به گزارش کارگروه بین الملل خبرگزاری سایبربان، وزارت امور اقتصادی هلند بیان کرد که این اقدام «بسیار استثنایی» را در پی نشانه‌های اخیر و حاد از کاستی‌های جدی در حاکمیت شرکتی نکسپریا اتخاذ کرده است.
نکسپریا در شهر نایمخن (Nijmegen) هلند مستقر است، اما بخشی از مالکیت آن در اختیار دولت چین قرار دارد.
بر اساس این تصمیم، که نخستین مورد استفاده از اختیارات دولت تحت «قانون تأمین کالاها» به شمار می‌رود، مقامات هلندی خواهند توانست تصمیمات مدیریتی نکسپریا از جمله درباره انتقال دارایی‌ها یا جهت‌گیری‌های راهبردی را مسدود یا لغو کنند.
شرکت مادر نکسپریا، وینگ‌تک (Wingtech)، که بخشی از سهام آن نیز در اختیار دولت چین است، این تصمیم را «اقدامی با مداخله بیش از حد که از سوگیری‌های ژئوپلیتیکی نشئت می‌گیرد و نه از ارزیابی مبتنی بر واقعیت خطرات» توصیف کرد.
این شرکت در گزارشی به بورس شانگهای اعلام کرد که علیه این تصمیم در دادگاه شکایت کرده و از دولت چین نیز درخواست حمایت کرده است.
این اقدام در حالی صورت می‌گیرد که نگرانی‌ها درباره انتقال مالکیت معنوی غرب به نهادهای چینی چه از طریق تجاری و چه از راه جاسوسی سایبری در حال افزایش است.
چین نفوذ گسترده و فزاینده‌ای در بخش حیاتی نیمه‌هادی‌ها به دست آورده و بیم آن می‌رود که پکن به‌طور عمدی در پی تسلط بر صنایعی باشد که بتوان از آن‌ها در زمان بحران یا درگیری به‌عنوان سلاح استفاده کرد.
سازمان اطلاعات نظامی هلند (MIVD) اوایل امسال هشدار داده بود که جاسوسی چین علیه مؤسسات تحقیقاتی داخلی نیمه‌هادی هلند «در حال شدت گرفتن» است.
این کشور به‌ویژه نگران تلاش‌های چین برای سرقت اسرار شرکت ASML است؛ شرکتی که پیشرفته‌ترین ماشین‌های لیتوگرافی جهان را برای ساخت نیمه‌هادی‌های پیشرفته تولید می‌کند.
وینگ‌تک در سال ۲۰۲۳ در میان ۱۴۰ شرکتی بود که وزارت بازرگانی ایالات متحده آن‌ها را به فهرست تحریم‌ها افزود و اعلام کرد که این شرکت‌ها «برخلاف منافع امنیت ملی و سیاست خارجی ایالات متحده» عمل می‌کنند.
ایالات متحده جزئیات این اقدامات را اعلام نکرد و دولت هلند نیز توضیحی درباره کمبودهای مدیریتی مشخص در نکسپریا که موجب این مداخله شده بود، ارائه نداد.
پیش‌تر در سال ۲۰۲۲، دولت بریتانیا به نکسپریا دستور داده بود سهام خود را در بزرگ‌ترین کارخانه ریزپردازنده بریتانیا، موسوم به نیوپورت ویفر فب (Newport Wafer Fab)، واگذار کند؛ زیرا این خرید را خطری برای امنیت ملی می‌دانست.
مقامات لندن گفته بودند که مداخله آن‌ها به‌دلیل خطراتی است که «احیای احتمالی فعالیت‌های نیمه‌هادی ترکیبی در سایت نیوپورت و احتمال تضعیف توانمندی‌های بریتانیا» می‌تواند در پی داشته باشد.
در نهایت، نکسپریا کارخانه نیوپورت ویفر فب را به شرکت آمریکایی ویشِی اینترتکنولوژی (Vishay Intertechnology) به مبلغ ۱۷۷ میلیون دلار فروخت.
این کارخانه در ابتدا در دوران کمبود جهانی نیمه‌هادی‌ها به قیمت ۷۶ میلیون دلار خریداری شده بود.
وزارت امور اقتصادی هلند روز یکشنبه اعلام کرد که تصمیم برای استفاده از «قانون تأمین کالاها» در تاریخ ۳۰ سپتامبر گرفته شده، اما دلیل انتشار عمومی آن در تاریخ ۱۲ اکتبر را توضیح نداد.
دولت هلند در بیانیه‌ای گفت:
تنها به دلیل مقیاس و فوریت بالای کاستی‌های حاکمیتی در نکسپریا، تصمیم به اجرای این قانون گرفته شده است. این اقدامی است که دولت تنها در موارد کاملاً ضروری از آن استفاده می‌کند.
