یکپارچه‌سازی بستر دریا با ارتباطات ماهواره‌ای
به گزارش کارگروه فناوری اطلاعات سایبربان؛ در حال حاضر ماهواره‌ها بخشی حیاتی از دارایی‌های ارتش یک کشور به حسب می‌آیند. برای مثال انتقال امواج رادیویی، اطلاعات، محتوای چند رسانه‌ای، سامانه‌های ناوبری و بسیاری موارد دیگر به این ابزارها وابسته هستند. با وجود این امکان نابود کردن یا ایجاد اختلال در آن به واسطه سلاح ضد ماهواره (ASAT) وجود دارد. یکی از راه‌کارهای مقابله با این شرایط به کارگیری فناوری ماهواره‌های چندگانه و آنتن دهی سریع‌تر است که پایداری اتصالات را در فضا تضمین می‌کند. این تضمین و پایداری برای برقراری اتصالات هوا به زمین، ارتباطات رادیویی میان کشتی‌ها و شبکه‌های موجود در حوزه‌های نظامی مختلف ضروری است.
واحد نوآوری دفاعی پنتاگون (DIU)، به منظور توسعه اتصالات ماهواره‌ای تک آنتنی برای مدیریت هم‌زمان چندین پرتو و به حداکثر رساندن ظرفیت شبکه‌ها در کشتی‌های نیروی دریایی قرارداد جدیدی را با شرکت «Isotropic» امضا کرده است. بر مبنای این تفاهم‌نامه نمونه اولیه از آنتن‌هایی به جود می‌آید که امکان به کارگیری از پهنای باند چندگانه ماهواره را فراهم می‌آورد. برای مثال می‌توان به برقراری ارتباطات در پهنای باند S، C، Ka، Ku، X و Q اشاره کرد.
مرکز یاد شده همچنین به دنبال توسعه نوعی فناوری است که امکان برقراری ارتباطات در شرایط جنگی سخت دریایی را فراهم کند. این فناوری همچنین باید بتواند در شرایط آب و هوایی مختلف، دریای طوفانی و مناطقی که تداخل الکترومغناطیسی شدید دارند به خوبی عمل کند.
کارشناسان بر این باورند که در صورت موفقیت توسعه فناوری جدید پرتوهای چندگانه، ارتش آمریکا مزیت‌های مختلفی را به دست خواهد آورد. برای مثال می‌تواند به افزایش پهنای باند به واسطه اتصال چندین ماهواره به یکدیگر و همچنین بهبود عملکرد برخی از سامانه‌های سلاح اشاره کرد. برای مثال نیروی دریایی می‌تواند یک موشک دریایی تاماهاک (Maritime Tomahawk) را شلیک کرده به وسیله سیگنال‌های رادیویی آن را مستقیماً به سمت هدف روی آب هدایت کند. این ویژگی مزیت بزرگی را برای کشتی‌هایی به همراه می‌آورد که تاکنون تنها می‌توانستند اهداف ثابت را با تاماهاک مورد هدف قرار دهند.
بهبود پهنای باند و دقت به واسطه اتصال ماهواره‌ها با یکدیگر می‌تواند روی عملکرد هدف‌گیری و هدایت تسلیحات تأثیر بگذارد. برای مثال در بعضی سناریوها ممکن است هدف به سرعت از منطقه تحت پوشش یک ماهواره به محدوده بعدی وارد شود، در این حالت به کمک اشتراک‌گذاری اطلاعات ماهواره‌ها در زمان واقعی می‌توان هدف مورد نظر را همچنان ردیابی کرده و مورد اصابت قرار داد.
همچنین به کمک فناوری یاد شده می‌تواند یک شبکه میان پایانه‌های زمینی یا کشتی‌ها و ماهواره‌ها تشکیل داد که به سربازان در انجام مأموریت کمک می‌کند. بسیاری از سربازان به امواج رادیویی وابسته بوده و در زمین‌های ناهموار حضور دارند. همچنین کشتی‌ها، تجهیزات هوایی و زمینی به کمک امواج رادیویی می‌توانند موشک‌هایی مانند هلفایر (Hellfire) را به سمت هدف هدایت کنند.
