به گزارش کارگروه بین الملل خبرگزاری سایبربان، دولت کاسترو دسترسی اینترنت ۱۴وای مدیو (14ymedio) را قطع کرد، اولین باری که چنین اقدامی را از زمان تأسیس این رسانه مستقل بیش از ده سال پیش انجام داده است.
همین کار را با همه رسانه‌های خبری مستقل این کشور، از جمله مارتی نوتیسیاس (Martí Noticias)، دیاریو د کوبا (Diario de Cuba)، سایبرکوبا (CiberCuba) و کوبانت (CubaNet)، انجام داده است.
اکنون، این رسانه‌ها تنها از طریق وی پی ان (VPN) قابل دسترسی هستند، که فقط برای دستگاه‌های امنیتی دولتی در دسترس است.
با این حال، وب‌سایت خبری اصلی دولتی، کوبا دیبیت (Cubadebate)، روز شنبه با شکایات همیشگی خود آنلاین شد و مدعی شد که ایالات متحده جنگ سایبری راه انداخته است و از دسترسی کامل کوبایی‌ها به اینترنت جلوگیری می‌کند.
کوبا دیبیت در خلاصه روی جلد خود بیان کرد:
امروز، ۷.۵ میلیون کوبایی (بیش از ۷۰ درصد جمعیت) به اینترنت متصل هستند، اما نمی‌توانند از گوگل ارث (Google Earth) استفاده کنند، از سیستم ویدئوکنفرانس زوم (Zoom) بهره ببرند، نرم‌افزار رایگان مایکروسافت را دانلود کنند، از آمازون خرید کنند یا دامنه‌های بین‌المللی مرتبط با گردشگری به جزیره را خریداری کنند، چه برسد به بیش از ۲۰۰ سرویس و اپلیکیشن مسدود شده دیگر. وقتی ارائه‌دهندگان اینترنت دسترسی از کوبا را تشخیص می‌دهند، چه در کالیفرنیا، مادرید، پاریس یا تورنتو، مانند یک فیلتر عمل می‌کنند و به کاربران هشدار می‌دهند که از یک کشور ممنوعه متصل شده‌اند.
این مقاله همزمان با کنفرانسی در یک سمینار دوجانبه بین ویتنام و کوبا و تحول مطبوعات سوسیالیستی که روز پنجشنبه در هاوانا برگزار شد، منتشر شده است.
این مقاله مدعی است که ایالات متحده دسترسی کوبا به اینترنت را مسدود کرده و حداقل یک‌بار به‌طور عمومی این کار را پذیرفته است.
این اشاره به توصیه وزارت دادگستری ایالات متحده به کمیسیون ارتباطات فدرال در نوامبر ۲۰۲۲ است که دسترسی کوبا به شبکه کابل فیبر نوری آرکوس-۱ (ARCOS-1) را رد کرد.
این شبکه کشورهای کارائیب را به قاره آمریکا متصل می‌کند.
مقامات کوبایی ادعا می‌کنند که اعتراضات ۱۱ ژوئیه ۲۰۲۱ توسط بخش‌هایی از جناح راست افراطی کوبایی در ایالات متحده تحریک شده بود که به‌طور فعال در ایجاد گروه‌های خصوصی مشارکت داشتند.
آنها اظهار کردند:
این ادعا مضحک بود. به بهانه روابط کوبا با دیگر دشمنان خارجی مانند چین یا روسیه که می‌توانند از جزیره به‌عنوان دروازه‌ای برای هک شبکه ایالات متحده استفاده کنند.
در آن زمان، متیو جی. اولسن، معاون دادستان کل برای امنیت ملی ایالات متحده، از این ادعا دفاع و عنوان کرد:
تا زمانی که دولت کوبا تهدیدی برای ضدجاسوسی ایالات متحده باقی بماند و با دیگران که همین کار را می‌کنند هم‌پیمان باشد، خطرات برای زیرساخت‌های ما بسیار زیاد است.
بدون اشاره به این اظهارات، مقاله بیان می‌کند که آرکوس-۱ در فاصله بیست مایلی از هاوانا عبور می‌کند و بیش از دو دهه در حال بهره‌برداری است و بیست و چهار نقطه اتصال در پانزده کشور منطقه را متصل می‌کند که بیشتر آنها با دشمنان خارجی روابط طولانی‌مدت دارند.
روزنامه‌نگار حامی دولت، روزا میریام الیزالده، در شرح تاریخ اینترنت تاکید کرد:
این شبکه به‌عنوان سیستمی طراحی شده بود که اطلاعات از مسیرهای جایگزین عبور کند تا حیات جریان داده‌ها تضمین شود. اینترنت امروز محدودیت‌های بیشتری دارد. تقریباً همه کابل‌های فیبر نوری به ایالات متحده می‌روند. علاوه بر این، لوله‌های بزرگ فیبر نوری که از اقیانوس‌ها عبور می‌کنند، متعلق به تعداد معدودی شرکت هستند که با سرویس‌های اطلاعاتی مرتبط هستند.
الیزالده بعداً ادعا کرد:
کوبا کشوری با سابقه طولانی و قابل اثبات در هک، جاسوسی و کنترل نیست.
او به انحصاری که کوبا در دسترسی به اطلاعات از طریق شرکت مخابراتی دولتی اتکسا (Etecsa) دارد و خاموشی‌های دوره‌ای اینترنت که به‌طور استراتژیک پس از برخی رویدادها مانند اعتراضات گسترده ۱۱ ژوئیه ۲۰۲۱ اعمال می‌شود، اشاره‌ای نکرد.
این سخنران به این تاریخ مهم اشاره کرد، اما محکوم کرد که این اعتراضات توسط بخش‌هایی از جناح راست افراطی کوبایی در ایالات متحده تحریک شده بودند که به‌طور فعال در ایجاد گروه‌های خصوصی و عمومی در فیس‌بوک، محبوب‌ترین پلتفرم جزیره، مشارکت داشتند تا دستور کار عمومی ملی را مسموم کنند.
الیزالده، بدون اشاره به طرح‌های ایالات متحده که به‌طور خاص به دنبال ایجاد اتصال اینترنت برای جزیره بوده و وضعیت این موضوع امروز را نادیده گرفته، سه بار به تصمیم وزارت دادگستری از دو سال پیش اشاره کرد.
او در پایان نتیجه‌گیری کرد:
شاید واشنگتن از این مسیر تشویق شود که بپذیرد که در زمینه دسترسی کوبایی‌ها به اینترنت، دشمن شماره یک کوبایی‌ها بوده و همچنان هست.
