به گزارش کارگروه فناوری اطلاعات سایبربان به نقل از معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، دنیا برای ارتقای سطح آموزش‌ها و ایجاد یک عدالت نسبی در این زمینه از ۶ فناوری مطرح، شامل «واقعیت افزوده»، «کلان‌داده»، «رباتیک»، «واقعیت مجازی»، «هوش مصنوعی»، «پلتفرم آنلاین و اپلیکیشن‌های موبایلی» استفاده می‌کند.
فناوری هایی که هم به هوشمند شدن آموزش در دنیا منجر شده‌اند و هم در مواقع نیاز به یاری بازیگران اصلی حوزه آموزش آمده‌اند و عرضه کنندگان و دریافت کنندگان این آموزش‌ها را از مزایای خود بهره‌مند کرده‌اند.
هرچند که این مدل آموزشی قطعا کم و کاستی‌هایی دارد و هیچ‌گاه نمی‌تواند جای آموزش‌های حضوری و فیزیکی را بگیرد؛ اما با توجه به تغییرات اجتماعی، فرهنگی و بروز برخی اتفاقات پیش‌بینی نشده چارهای نیست جز اینکه در این مسیر گام برداریم و مسلح و مطمئن به سمت آینده‌ای که بسیار متفاوت با سال‌های گذشته است و نیازهای جدیدی را به وجود خواهد آورد حرکت کنیم.
کارشناسان اعتقاد دارند که برخی چالش ها همچون «عدم توزیع متوازن و عادلانه امکانات آموزشی در تمامی نقاط و امکان توسعه آن با کمک ظرفیت های فناوری اطلاعات و ارتباطات»، «عدم شخصی‌سازی محتوای آموزشی متناسب با نیاز و نقاط قوت و ضعف افراد» و «عدم بهبود فرآیندهای اجرایی نهادهای آموزشی» مهم‌ترین چالش‌هایی است که نظام آموزشی را با خود درگیر کرده است؛ به همین دلیل باید از فرصت‌هایی که در شرکت‌های دانش‌بنیان و نیروی انسانی متخصص کشور وجود دارد؛ استفاده کنیم و با حمایت از تجاری‌سازی آنها؛ در مسیر هوشمندسازی و ارتقای بهره‌وری آموزشی در کشور حرکت کنیم.
