چالش امریکا در مشارکت دادن چین در وضع قوانین سایبری
به گزارش کارگروه بینالملل سایبربان؛ چین به عنوان یکی از شناختهشدهترین کشورهای فعال در زمینه جاسوسی سایبری، احتمالا با هنجارهای مقرر شده در موضوعات مختلف کنار نخواهد آمد.
پرسشی که اغلب با فرض تمایل چین به فریب دیگران مطرح میشود این است که میزان مشارکت دادن چین توسط امریکا در توسعه هنجارهای بینالمللی و قوانین رفتار امنیت سایبری، چقدر باید باشد؟ این. جولیان کو (Julian Ku)، در مقاله تازه خود از جنبه متفاوتی به این پرسش میپردازد: آیا ممکن است چین با مشارکت خود، ماهیت قوانین تصویب شده را احتمالا در جهتی نادرست، تغییر دهد؟
آنطور که جولیان کو توضیح میدهد، دیدگاه چین درباره حق دفاع از خود ممکن است با درک امریکا از این مفهوم فرق داشته باشد. به طور کلی، در مقایسه با همتایان امریکایی، نگاه حقوقدانان و مقامات دولتی چین به حق دفاع از خود، نگاه محدودگرایانهتری است. در حالی که حق دفاع در زمان حمله و حق پیشگیری در صورت قریبالوقوع بودن حمله، برای هر دو کشور محفوظ و پذیرفتهشده است، موضع چین این بوده است که «حمله مسلحانه» باید از شدت خاصی برخوردار باشد و لازمه «قریبالوقوع» دانستن حمله هم این است که در بازه زمانی بسیار کوتاهی انجام شود.
دیدگاه «محدودگرایانه» چین، حداقل تا اندازهای، در واکنش به چیزی شکل گرفته است که چین آن را رد شدن امریکا از حد و مرز تعیینشده میداند؛ برای نمونه، میتوان به جنگ کوزوو، جنگ عراق و سرنگونی دیکتاتور لیبی، معمر قذافی اشاره کرد. چین نگران آن است که رویکرد امریکا به تنش سایبری ممکن است موجب بروز حملات سایبری پیشگیرانه یا احتیاطی علیه طیف وسیعی از تهدیدات مشاهدهشده، گردد و احتمالا تبعات مخربی در پی داشته باشد.
نکته مورد نظر جولیان کو این است که مشارکت دادن چین در تدوین قوانین و هنجارهای بینالمللی درباره بهکارگیری مناسب جنگ سایبری، خطراتی به همراه دارد. خطر اصلی این است که حضور چین ممکن است این نظام را به گونهای متحول سازد که خوشایند امریکا نباشد. در این حالت، بهکارگیری رویکرد محدودگرایانه چین در عرصه امنیت سایبری امریکا ممکن است جلوی انواع خاصی از اقدامات پیشگیرانه یا احتیاطی را بگیرد.
معنای دقیق این حرف مشخص نیست. برای مثال، رویکرد محدودگرایانه چه معنایی برای مواردی همچون حمله استاکسنت به ایران یا حملات سایبری «بازمانده از شلیک»1 علیه برنامه موشکهای بالستیک کره شمالی خواهد داشت؟ ماهیت پیشگیرانه این حملات ممکن است مفهوم دفاع از خود که مد نظر چین است را نقض کند اما از سوی دیگر، ممکن است اینگونه کارزارها جدیت کافی را نداشته باشد و نتواند واکنش هر یک از طرفین را تضمین کند.
آنگاه چگونه این نگرانی را در رفتار خود چین در زمینه امنیت سایبری میتوان اعمال کرد؟ یک راه آن میتواند این باشد که اقدامات جاسوسی سایبری چین – که بسیاری گمان میکنند مورد حمایت پنهان و آشکار دولت چین قرار دارد- را در امریکا و دیگر کشورهای غربی مد نظر قرار دهیم. دولت چین ظاهراً گمان میکند که این اقدامات در حد و اندازه «حمله مسلحانه» نیست و بنابراین، به طور قانونی نمیتواند به تلافی مسلحانه (یا تلافی سایبری) بینجامد. آیا چین با اعتقاد به چنین باوری میتواند از حملات سایبری عوامل دولتی یا غیردولتی جان سالم به در برد؟ باید منتظر ماند و دید.
سرانجام، یک دلیل منطقی وجود دارد که نشان میدهد رویکرد چین به مفاهیم دفاع از خود و قریبالوقوع بودن خطر، بیش از رویکرد امریکا معنا و مفهوم دارد؛ محترم شمردن مفهوم محدودگرایانه حق دفاع از خود ممکن است برای امریکا ایده خوبی باشد چراکه احتمال دارد در قرن بعدی، با افت نسبی در بخش نظامی روبهرو شود. همچنین آسیبپذیری امریکا در برابر حمله سایبری (که مطمئناً فرضیه بحثبرانگیزی است)، ممکن است اقتضا کند که واشنگتن، دیدگاه محدودگرایانه را جدیتر بگیرد.
- حملات پیشدستانه برای جلوگیری از شلیک موشکهای بالستیک به سمت آمریکا
