به گزارش کارگروه بین الملل خبرگزاری سایبربان، بر اساس این حکم، شهر نورفولک در ویرجینیا در حال حاضر از ۱۷۲ دوربین خوانش پلاک تحت یک قرارداد پنج‌ساله با شرکت فلوک سیفتی (Flock Safety) استفاده می‌کند و قصد دارد ۶۵ دوربین دیگر نیز اضافه کند.
این دوربین‌ها تمام خودروهای موجود در شعاع ۱۵۰ فوتی را ثبت می‌کنند و نیروی پلیس می‌تواند داده‌های جمع‌آوری‌شده را به یک سرور آپلود کند، جایی که یک سیستم یادگیری ماشینی از این داده‌ها برای تولید «اثر انگشت خودرویی» استفاده کرده و اطلاعات را حداقل به مدت ۳۰ روز ذخیره می‌کند.
در ماه اکتبر، مؤسسه عدالت؛ یک شرکت حقوقی غیرانتفاعی که در حوزه منافع عمومی فعالیت می‌کند، از طرف دو ساکن منطقه شکایتی تنظیم کرد و استدلال نمود که این دوربین‌ها معادل نظارت بدون حکم قضایی بر تمام حرکات آن‌ها هستند، زیرا هرکسی که به پایگاه داده فلوک دسترسی داشته باشد، می‌تواند مسیرهای حرکت یک وسیله نقلیه را ردیابی کند.
مارک تالبوت، رئیس پلیس نورفولک، از این سیستم دفاع کرده و گفته است که فلوک یک پرده فناوری عالی ارائه می‌دهد و باعث می‌شود که تقریباً غیرممکن باشد که بدون برخورد با یکی از این دوربین‌ها، مسافتی را در شهر طی کرد.
اما قاضی فدرال ویرجینیا، مارک دیویس، در حکم خود اعلام کرد که شاکیان به اندازه کافی ادعا کرده‌اند که این دوربین‌ها حقوق آن‌ها را بر اساس متمم چهارم قانون اساسی ایالات متحده که از شهروندان در برابر جستجو و ضبط غیرمنطقی توسط دولت محافظت می‌کند، نقض کرده است.
او به یک پرونده دادگاه عالی در سال ۲۰۱۸ اشاره کرد که در آن حکم شد استفاده از داده‌های موقعیت‌یابی تلفن همراه برای نظارت بر حرکات افراد، بدون حکم قضایی، غیرقانونی است.
قاضی دیویس در این حکم نوشت:
از دیدگاه اجتماعی، این انتظار وجود دارد که نیروهای اجرای قانون نتوانند و نباید به‌صورت مخفیانه تمام حرکات یک فرد را در طول زمان تحت نظر داشته باشند و ثبت کنند. بنابراین، جمع‌آوری چنین حجم وسیعی از اطلاعات، نقض انتظارات منطقی جامعه از حریم خصوصی محسوب می‌شود. بر این اساس، چنین شیوه‌های «تور ماهیگیری اطلاعاتی» یک جستجوی غیرقانونی محسوب می‌شوند.
این دادخواست می‌تواند تأثیرات گسترده‌ای در سراسر ایالات متحده داشته باشد، زیرا شرکت فلوک اعلام کرده است که دوربین‌هایش در بیش از ۵ هزار شهر در سراسر ایالات متحده مورداستفاده قرار گرفته‌اند.
