به گزارش کارگروه بین الملل خبرگزاری سایبربان، این تغییر، به گفته مقام‌های نظامی، با هدف افزایش کارایی و کاهش بار اداری صورت گرفته است؛ اما کارشناسان هشدار می‌دهند که این اقدام ممکن است خطر آسیب‌پذیری نیروهای آمریکایی در برابر حملات سایبری دشمنان را افزایش دهد.
بر اساس گزارش تک رادار (TechRadar)، آموزش‌های سالانه سایبری که زمانی بخشی ثابت از پروتکل نظامی بود، اکنون اهمیت کمتری یافته است.
در عوض، ارتش آمریکا به سمت اتکا به سامانه‌های خودکار و هوش مصنوعی مانند پلتفرم داده‌های بزرگ گابریل نیمبوس (Gabriel Nimbus) رفته است که با یادگیری ماشینی، تهدیدها را به‌صورت خودکار شناسایی می‌کند.
این تغییر سیاست هم‌زمان با معرفی چارچوب جدیدی به نام قرارداد مدیریت ریسک امنیت سایبری (Cybersecurity Risk Management Construct (CSRMC)) انجام شده که جایگزین سیستم قدیمی چارچوب مدیریت ریسک (Risk Management Framework) است.
قرارداد مدیریت ریسک امنیت سایبری بر پایش مداوم، خودکارسازی دفاع سایبری و کاهش کاغذبازی تمرکز دارد تا نیروها بتوانند به وظایف میدانی خود بپردازند.
با این حال، منتقدان از جمله کارشناسان رجیستر (The Register) بیان می‌کنند که کاهش آموزش ممکن است توانایی نیروها را در مواجهه با حملات پیچیده، از جمله تهدیدات ناشی از چین و روسیه، تضعیف کند.
آنان یادآور می‌شوند که درگیری اخیر رژیم صهیونیستی و حماس نمونه‌ای از آسیب‌پذیری‌های غیرمنتظره نیروهای نظامی در برابر حملات سایبری بوده است.
در مقابل، طرفداران این سیاست معتقدند که دفاع لحظه‌ای و خودکار در میدان جنگ مدرن، کارآمدتر از آموزش‌های تکراری است.
با این حال، کارشناسانی چون دیفنس اسکوپ (DefenseScoop) هشدار داده‌اند که اتکای بیش از حد به فناوری می‌تواند شکاف دانشی و تهدیدات درون‌سازمانی ایجاد کند.
به گفته تحلیلگران بنیاد هریتیج (The Heritage Foundation)، این تصمیم نوعی ریسک محاسبه‌شده است؛ زیرا اگر اجرای آن موفق باشد، می‌تواند کارایی نظامی را به‌طور چشمگیری افزایش دهد، اما در صورت شکست، راه را برای بهره‌برداری دشمنان از نقاط ضعف سایبری ارتش آمریکا باز خواهد کرد.
