اسرائیل، جنگ‌های سایبری و "کنوانسیون ژنو"

دولتمردان اسرائیل، بخش بزرگی از رسانه‌های بین المللی را تحت کنترل خود نگه می‌دارند تا مردم دنیا از ماهیت واقعی این رژیم آگاه نشوند و اسرائیل از خشم ملت‌ها در امان باشد. سهم بزرگی از ثروت جهان نیز در اختیار صهیونیست‌ها است که از آن به عنوان اهرم فشار بر دولت‌ها استفاده می‌کنند. در مجامع جهانی نیز با فربیکاری نقش قهرمان مظلوم و پر تلاش داستان را تصاحب کرده، دست‌های خونین خود را پاک جلوه می‌دهند. آنان با تغییر تعریف "صلح جهانی" نگرانی خود در خصوص نابودی اسرائیل را نگرانی درمورد صلح جهانی معرفی می‌کنند، حال آنکه صلح جهانی تهدیدی بزرگتر از این رژیم سفاک ندارد. دولتمردان و صاحب نظران رژیم صهیونیستی برای پیشبرد اهداف خود در فضای مجازی نیز همین سیاست را پیش گرفته اند. آنان در حالی خود را متخصصان دلسوز امنیت سایبر معرفی می‌کنند که عامل یکی از مخرب ترین و مشهور ترین حملات سایبری تاریخ "استاکس‌نت" بوده اند؛ حمله‌ای که با همدستی آمریکا و برای فلج کردن توان هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران انجام شد.
یکی از این صاحب نظران، پروفسور صهیونیست آیزاک بن-اسرائیل (Isaac Ben-Israel) است که ریاست آژانس فضایی اسرائیل و شورای ملی تحقیقات و توسعه اسرائیل را بر عهده دارد. بن-اسرائیل در انجمن ابتکار ورتکس (Vertex Innovation Forum) سنگاپور گفت: "با اینکه در زمان وقوع جنگ یا درگیری مسلحانه بین کشورها کنوانسیون‌های ژنو وجود دارد تا به آنها رجوع شود، چنین قوانینی در فضای آنلاین حاکم نیست." بن-اسرائیل در این انجمن در خصوص امنیت سایبر و فناوری مالی سخنرانی کرد. وی گفت: "در حال حاضر هیچ قانون یا هنجار بین المللی وجود ندارد تا به کشورها و یا سازمان‌های خصوصی بگوید در صورت وقوع یک حمله سایبری چگونه باید واکنش نشان دهند و این موضوع مهاجمان را به انجام حملات بیشتر ترغیب می‌کند زیرا مجرمان شناسایی و مجازات نمی‌شوند".
کنوانسیون‌های ژنو و پروتکل‌های افزوده شده به آنها هسته اصلی قوانین انسانی بین المللی را تشکیل می‌دهند، که باید درگیری‌های مسلحانه را تحت کنترل گرفته و به دنبال کاستن از عوارض آنها باشند. این قوانین از افرادی که در دشمنی‌ها شرکت نداشته و یا دیگر در دشمنی‌ها شرکت نمی‌کنند، محافظت می‌کنند. 
در پاسخ به این سوال که برای ایجاد چنین قوانینی در فضای سایبر چه اقداماتی لازم است انجام شود، پروفسور بن-اسرائیل گفت: "همکاری و گفتگو در سطح بین المللی. جنگ‌های سایبری بر اساس طبیعتشان، بین المللی هستند."
وی در خصوص قوانینی که باید برای جنگ‌های سایبری وضع شود، افزود: "در این زمینه مذاکرات در جریان است، اما همه چیز سیاسی است. حتی مذاکرات برای تصویب کنوانسیون‌های ژنو سال‌ها به طول انجامید، بنابراین احتمالاً برای رسیدن به قوانین در خصوص جنگ‌های سایبری، زمان زیادی صرف خواهد شد." البته این پروفسور صهیونیست هیچ اشاره‌ای به رفتار گزینشی مجامع بین المللی در قبال اجرای کنوانسیون ژنو نکرد، که اگر این چنین بود جای تعجب داشت.
او همچین تاکید کرد که: "داشتن چنین قوانینی حملات یا جنگ‌های مجازی را از میان بر نخواهد داشت، اما به تعدیل کردن و «انسانی تر» کردن این حملات کمک می‌کند". این که یک صهیونیست به دنبال "انسانی تر" شدن نوعی جنگ باشد، از شوخی‌های تلخ عصر حاضر است.

رد کردن باورهای غلط

بن-اسرائیل برای از بین بردن سه باور غلط درمورد جنگ‌های سایبری از مثال استاکس‌نت استفاده کرد و در اسلاید خود، از اسرائیل به عنوان عامل حمله نام برد. وی گفت: "جنگ‌های سایبری فقط با اطلاعات، اینترنت و رایانه‌ها در ارتباط نیستد". این باورهای غلط بسیار رایج هستند و در کشور ما نیز بسیاری از مردم و مسئولین از حملات سایبری چنین تصوری دارند.

پروفسور اسرائیلی در اسلایدی به تشریح حملات روسیه به گرجستان و استونی و همچنین حمله استاکس نت پرداخت.

حمله استاکس‌نت در کِرمی رایانه‌ای ریشه داشت که برای حمله به کنترل‌گرهای منطقی برنامه‌پذیر (programmable logic controllers) صنعتی طراحی شده بود. از استاکس‌نت برای هدف قرار دادن تاسیسات هسته‌ای نطنز در ایران استفاده شد تا ظرفیتهای غنی سازی اورانیم فلج شود.

بن-اسرائیل گفت که در این حمله، تخریب اطلاعات هدف نهایی نبود، بلکه هدف تخریب فیزیکی زیرساخت بود – که در این مورد سانترفیوژهای موجود در تاسیسات نطنز بودند.

وی گفت این موضوع نشان می‌دهد جنگ سایبری همیشه بوسیله اینترنت یا هر شبکه خاص دیگری انجام نمی‌شود. تاسیسات نطنز به هیچ نوع اینترنت یا شبکه‌های نظامی خصوصی متصل نبودند، در نتیجه این بدافزار نمی‌تواند از طریق هیچ شبکه رایانه‌ای ارسال شده باشد. او اظهار داشت، به احتمال زیاد این بدافزار از طریق عامل انسانی وارد مجموعه شده یا حتی ممکن است برنامه آن از پیش در سخت‌افزارها نوشته شده باشد؛ سخت‌افزارهایی که در این تاسیسات مورد استفاده بوده اند؛ مثل تراشه رایانه.
در پایان، وی با این باور که جنگ سایبری فقط رایانه‌ها را هدف قرار می‌دهد مخالف کرد و گفت حمله استاکس‌نت کنترل‌گرهای سانتریفیوژها را هدف قرار داد، نه دستگاه‌های سرویس گیرندگان مثل رایانه‌ها و لپ‌تاپ‌ها را.