کنترل و رصد فعالیت های سایبری عبارتی است که می توان به تلاش رژیم های اقتدارگرای عرب، برای کاهش اهمیت و نفوذ رسانه های اجتماعی، طی سال 2011 در جریان بیداری اسلامی، اطلاق کرد. به عقیده بسیاری از جامعه شناسان، قیام ملت های جهان عرب در خلال سال 2011، ناشی از شکل گیری توان ارتباطی مضاعف میان مخالفان نظام سلطه از طریق رسانه های اجتماعی بود.
حال، پس از پیروزی ظاهری انقلاب های منطقه و استقرار نظام های سیاسی جدید، شاهد یک جنگ رسانه ای هستیم که هویت سربازان آن ناشناخته است. حساب های کاربری رسانه های اجتماعی، مهم ترین سلاح این نبرد، محسوب می شوند. سردمداران این جنگ، میلیون ها دلار برای ایجاد، گسترش و تقویت فعالیت این حساب های کاربری، هزینه می کنند.
نیروهای فعال در این کارزار، با هدف جلب حمایت و همراهی افکار عمومی، با اکانت های دروغین و فیک، به بازنشر و انتشار محتوای منطبق با دیدگاه رژیم های اقتدارگرای جهان عرب، می پردازند. آن ها در لحظه یک نظر واحد را در قالب توییت منتشر می کنند. به جرئت می توان رد پای این قبیل عملیات را در کودتای مصر، مشروعیت به تداوم حضور عربستان در یمن و تحریم اقتصادی و سیاسی قطر از سوی عربستان دید.
به عنوان مثال، می توان به بررسی شرایط قطر در سال 2017 اشاره کرد. پس از اعلام تحریم این کشور از سوی عربستان، نیروهای شناختی ریاض، هشتگ های متعددی در حمایت از این اقدام رژیم سعودی در توییتر ترند کردند. سپس این محتوا را به تدریج در دیگر رسانه ها نیز نشر دادند.
اما این همه ماجرا نیست. ارتش ترول های رژیم های دیکتاتوری، از توان خود برای خاموش کردن صدای اعتراضات و ایجاد ارعاب در شهروندان خود، بهره می برند. به طور کل می توان ماحصل فعالیت های گسترده گروه های یاد شده را تشدید فشار و کنترل بر جامعه و شکل دهی موج های اجتماعی همسو با سیاست های کلی نظام های دیکتاتوری، دانست.
تلاش برای نفوذ به رایانه مخالفان از طریق آلوده ساختن سیستم ها به بد افزار نیز از دیگر مصادیق فعالیت این نیروها، محسوب می شود.
