«تجربه اینترنت ملی در جنگ ترسناک‌ترین اتفاق بود» / «خواهان اینترنت بدون فیلتر هستیم»
به گزارش کارگروه فناوری اطلاعات سایبربان ، در سال‌های اخیر واژه‌هایی چون «اینترنت ملی»، «اینترنت اضطراری» و «اینترنت طبقاتی» به ادبیات سیاست‌گذاری فضای مجازی ایران وارد شده‌اند؛ اصطلاحاتی که در نگاه بسیاری از کاربران و تحلیل‌گران نه تنها روشنگر نیستند، بلکه واقعیت‌های تلخ محدودسازی اینترنت را پنهان کرده و افکار عمومی را به پذیرش وضعیتی ناعادلانه سوق می‌دهند.
خبرآنلاین در یک نظرسنجی مردمی، دیدگاه کاربران خود را درباره این اصطلاحات و وضعیت کلی اینترنت ایران جویا شد. پاسخ‌ها بازتابی از نارضایتی، ناامیدی و البته تحلیل‌های متفاوت درباره اینترنتی بود که بیش از همه به واسطه محدودیت‌ها و تبعیض‌ها در ذهن مخاطبان نقش بسته است:
اینترنت؛ حق یا ابزار محدودسازی؟
بسیاری از کاربران اینترنت را حق مسلم همه شهروندان می‌دانند و محدودیت‌ها را مصداق تبعیض و بی‌عدالتی می‌دانند. یکی از کاربران با اشاره به تجربه اینترنت ملی در شرایط جنگی نوشت:««تجربه اینترنت ملی در جنگ ترسناک‌ترین اتفاق بود... گوگل نبود، منابع اطلاعاتی نبود، انگار دست‌های من را قطع کرده بودند.»
کاربر دیگری به کاهش کیفیت و سرعت اینترنت انتقاد کرد:«وضع اینترنت اسفناک است. خواهان اینترنت بدون فیلتر و کامل هستیم.»
واژه «اینترنت طبقاتی» در دید بسیاری به معنای نابرابری و ایجاد شکاف میان مردم است. کاربری چنین نوشته است:«اینترنت طبقاتی یعنی اینترنت کودک، یعنی تبعیض ناروا و نقض اصل سوم قانون اساسی.»
کاربر دیگری درباره اثرات این سیاست‌ها بر کنش اجتماعی گفت:«مگر اینترنت آزاد در ایران و مردم عادی مفهومی دارد که آزادتر و طبقاتی داشته باشد؟ ما روز به روز شاهد سختگیری و فیلترینگ بیشتر و محدودتر شدن دسترسی‌ها هستیم.»
تقابل دیدگاه‌ها و نگرانی‌ها
دیدگاه‌های متفاوتی در میان کاربران وجود دارد؛ از کسانی که معتقدند اینترنت آزاد باعث آسیب‌های فرهنگی و امنیتی می‌شود، تا کسانی که آزادی بیشتر را حق مردم می‌دانند. یکی از کاربران با لحن تند نوشته است:«هر کس طرفدار اینترنت آزاد است، یا احمق است یا جاسوس و دشمن ایران زمین.»
در مقابل، بسیاری هم از شرایط کنونی ناراضی‌اند و خواهان تغییر هستند:«اینترنت محدود و طبقاتی یعنی ترس مسئولان از آگاهی مردم.»
این نظرسنجی نشان می‌دهد که موضوع اینترنت و اصطلاحات تازه آن نه فقط یک بحث فنی، بلکه یک دغدغه عمیق اجتماعی، سیاسی و فرهنگی است. محدودیت‌ها و تبعیض‌های اینترنتی منجر به شکاف میان اقشار مختلف جامعه شده و افکار عمومی نسبت به وعده‌های دولت بی‌اعتماد شده است. بسیاری بر ضرورت گفت‌وگوی ملی و ایجاد فضای باز برای دسترسی عادلانه به اینترنت تاکید دارند.
کاربری در پایان با صدای بلند خواستار این تغییر شد:«ما اینترنت می‌خواهیم، اینترنت آزاد، اینترنتی برای همه و بدون تبعیض.»
