نگاهی به فیلم سینمایی حلقه زمانی(Time Loop)

درباره کارگردان
نظریات علمی همواره یکی از علایق جدانشدنی سینماگران برای تولید فیلم بوده است. ژانر علمی - تخیلی در واقع یک بازی دو سر برد برای فیلم‌سازان است. هم فال و هم تماشا! در این گونه سینمایی، علاوه بر پیروان همیشگی سینما، متخصصین حوزه علمی مورد تاکید فیلم نیز به تماشا دعوت هستند؛ به هر حال یک نظریه علمی قرار است به چالش کشیده شود!
یکی از پرطرفدارترین فرضیات علمی که بارها در سینما به چالش کشیده، سفر در زمان است. عطشی که البته همچنان در جریان است و مطمئنا ده‌ها فیلم و سریال دیگر با همین موضوع نیز ساخته شده و به فهرست قبلی اضافه خواهند شد.  «حلقه زمانی – Time Loop»  محصول 2020 به کارگردانی سیرو سورنتینو یکی از آثار سینمایی - تجربی مرتبط با سفر در زمان است. نیکولا دی اوریا و وینچنزو مارتونه تهیه‌کنندگی این فیلم را بر عهده داشته‌اند. سام گیتینز، مینو سفرا، الی پوسوت، الیانا مانواتی و آنتونیو آگروستا بازیگران اصلی Time Loop هستند.

داستان فیلم
روکو و ریکی، پدر و پسر دانشمندی هستند که به دور از مردم و در منطقه‌ای روستایی در ایتالیا زندگی می‌کنند. روکو به دلیل به نتیجه نرسیدن تحقیقاتش از دپارتمان علمی اخراج شده؛ او همسرش را نیز به همین دلیل از دست داده است. اما ریکی همراه پدر مانده و در تلاش است تا تحقیقات او به نتیجه برسد. یک محفظه مغناطیسی متصل به رایانه، تشکیل یک ناتقارنی زمانی داده و به این ترتیب افراد و اشیا در حلقه زمان جا‌به‌جا می‌شوند.
در یک اقدام غیرمنتظره، پدر، ریکی را درون محفظه مغناطیسی هل می‌دهد و با این اقدام، ریکی به یک ساعت قبل منتقل می‌شود. ریکی که از این اتفاق شوکه شده با نسخه‌ای از خودش مواجه می‌شود و ... .

رگ به رگ!
اگر علاقه‌مند به فیلم‌های سخت هستید «حلقه زمانی – Time Loop» یکی از آثار تجربی قابل توجه در حوزه سفر در زمان یا به تعبیر علمی‌تر نظریه اتساع زمان‌ است. از نظر تئوری، امکان سفر به آینده وجود دارد؛ اما از دیدگاه عملی نیازمند دستگاه‌هایی هستیم تا با کسری از سرعت نور حرکت کنیم. تا امروز این امر در تجربه محقق نشده است. البته در سینما و حوزه ادبیات سال‌هاست که از اختراع  ماشین زمان می‌گذرد! آلبرت انیشتین در سال 1905 مفهوم «اتساع زمان - Time Dilation »را ارائه کرد. طبق این نظریه، هرگاه دو ناظر، دارای اختلاف سرعت یا در میدان‌های گرانشی متفاوتی باشند، زمان سپری شده نیز برای آن‌ها یکسان نخواهد بود. طبق مفهوم «فضا-زمان/ Space Time »، ساعتی که نسبت به ناظر ساکن، در حال حرکت است، زمان را کند‌تر اندازه‌گیری می‌کند. این اتفاق در حالتی که ناظر مذکور در میدان گرانشی قوی‌تری باشد نیز رخ خواهد داد. از نتایج مهم این مفهوم، فرمول معروف E=MC2 بود که به منظور محاسبه انرژی آزاده شده در همجوشی و شکافت هسته‌ای کاربرد دارد.
البته که فیلم «حلقه زمانی – Time Loop» ابدا ارتباط تئوریک با توضیحات بالا ندارد؛ اما مفهوم سفر در زمان، حلقه زمانی و ارور‌هایی که انسان در سفر احتمالی به گذشته یا آینده با آن مواجه خواهد بود را در ساده‌ترین حالت ممکن به تصویر کشیده است. فیلم در همان جثه تجربی و با سه بازیگر، آنچه احتمالا از سفر به آینده یا گذشته انتظار داریم برآورده کرده است. وقتی از آینده به گذشته کوچ می‌کنیم  با یک رانت اطلاعاتی ارزشمند مواجهیم! موردی که اتفاقا کاراکتر پدر با یادداشت کردن شماره‌های قرعه‌کشی لوتو، روی آن حساب ویژه‌ای باز کرده است. او روی قلاده یک بچه خوک اعداد برنده لوتو را نوشته و به گذشته می‌فرستد تا با برنده شدن جایزه سی میلیون دلاری، آینده فرزندش را تغییر دهد. چالش بعدی مساله روح است؛ اینکه "تو"، با "تو"ی یک ساعت پیش خودت رو در رو شوی! اگر چنین "نشدی" بشود، جایگاه روح چه تغییری می‌کند؟ مغزتان رگ به رگ شد نه؟! هر چند فیلم Time Loop در برابر عظمت این گزاره تنها یک شوخی است؛ اما اگر به سردردهای این‌چنینی علاقه دارید، فیلم را ببینید!