به گزارش کارگروه بین الملل خبرگزاری سایبربان، بر اساس این قانون، کمک مالی تا سقف 300 میلیون دلار برای تایوان تأیید شده است.
این برنامه شامل حمایت در زمینه اطلاعات، دفاع سایبری، جنگ الکترونیک و ارتباطات امن است.
این ابتکار با هدف جلوگیری از تهاجم احتمالی چین طراحی شده است.
برای ایران سالانه 15 میلیون دلار به منظور حمایت از آزادی اینترنت در نظر گرفته شده است.
این بودجه برای توسعه ابزارهایی مانند VPN جهت دور زدن فیلترینگ و بازگرداندن دسترسی به اینترنت در زمان قطعی استفاده خواهد شد.
همچنین از همین بودجه، 3 میلیارد دلار برای جبران کسری مالی در داخل آمریکا اختصاص خواهد یافت تا تجهیزات مخابراتی چینی که تهدیدی برای امنیت ملی محسوب می‌شوند، جایگزین شوند.
این اقدامات در پاسخ به مجموعه‌ای از حملات سایبری بوده که شبکه‌های مخابراتی و سیستم‌های شنود را تحت تأثیر قرار داده‌اند.
این قانون همچنین محافظت از نظامیان و دیپلمات‌ها در برابر نرم‌افزارهای جاسوسی تجاری را پیش‌بینی کرده است.
وزارت دفاع، تجزیه و تحلیل حوادث جاسوسی گذشته را انجام داده و گزارش‌هایی از تهدیدات شناسایی‌شده ارائه خواهد کرد.
برای افزایش امنیت دستگاه‌های موبایل کارکنان، پنتاگون فناوری‌های ناشناس‌سازی، از جمله تغییر پویا آدرس آی پی را بررسی خواهد کرد.
این امر گام دیگری برای جلوگیری از حملات سایبری به دستگاه‌های نظامی است.
آکادمی ملی علوم، مهندسی و پزشکی بررسی امکان ایجاد یک واحد نظامی جدید به نام نیروی سایبری را آغاز خواهد کرد، اما تحقیقات عمیق‌تر درباره این موضوع فعلاً از قانون حذف شده است.
علاوه بر این، ایجاد یک مرکز امنیت هوش مصنوعی در آژانس امنیت ملی (NSA) پیش‌بینی شده است.
وظیفه این مرکز توسعه راهکارهایی برای مقابله با حملات مبتنی بر هوش مصنوعی و پیاده‌سازی فناوری‌های امن در سیستم امنیت ملی خواهد بود.
برنامه وزارت خارجه آمریکا برای مبارزه با اطلاعات نادرست که پیش‌تر از چارچوب قانونی خارج بود، برای یک سال تمدید شده است.
کارشناسان بر اهمیت این برنامه در مقابله با تبلیغات خارجی تأکید کرده‌اند.
ابتکارات کلیدی برای نظارت بر اختیارات اطلاعاتی، از جمله شفاف‌سازی عملکرد ماده 702 قانون نظارت بر اطلاعات خارجی (FISA)، نیز از لایحه حذف شده است که موجب انتقاد گروه‌های حقوق بشری نگران سوءاستفاده احتمالی شده است.
قانون تصویب‌شده نشان‌دهنده تعهد آمریکا به تقویت موقعیت خود در محیط دیجیتال و اطلاعاتی، در عین تأمین امنیت متحدان و پاسخگویی به تهدیدات جهانی است.
این رویکرد بر اهمیت فناوری به عنوان یک عنصر کلیدی در امنیت ملی و بین‌المللی تأکید دارد.
در جهانی که جنگ‌های دیجیتال بسیار واقعی‌تر از جنگ‌های سرد هستند، امنیت سایبری به اساس ثبات جهانی تبدیل شده است.
