گرده افشانی پهپادها در فضای باز
به گزارش کارگروه فناوری اطلاعات سایبربان؛ تقلید زیستی (Biomimicry) به حوزه ایجاد روباتهایی با الهام از اورگانیسمهای گفته می شود. دانشمندان روباتیک دانشگاه فناوری و طراحی سنگاپور نوعی روبات تولید کرده اند که در ساخت آن از گیاهان الگوبرداری شده است.
پروژه مذکور، با استفاده از 5 هواپیمای بدون سرنشین است که به صورت واحد مدیریت میشوند. در این طرح روباتها به مانند پخش شدن دانههای یک درخت و گرده افشانی گیاهان در باد، در محیط توزیع میگردند.
لازم به ذکر است که دفتر تحقیقات نیروی دریایی و ناسا به عنوان یک پلتفرم حساس در تعدادی هواپیمای بدون سرنشین سیسادا (CICADA) سرمایهگذاری کرده است. هواپیماهای بدون سرنشین بدون موتوری که با استفاده از قطعات الکترونیکهای ارزان، قادر به پوشش یک منطقه هستند. این تجهیزات قابلیت جمعآوری اطلاعات در رابطه با هواشناسایی، شیمیایی و سلاح های بیولوژیکی هستند.
با وجود این که دفتر تحقیقات نیروی دریایی بیش از یک دهه است که روی توسعه سیسادا سرمایه گذاری میکند؛ سامانههای بسیار کمی در این حوزه ایجاد شدهاند.
تمام این موارد با فناوری سامارا (Samara) امکان پذیر شده است. در حالیکه هواپیماهای بدون سرنشین سیسادا عمدتاً گلایدرهای غیرفعال هستند، اما هنوز هم از طریق اینرسی هوانوردی و کنترل ضربات در هر بال مانند یک هواپیمای سنتی یا گلایدر به مکان مورد نظر هدایت میشوند. در عین حال، بالهای فرود اضطراری سامارا فقط یک فلپ را به طرح یک بال خود اضافه میکنند و روباتیکها به این نتیجه رسیدند که این میزان برای کنترل فرود وسیله نقلیه کافی است.
5 مورد از هواپیماهای بدون سرنشین سامارا میتوانند در یک دستگاه پرتاب کننده قرار بگیرند و همه با هم فرود آیند.
درمیان مزایای طرح مذکور، توانایی فرود عمودی و اجازه ورود به داخل شکافهای عمودی را دارند. این موضوع برای برخی محیطهای زیرزمینی یا پاکسازی در جنگلها صدق میکند، زیرا یک هواپیمای بدون سرنشین سامارا میتواند زیر خط درخت فرود آید و سپس در شکافهای دیوار و گوشههای به نظر سخت پراکنده شود. در حال حاضر، هواپیمای بدون سرنشین سامارا محدود به تقریباً 30 گرم ظرفیت باربری – کافی برای یک حسگر کوچک – هستند.
با وجود تمرکز محققان روی بهبود کنترل و سرعت هواپیماهای بدون سرنشین تمرکز کردهاند. طراحان نظامی علاقهمند به استفاده از مزایای احتمالی آنها مانند به ظرفیتهای باربری به کمک چرخش دانهها هستند. به علاوه میتوان به کاربردهایی مانند میکروفونی که میتواند صداها را در ورودی یک غار ثبت کند، دوربینی که حرکت را از زیر یک سایهبان در نوک درخت رصد میکند، حسگرهای حرارتی که به حرکت مردم، وسایل نقلیه یا حیات وحش توجه نشان میدهند و رادیوهایی که انتقال اطلاعات محلی با برد کوتاه را استراق سمع میکنند، اشاره کرد
سنسورهایی که به مدت طولانی به وسایل نقلیه متصل میشوند، میتوانند به عنوان یک اثر به خودی خود – مانند دانههایی که در هوا پخش شدهاند – پراکنده شوند.
