر در توضیح پیشگویی خود به زیرساخت‌های حیاتی حوزه سلامت و حمل‌ونقل اشاره کرد که به گفته وی، به‌شدت از ضعف حفاظتی رنج می‌برند. وی دراین‌باره گفت: «من نگران این موضوع هستم که اکثر فناوری‌ها در حوزه مراقبت‌های بهداشتی آمریکا با زیرساخت‌های امنیتی قدیمی و ازکارافتاده حفاظت می‌شوند. من نگران هواپیمایی‌هایی هستم که پر از مردم هستند و زیرساخت‌هایی که فرایند واکسیناسیون آنفولانزا را حفاظت می‌کنند. من نگران کلینیک‌های باروری هستم که سال‌ها تلاش برای حفظ جنین‌های سالم را از دست می‌دهند.»
تنها ویلر نیست که معتقد به وقوع چنین حادثه بزرگی است. گزارش مجمع جهانی اقتصاد (WEF)، حملات سایبری و جنگ سایبری را پس از بلایای طبیعی و رویدادهای شدید آب و هوایی، به‌عنوان اصلی‌ترین عامل آشوب و اختلال در پنج سال آینده معرفی کرده است. طبق این گزارش بدترین سناریو این است که مهاجمان بتوانند سیستم‌هایی را که عملکرد جوامع را حفظ می‌کنند، از کار بیندازند. صنایع و زیرساخت‌های حیاتی مانند شبکه‌های برق و سیستم‌های تصفیه آب می‌توانند اهداف بالقوه‌ای برای هکرها باشند؛ چه تیم‌های هکری کوچک یا نقش‌آفرینان بزرگ دولتی.
همچنین گزارش مجمع جهانی اقتصاد عنوان می‌کند: «تعداد اهداف بالقوه حملات مجرمان سایبری به‌صورت تصاعدی رو به افزایش است؛ زیرا استفاده از خدمات ابری روزبه‌روز بیشتر می‌شود.»
جان هریس مدیرعامل شرکت دفاعی Raytheon International اخیراً حملات سایبری را بزرگ‌ترین تهدید امنیت جهانی نامید و افزود: «هر چه بیشتر به اینترنت متصل می‌شویم آسیب‌پذیرتر می‌شویم.» در تأیید این مسئله باید گفت شرکت امنیتی Blu Vector که درزمینهٔ هوش مصنوعی فعال است، اعلام کرده است که تقریباً 40 درصد از کل سیستم‌های کنترل صنعتی و زیرساخت‌های حیاتی در نیمه دوم سال 2017 یک حمله سایبری را تجربه کرده‌اند.
طبق گزارش‌ها، آمریکا، انگلیس، هلند، آلمان و فرانسه مراکز فرماندهی سایبری خاص خود رادارند تا بتوانند با تهدیدات امنیتی مثل جاسوسی سایبری و هک زیرساخت‌های حیاتی به مقابله بپردازند. در سال 2015، مقامات امنیتی انگلیس و آمریکا تصمیم گرفتند طی مانوری مشترک به مناطق اقتصادی یکدیگر در وال استریت و لندن سیتی حمله کنند. در سال 2013، ناتو یک راهنمای قانونی تهیه کرد که طبق آن حملات جنگ سایبری قانونا بخشی از تعارضات بین‌المللی محسوب می‌شوند، اما طرفین نباید به اهداف غیرنظامی مانند فناوری‌های بیمارستانی یا ایستگاه‌های برق حمله کنند.
کشورهای غربی در چند سال اخیر سعی کرده‌اند از قافله عقب نمانند و سلاح‌های تهاجمی خود را در حوزه حملات سایبری بسازند و همچنین مقاومت پلتفرم‌های فعلی خود را در برابر حملات سایبری افزایش دهند. دراین‌باره انگلیس سرمایه‌گذاری قابل‌توجهی روی قابلیت‌های تهاجمی و دفاعی خود در فضای سایبر انجام داده است به‌طوری که حدود 2 میلیارد پوند را به مقابله با تهدیدات سایبری اختصاص داده است. آمریکا نیز زرادخانه سلاح‌های جنگ سایبری خود را مدرن کرده است. بسیاری معتقدند ساخت بدافزار استوکس نت که به زیرساخت‌های هسته ایران آسیب رساند کار آمریکا و اسراییل بوده است. گفته می‌شود این بدافزار حدود سه هزار سانتریفیوژ را در تأسیسات هسته ای نطنز از کار انداخت. به گفته کارشناسان بهترین راه مقابله با این تهدیدات سایبری، راه اندازی شبکه ملی اطلاعات است.
