به گزارش کارگروه فناوری اطلاعات سایبربان، هوش مصنوعی قرار است در سال ۲۰۲۶ زندگی روزمره را تغییر دهد و نوآوری‌ها از نرم‌افزار فراتر رفته و بر دنیای فیزیکی، محیط‌های کاری و روابط بین‌الملل تأثیر بگذارند.
عامل‌های خودمختار به طور فزاینده‌ای وظایف خانه و محل کار را مدیریت می‌کنند، پروژه‌ها را هماهنگ می‌کنند، تدارکات را مدیریت می‌کنند و با دستگاه‌های هوشمند تعامل دارند، به‌جای اینکه صرفاً به انسان‌ها متکی باشند.
محتوای مصنوعی فراگیر خواهد شد و به طور بالقوه تا ۹۰ درصد از مطالب آنلاین را تشکیل می‌دهد. درحالی‌که می‌تواند تجزیه‌وتحلیل داده‌ها و تولید بینش را تسریع کند.
محل کار هم فرصت و هم اختلال را خواهد دید. کارهای روزمره و اداری به طور فزاینده‌ای به هوش مصنوعی واگذار می‌شوند و نقش‌هایی مانند مهندسان خبره و متخصصان اخلاق هوش مصنوعی ایجاد می‌شود، درحالی‌که برخی از موقعیت‌های سنتی با تعدیل نیرو مواجه می‌شوند.
به طور مشابه، هوش مصنوعی به مراقبت‌های بهداشتی، حمل‌ونقل خودکار و اتوماسیون صنعتی گسترش می‌یابد و به‌جای اینکه یک فناوری پس‌زمینه باقی بماند، به یک حضور ملموس در زندگی روزمره تبدیل می‌شود.
دولت‌ها و مؤسسات جهانی با تأثیر ژئوپلیتیکی و اقتصادی هوش مصنوعی دست‌وپنجه نرم خواهند کرد. از محدودیت‌های تجاری گرفته تا تبلیغات مصنوعی، رهبران جهان تلاش خواهند کرد تا گسترش هوش مصنوعی و داده‌های زیربنایی آن را کنترل کنند، به‌جای اینکه به یک کشور یا شرکت واحد اجازه دهند تسلط بی‌قیدوشرط داشته باشد.
بهره‌وری انرژی و پایداری نیز در اولویت قرار خواهند گرفت، زیرا تقاضای روزافزون هوش مصنوعی برای انرژی، نیازمند راه‌حل‌های نوآورانه برای کاهش تأثیرات زیست‌محیطی است.
