به گزارش کارگروه بین الملل خبرگزاری سایبربان، این هواپیما که یک جت تجاری بمباردیر (Bombardier) است که با محموله گره ارتباطات هوابرد میدان نبرد (Battlefield Airborne Communications Node (BACN)) شرکت نورثروپ گرومان (Northrop Grumman) مجهز شده است، کمتر از ناوگان بمب‌افکن‌ها، جنگنده‌ها و جت‌های باری نیروی هوایی شناخته شده است.
اکنون، با خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان، E-11 نقشی جدید و پشت صحنه در حمایت از مأموریت چندملیتی برای ارائه کمک‌های بشردوستانه به غزه بر عهده گرفته است.
از مارس تاکنون، واحد ۴۳۰ اسکادران رزمی الکترونیکی اعزامی (430th Expeditionary Electronic Combat Squadron) که تنها واحد نیروی هوایی است که این هواپیما را به پرواز درمی‌آورد، از بیش از ۳۰ پرتاب هوایی نیروی هوایی در غزه حمایت کرده است، در حالی که از مکانی نامشخص در فرماندهی مرکزی ایالات متحده، عملیات هدایت می‌شود.
خلبانان این اسکادران از بحث در مورد مأموریت‌های خاص خودداری کردند، اما نگاهی کوتاه به کار خود در منطقه ارائه دادند.
نیروی هوایی از مارس تاکنون در ۴۰ پرتاب هوایی همراه با شرکای ائتلافی خود شرکت کرده است.
این مأموریت‌ها بیش از یک ماه به دلیل شروع تهاجم رژیم صهیونیستی به شهر رفح در اوایل ماه می متوقف شده بودند.
آخرین پرتاب هوایی آمریکا در ۹ ژوئن انجام شد.
سرهنگ دوم آر کلیتون وکتور مک کارت، فرمانده این واحد بیان کرد:
ماموریت BACN قابلیت همکاری در دید مستقیم و فراتر از دید مستقیم را برای نیروی هوایی، و همچنین شرکای مشترک و بین‌المللی فراهم می‌کند، و این موضوع بین پلتفرم‌های متفاوت با قابلیت‌های الکترونیکی مختلف است. ما ارتباطات و لینک‌های داده قدیمی و مدرن را دریافت، ترجمه، ترکیب و در نهایت منتقل و گسترش می‌دهیم. این به معنای شناسایی تهدیدهای احتمالی برای هواپیماهای باربری است که محموله‌های غذا را حمل می‌کنند، و هرگونه اصلاح مسیر یا جزئیات مهم دیگر از برنامه‌ریزان مأموریت و دیگر نیروهای منطقه را ارائه می‌دهند.
در منطقه‌ای به بزرگی فرماندهی مرکزی، پرتاب‌های هوایی می‌توانند به دلیل متغیرهای زیادی، از آب و هوا گرفته تا مسائل ایمنی پرواز، منحرف شوند.
هواپیمای BACN که دو خلبان را حمل می‌کند، می‌تواند به سرعت تغییرات واقعی را که از مرکز عملیات هوایی ترکیبی در قطر می‌آید، به شرکای مأموریت در خط مقدم منتقل کند.
کاپیتان بریتون راد الینگتون، خلبان E-11A که قبلاً هواپیمای بازنشسته JSTARS را هدایت می‌کرد، اظهار کرد:
ما می‌توانیم پیشرفت را به گونه‌ای نظارت کنیم که سایر پلتفرم‌ها ممکن است نتوانند آن را ببینند؛ از جمله مکان دارایی‌ها، تماس‌های هواشناسی و غیره. هوا نقش بزرگی در پرتاب‌های هوایی در سواحل غزه ایفا می‌کند.
با برد بیش از ۶۹۰۰ مایل و زمان پرواز معمولی حدود ۱۰ ساعت، این هواپیما می‌تواند جایی که تلفن‌های ماهواره‌ای ناکام می‌مانند، ارتباطات بین سیستم‌های ارتباطی متعدد نظامی که نمی‌توانند به‌طور دیگری متصل شوند را تفسیر کند.
در حالی که AFCENT تعداد E-11Aهای فعال در صحنه نبرد را اعلام نکرده است، اما واحد ۴۳۰ هر دو هفته بیش از هزار ساعت به عنوان یک گره داده عمل می‌کند.
مک‌کارت تصریح کرد:
ما فقط محدود به یک پرتاب هوایی نیستیم. به عنوان مثال، ما می‌توانیم این کار را به عنوان بخشی از انتظارات بزرگتر رهبری فرماندهی مرکزی انجام دهیم و در میدان نبرد حرکت کنیم. ما واقعاً به هیچ مکانی متصل نیستیم.
E-11A در حال استقرار در پایگاه نیروی هوایی رابینز در جورجیا است، در داخل واحد ۱۸ اسکادران فرماندهی و کنترل هوابرد (18th Airborne Command and Control).
این یکی از چهار مأموریتی است که طی چند سال آینده جایگزین هواپیماهای JSTARS در رابینز می‌شود و انتظار می‌رود این اسکادران تا سال ۲۰۲۷ به طور کامل عملیاتی شود.
واحد ۴۳۰ که از خاورمیانه اعزام می‌شود و به عنوان واحد آموزشی نیز عمل می‌کند، مأموریت آموزشی خود را به رابینز منتقل خواهد کرد.
مک‌کارت در پایان افزود:
هر مأموریت، یک عملیات آموزشی است، به این معنا که ما هر روز که پرواز می‌کنیم، یاد می‌گیریم.
