از دفاع مقدس تا دفاع مجازی، جنگ هنوز تمام نشده!

به گزارش کارگروه بین الملل سایبربان ، دفاع، واژه‎ای آشنا برای همه انسان‌هاست که گاهی ناخودآگاه، تنها به‌صورت یک واکنش و گاهی نیز به‌صورت برنامه‌ریزی‌شده و کاملاً آگاهانه صورت می‎گیرد. از این اقدام محافظه‌کارانه همیشه به‌عنوان قدرت و توانایی کنترل در شرایط سخت و ناگهانی یاد می‎شود و همین دفاع مقتدرانه و هوشمندانه است که می‎تواند در شرایطی خاص، فرد یا افرادی که موردتهاجم قرارگرفته‌اند را پیروز میدان کند.
یکی از مهم‎ترین دفاع‎ها در زندگی بشر، دفاع از خاک وطن در برابر دشمن متجاوز است که معمولاً تبعات سنگینی داشته و ممکن است حتی به پایان زندگی فرد یا افراد مدافع منجر شود، بنابراین در چنین موقعیتی تنها شجاعت، اقتدار و هوشمندی کافی نیست و مهم‌ترین شرط اقدام به چنین دفاعی را می‌توان ازخودگذشتگی، ایثار و ایمان راسخ به خدا دانست، چراکه بارها گفته‌شده، علاقه به وطن از نشانه‎های ایمان به خدا نیز هست.

 ایران پیروز دفاع مقدس؛ اما آیا جنگ تمام‌شده؟
همان‌طور که می‎دانیم کشور ما ایران نیز سال‌ها پیش به‌طور ناخواسته دچار جنگی نابرابر شد اما ازخودگذشتگی مردان بی‎ادعای نبرد، انسجام و اتحاد ملی و امید و پایداری مردم باعث شد تا کشورمان ایران باوجود برخورداری از کمترین امکانات تسلیحاتی پس از ۸ سال استقامت و دفاع جانانه،  سرانجام در این مبارزه پیروز شود، مبارزه‎ای که یک‌طرف آن کشوری تازه به انقلاب رسیده و طرف دیگرش تمام مستکبرین و قدرتمندان جهان بودند.
اما آیا این جنگ همان‌جا پایان یافت و ایران برای همیشه پیروز میدان ماند؟ درست است که مردم ایران با استقامت و ازخودگذشتگی خود طی سال‌ها مبارزه، پیروزی شکوهمندی را رقم‌زده و اجازه ندادند ذره‌ای از خاک وطن توسط متجاوزین بعثی به یغما رود، اما دشمنی دشمنان مابعد از پایان این جنگ و پیروزی ایران هم خاتمه نیافته و هنوز که هنوز است حتی بیش‌ازپیش به قوت خود باقی ماند، و این یعنی همچنان باید لباس رزم بر تن داشته و میدان را برای دشمن خالی از رقیب و مدافع نکنیم.

هریک از ما روزانه سربازان جنگ نرم مجازی هستیم
باید توجه داشت که امروزه باوجود پیشرفت چشم‌گیر تکنولوژی، شکل و شمایل جنگ‌ها هم‌تغییر کرده و این مبارزات نه‌تنها به مرزها و میادین جنگ خلاصه نمی‎شود، بلکه به درون تمام خانه‎ها و اعضای هر خانواده نیز کشیده شده به‌طوری‌که هیچ‌کس متوجه وجود آن نمی‎شود، و این همان چیزی است که می‎تواند به‌شدت خطرآفرین و غیرقابل‌جبران باشد.
بنابراین در شرایطی که میدان جنگ و مبارزه از شکل پیشین و حقیقی آن فاصله گرفته و وارد دنیایی مجازی با پیشرفته‎ترین تکنولوژی‌ها شده قطعاً نمی‎توان تنها به توان نظامی و دفاعی دنیای حقیقی بسنده کرد و به‌طورجدی نیاز است تمرکز نیروی دفاعی خود را به فضای مجازی انتقال دهیم که این کار علاوه بر تلاش و دلسوزی مسئولین مربوطه، اتحاد و انسجام مردم را نیز می‎طلبد.
تنها با نگاهی به روزمره‎های زندگی خود می‌توانیم به‌راحتی متوجه جنگی که هرروز در آن زندگی می‎کنیم بشویم. اینستاگرام، توئیتر، تلگرام، فیس‌بوک و بسیاری از برنامه‎های دیگر که روزانه بر تعداد آن‎ها افزوده می‎شود، حتی موتورهای جستجوگر مشهوری چون گوگل، و هر راه ارتباطی که از آن استفاده می‎کنیم درحالی‌که از تعلق آن به دشمن اطمینان داریم، همه و همه میدان جنگی است که تک‌تک ما با حضور در آن، به‌نوعی در زمین دشمن توپ می‎زنیم و تبدیل به مهره‎های طرف مقابل شده‎ایم.

مردم مقصر نیستند، نیاز به فضای مجازی به‌شدت وجود دارد
 در چنین شرایطی نمی‎توان فقط مردم را مقصر ایجاد این قضایا دانسته و بابت حضورشان در برنامه‎ها و شبکه‎های اجتماعی دشمن خرده گرفت چراکه انسان به‌طورمعمول به دنبال رفع نیازهای خود به بهترین شکل ممکن است و امروز نیز فضای مجازی در همه‌چیز حرف اول را می‎زند، پس اگر بستر داخلی با بهترین کیفیت و خدمات‎رسانی برای رفع نیازهای مردم فراهم شود، قطعاً می‎تواند تأثیر چشم‌گیری در تقویت نیروهای ضعیف شده این‌سوی میدان داشته باشد.
اما نکته جالب‌توجه این موضوع آنجا است که باوجود توصیه‎های بسیار رهبر معظم انقلاب در ارتباط با فضای مجازی، بسیاری از مسئولین کشور گویا چشمان خود را بسته و به‌جای تلاش خستگی‌ناپذیر در راستای بهبود وضعیت فضای مجازی داخلی، خود نیز در این دریا غرق‌شده‌اند به‌طوری‌که این روزها شاهد حضور گسترده عده کثیری از آن‎ها در شبکه‎های اجتماعی خارجی به‌ویژه توئیتر هستیم که اتفاقاً توسط خود مسئولین مربوطه فیلتر شده است.

البته این بدین معنا نیست که به‌طور کامل با اینترنت بین‎الملل و شبکه‎های اجتماعی جهانی خداحافظی کرده و منتظر بهبود وضعیت شبکه ملی اطلاعات و ساخت برنامه‎های بی‌نقص داخل باشیم، اما این حجم از پیشرفت جهان درزمینهٔ تکنولوژی، نیازمند پیشروی بی‌وقفه مسئولین و دانشمندان این حوزه است و قطعاً توجه ویژه و حتی سرمایه‎گذاری‎های عظیمی را می‎طلبد که بنا بر شرایطی که وجود دارد نباید از آن غافل شد.