سینمای کره جنوبی
صنعت سینما در شبه جزیره کره( بعدها کره جنوبی) به قبل از سال 1920 میلادی باز میگردد. اولین فیلم تولیدی در سینمای کره «انتقام درست» نام داشت و چیزی شبیه به تلهتئاترهای امروزی بود. با توجه به موقعیتی که آنروزها گریبانگیر شبه جزیره کره بود و این کشور به نوعی مستعمره ژاپن بهشمار میرفت، اکثر تولیدات سینمای کره یک پیشزمینه ضداستعماری داشتند. شورای صدور پروانه ساخت فیلم برای کرهایها توسط پلیس ژاپن اداره میشد! این شرایط بغرنج در دهه 1940 میلادی موقعیت تراژیکی یافت؛ کار به جایی رسید که همزمان با حمله ژاپن به چین، سینماگران کرهای مجبور به ساخت آثاری در حمایت از ژاپن شدند!
فاصله سالهای 1945 تا 1955 میلادی و همزمان با اشغال کره توسط امریکاییها، صنعت سینمای کره دچار فریز شد و فیلمسازان روی به ساخت آثار مستند مرتبط با جنگ کره آورند. کرهایها از سال 1955 تا حدود یک دهه بعد، اولین دوران طلایی صنعت سینما را تجربه کردند. ورود تجهیزات جدید، سیل تماشاگران را روانه سالنهای سینما کرد. هر چند مدتی بعد شرایط سیاسی مجددا سینمای چشمبادامیها را دچار افول کرد؛ از سال 1980 به بعد با ظهور موج نوی سینمای کره جنوبی، هنر هفتم در این کشور قدم به مسیر توسعه گذاشت. از آن زمان تا به امروز سینمای کره جنوبی یک سیکل سینوسی را طی کرده است. صنعت سینمای بومی در کره در برههای آنچنان در برابر هالیوود رنگ باخت که سینمای ملی آن تنها 16درصد از چرخه اکران خود را در بر میگرفت؛ همین سینما دو سال گذشته با فیلم سینمایی «انگل» موفق به دریافت همزمان دو اسکار بهترین فیلم انگلیسی و غیرانگلیسی زبان(بینالملل) شد!
درباره کارگردان
یون سانگ-هو نویسنده و کارگردان 45 ساله کرهای است. «شبه جزیره – Peninsula» و «قطار بوسان - Train to Busan» از شناختهشدهترین آثار سینمایی این فیلمساز است. آخرین ساخته سانگ هو با عنوان «جونگ ای - Jung_E» یک اکشن علمی-تخیلی است که توسط کمپانی Climax Studio تهیه و تولید شده. «جونگ ای» اولین بار در تاریخ 20 ژانویه سال 2023 میلادی توسط سرویس استریم NETFLIX در آمریکا، انگلستان، کانادا، استرالیا، برزیل، ایتالیا، فرانسه، آلمان، اسپانیا، چین، کره جنوبی، سوئد، هلند، آرژانتین، روسیه، دانمارک منتشر شد. کیم هیون جو، کانگ سو یون، ریو کیونگ سو، پارک سو-یی در «Jung_E» به ایفای نقش پرداختهاند. این فیلم با بودجهای در حدود 16میلیون دلار به تولید رسیده است.
داستان فیلم
حوالی سال 2135 میلادی است. گرم شدن زمین باعث بالا آمدن سطح آب اقیانوسها شده و بسیاری از خشکیهای سیاره از بین رفته است. کل جمعیت باقی مانده زمین در هشتاد و اندی پناهگاه گروهی سکونت داده شدهاند. در این میان، پناهگاههای 8،12 و 13 اعلام استقلال کرده و با نام جنبش آدریان به شورش علیه متحدین(سایر پناهگاهها) برخواستهاند. در یکی از همین درگیریها میان متحدین و آدریانها، فرمانده جونگ-ای مورد اصابت گلوله قرار گرفته و کشته میشود. از آنجاییکه جونگ-ای در میان متحدین به عنوان یک قهرمان شناخته میشد، مدیریت اتحاد تصمیم به تکثیر او از طریق شبیهسازی میگیرد. بنابراین اسکن مغز جونگ-ای روی یک جسم روباتیک بارگذاری میشود.
مسئول این پروژه تحقیقاتی خانم یون سئو هیون است؛ همان دختر جونگ-ای که به سرطان بدخیم ریه مبتلاست و در تلاش است تا پیش از مرگ، پروژه شبیهسازی را به موفقیت نهایی برساند. مشکل پروژه اینجاست که در همه آزمایشهای شبیهسازی و در یک نقطه معین، جونگ-ای شبیهسازی شده مورد اصابت گلوله دشمن قرار میگیرد و به هدف تعیین شده دست نمییابد. اسکن مغز خانم جونگ-ای علت را در گذشته و در دوران کودکی خانم هیون نشان میدهد.
سنگ بزرگ! علامت...
در سینما بعضی فیلمها ساخته میشوند که صرفا به تعداد محصولات بیافزایند. ساخته میشوند که آمار بالاتر برود. «Jung_E» از همین دسته است؛ فیلم یک سنگ بزرگ نشانمان میدهد؛ از همان سنگهایی که علامت نزدن است! فیلم از آخرالزمان و زیرآب رفتن سطح زمین میگوید. از هشتاد و اندی سکونتگاه، از شورش. اما اینها را فقط میگوید؛ چیزی نشانمان نمیدهد. ازقضا اگر اینها را نمیگفت هم هیچ تاثیری در «Jung_E» نداشت. جونگ-ای در مورد شبیهسازی است، میتوانست بدون تمام این مقدمات بیاستفاده هم داستانش را بگوید. میتوانست بدون بند زدن از بلید رانر، وست ورلد، ترمیناتور، اکس ماشینا و ... داستان خود را بگوید، اما نگفت. ظرف و مظروف با هم نمیخواند.
فیلم درباره یک ارور عاطفی است. اروری که از عاطفه به نورون و از نورون به سیگنال منتقل شده است؛ به سیگنالهای شبیهسازی شده. عروسکی در گوشهای از میدان نبرد، تمرکز قهرمان داستان را بهم میریزد و باعث کشته شدنش میشود. این عروسک، جونگ-ای را به یاد دخترش انداخته و لحظهای غفلت باعث کشته شدنش شده است. حالا این ارور عاطفی به همه نمونههای سایبری از فرمانده هم منتقل شده و در تستهای شبیهسازی، همه جونگ-ایها یک پاشنه آشیل مرگبار دارند؛ عاطفه مادری.
از همه تکاندهندهتر سکانسی است که مدیرعامل شرکت تحقیقاتی کرونوئید با یون سئو هیون دیدار میکند. درحالیکه اساس فیلم روی تقابل متحدین و آدریانها شکل گرفته به ناگاه میشنویم که مذاکراتی منتج به صلح انجام شده و همه آنچه تا کنون فیلم بر آن استوار بود از هم پاشیده است! حالا دستورکار، ساخت روباتهای کارگر و روباتهای زن همدم است. فیلم حتی در ارجاعات پیش پاافتاده هم دست به دامان دیگر آثار سینمایی میشود! روبات خانهدار، روبات همدم! در سوپرایزها هم فیلمنامه فشل کار کرده است؛ از رفتار اگزجره کیم سانگ هو، همان ابتدا میشد حدس زد که با یک روبات طرفیم! روباتی که خودش از پلاستیکی بودن خودش بیخبر است و زمانیکه متوجه واقعیت میشود، دچار یک جنون سیستماتیک میشود. فیلم در پایانبندی رویهای را پیش میگیرد که گویا قرار است قسمت دومی هم در کار باشد! جونگ-ای در جسم روباتیک جدید خود به خودآگاهی رسیده است؛ با وجود پاکسازی بخش عاطفی پردازنده او، همچنان دخترش را میشناسد؛ احتمالا این کدی است برای در پیش بودن جونگ-ای دوم؛ دور باد!
