به گزارش کارگروه بین‌الملل سایبربان؛ آژانس جاسوسی سایبری کانادا ادعا کرد که کشورهایی مانند روسیه و چین به طور فزاینده‌ای سازمان‌های غیرانتفاعی و مدافع و همچنین روزنامه‌نگاران و فعالان حقوق بشر را هدف قرار می‌دهند.
سازمان امنیت ارتباطات (CSE) این هشدار را در بیانیه مشترک با ایالات متحده، بریتانیا، ژاپن، استونی و فنلاند صادر کرد.
طبق این توصیه‌نامه، گزارش‌های صنعت نشان‌دهنده الگوی ثابتی از عوامل سایبری تحت حمایت دولت است که بخش‌های خاصی از جامعه مدنی را هدف قرار می‌دهند.
مرکز امنیت سایبری سازمان امنیت ارتباطات کانادا در بیانیه‌ای اعلام کرد که یک تهدید آنلاین روبه‌رشد برای جامعه مدنی وجود دارد که در معرض خطر زیاد است.
این توصیه‌نامه تهدید را «عمدتاً» از جانب روسیه، چین، ایران و کره شمالی شناسایی کرد و مدعی شد که گروه‌های هدف جامعه مدنی شامل سازمان‌های دانشگاهی، فرهنگی و دیاسپورا و همچنین افرادی هستند که برای پیشبرد دموکراسی تلاش می‌کنند.
در این بیانیه آمده است :
«اغلب، سازمان‌ها و کارمندان آنها هدف هکرهای دولتی قرار می‌گیرند که به دنبال تضعیف ارزش‌ها و منافع دموکراتیک هستند. عوامل تهدید به طور فزاینده‌ای از تاکتیک‌های شخصی‌سازی شده و خرابکارانه استفاده می‌کنند و منابع قابل توجهی را برای تحقیق در مورد اهداف خود اختصاص می‌دهند.»
طبق این بیانیه، عوامل تهدید دستگاه‌ها و شبکه‌های سازمانی یا شخصی را به خطر می‌اندازند تا سازمان‌ها و افراد جامعه مدنی را مرعوب، ساکت و مجبور کنند، آزار دهند یا به آنها آسیب برسانند.
بنابر ادعای کارشناسان کانادایی، هکرها اغلب با استفاده از مهندسی اجتماعی به شبکه‌ها و دستگاه‌ها دسترسی پیدا می‌کنند و قربانیان را فریب می‌دهند تا اعتبار حساب‌ها را فاش یا بدافزار دانلود کنند یا با هدف قرار دادن برنامه‌هایی که دانلود می‌کنند قانونی به نظر می‌رسند اما در واقع شامل نرم‌افزارهای مخرب هستند؛ بعد از دسترسی به دستگاه‌ها، عوامل مخرب اغلب نرم‌افزارهای جاسوسی را روی دستگاه‌ها نصب می‌کنند.
مرکز امنیت سایبری سازمان امنیت ارتباطات کانادا ادعا کرد :
«کسانی که هدف قرار می‌گیرند اغلب ظرفیت کمی برای دفاع از خود دارند، به عنوان مثال به دلیل عدم پشتیبانی داخلی فناوری اطلاعات. افرادی که زیر چتر جامعه مدنی قرار می‌گیرند، اغلب به کانال‌های ناامن برای ارتباط متکی هستند و برای پیشبرد کار خود نیاز به مدیریت نمایه‌های عمومی دارند. سازمان‌هایی که ظرفیت دفاعی پایینی دارند، برای مقابله با تهدیدات سایبری معمولی، مانند تلاش‌های مهندسی اجتماعی، آمادگی کافی ندارند و آسیب‌پذیر هستند.»
