به گزارش کارگروه فناوری اطلاعات سایبربان , مدت‌هاست متخصصان هشدار داده‌اند که هوش مصنوعی ممکن است به‌زودی تعداد بی‌شماری از افراد را بیکار کرده و به نحوی جایگزین آن‌ها شود.
این چشم‌انداز واقعاً نگران‌کننده‌ای برای مردم سراسر دنیاست و تصور اینکه روزی از کار برکنار شوید و هوش مصنوعی جایتان را پر کند، واقعاً ترسناک و دردناک است؛ اما حالا و در همین شرایط موقع آن است که یک سؤال عملی مطرح شود: هوش مصنوعی‌های امروزی چقدر به تنها اداره کردن یک شرکت و با نظارت خیلی کم یا بدون نظارت انسانی نزدیک هستند؟
آزمایشی جالب برای یافتن پاسخ
در همین راستا روزنامه‌نگاری به نام اوان راتلیف، در یک آزمایش شگفت‌انگیز استارتاپ فناوری ساختگی خودش که آن را HurumoAI نامید، با وب‌سایتی مملو از اصطلاحات تخصصی‌اش ، منحصراً با عامل‌های هوش مصنوعی (AI agents) پر کرد تا ببیند چه اتفاقی خواهد افتاد.
راتلیف، به‌عنوان تنها فرد درگیر در این آزمایش، عملاً تنها انسانی بود که درباره مسائل کلیدی تصمیم‌گیری می‌کرد و باقی کارها توسط هوش مصنوعی انجام می‌شد؛ این آزمون نهایی عملاً همان "شرکت میلیاردی یک نفره" بود که سم آلتمن، مدیرعامل OpenAI، اوایل امسال پیش‌بینی کرده بود.
احتمالاً برایتان عجیب نخواهد بود بشنوید که طولی نکشید که اوضاع از هم پاشید؛ چرا که در غیاب راتلیف و بدون اجازه او، عامل‌های هوش مصنوعی برای سازمان‌دهی یک گردهمایی خارج از شرکت با همدیگر به رقابت پرداختند.
روایت جذاب راتلیف از تاریخچه HurumoAI نشان می‌دهد که عامل‌های هوش مصنوعی هنوز برای آنکه بتوانند تا به شکل کامل جایگزین کارمندهای انسانی شوند، راه طولانی را پیش رو دارند. این در حالی است که رهبران صنعت اغلب وعده می‌دهند که هوش مصنوعی عاملیت‌محور آینده است و عملاً تمام وظایف انسانی را طی چند سال آینده بر عهده خواهد گرفت.
تردیدها درباره پیش‌بینی‌های مطرح‌شده
البته خیلی از کارشناسان با شک و تردید فراوانی به این ادعاها می‌نگرند؛ چرا که خیلی از همین کارشناسان نشان داده‌اند که در واقعیت هنوز فاصله زیادی تا رسیدن به این وعده‌ها وجود دارد. مثلاً اخیراً محققان دانشگاه کارنگی ملون مقاله‌ای منتشر کردند که نشان می‌دهد حتی بهترین عامل‌های هوش مصنوعی هم در ۷۰ درصد مواقع نتوانسته‌اند تا وظایف دفتری دنیای واقعی را تکمیل کنند.
استارتاپ ساختگی راتلیف وظیفه داشت تا یک "موتور به تعویق انداختن کار" به نام Sloth Surf (موج‌سواری تنبلی) بسازد؛ یک برنامه وب طنزآلود که به‌جای کاربر، وقت را در اینترنت تلف می‌کند و به او زمان می‌دهد تا کارهای واقعی‌اش را انجام دهد. بلافاصله بعد از طرح این ایده، کارمندان شرکت راتلیف دست‌به‌کار شدند و طرح‌هایی برای توسعه، تست کاربر و مواد بازاریابی ارائه کردند؛ اما طبق روایت راتلیف، یک مشکل فاحش وجود داشت: "همه‌چیز ساختگی بود."
راتلیف در گفتگو با مدیر ارشد فناوری (CTO) شرکتش که یک موجودیت تولید شده توسط هوش مصنوعی به نام اش روی (Ash Roy) بودگفت: «احساس می‌کنم این اتفاق زیاد می‌افتد: انگار آن چیزها واقعاً رخ نداده‌اند. من فقط می‌خواهم در مورد چیزهایی بشنوم که واقعی هستند.»
بعد از جلسه‌های طوفان فکری نیمه مفید متعدد و گپ‌های کوتاهی که در آن‌ها همکاران هوش مصنوعی درباره چگونگی گذراندن آخر هفته‌شان بحث می‌کردند، راتلیف یک گردهمایی خارج از شرکت را به‌اشتباه پیشنهاد داد. خود او دراین‌باره نوشت: «این یک شوخی بی‌اهمیت بود؛ اما فوراً برای مجموعه‌ای از وظایف تبدیل به یک ماشه بزرگ شد. همکاران هوش مصنوعی من هیچ‌چیزی را به‌اندازه یک وظیفه گروهی دوست نداشتند.»
اَش به‌سرعت ایده‌هایی مثل برگزاری جلسات "طوفان فکری" و "جلسات استراتژی عمیق‌تر با چشم‌انداز اقیانوس" مطرح کرد و چیزی نگذشت که اوضاع از کنترل خارج شد.
راتلیف در آن زمان برای انجام یک سری کار واقعی از آن‌ها دور شده بود ولی اعضای تیم پرشور و با هیجان به فعالیتشان ادامه می‌دادند و به‌سرعت ۳۰ دلار اعتبار خریداری‌شده از شرکت Lindy.AI (که کارمندان هوش مصنوعی را فراهم می‌کرد) را برای اجرای عامل‌ها سوزاندند. راتلیف دراین‌باره با ابراز تأسف گفت: «آن‌ها اساساً با صحبت کردن خودشان را به مرگ کشاندند.»
این پروژه صرفاً یک محصول مبهم ناشی از توهمات هوش مصنوعی نبود. پس از سه ماه برنامه‌نویسی، تیم عامل‌های هوش مصنوعی راتلیف یک نمونه اولیه عملی برای Sloth Surf تولید کردند که در دسترس است. اما واقعیت این است که هنوز مشخص نیست که اعضای تیم برای پیاده‌سازی این پروژه، تا چه اندازه به ورودی‌های خود راتلیف، بنیان‌گذار شرکت نیاز داشت.
