پیشنهاد سازمان تنظیم‌گری اوراق بهادار اروپا برای ممنوعیت ارزهای دیجیتال مبتنی بر اثبات کار
به گزارش کارگروه فناوری اطلاعات سایبربان به نقل از کریپتو اسلیت، سازمان بورس و اوراق بهادار اروپا نگران خطراتی است که استخراج بیت کوین برای دست‌یابی به اهداف توافق پاریس ایجاد می‌کند. در این توافق دولت‌ها متعهد به مقابله با تغییرات آب و هوایی شدند.
اریک تدین در مصاحبه‌ای با فایننشال تایمز (Financial Times) گفت میزان انرژی‌های تجدیدپذیر مصرف‌شده در فرایند استخراج ارزهای دیجیتال افزایش قابل‌توجهی یافته است. او افزود که نحوه فعلی استخراج ارزهای دیجیتال به یک مسئله ملی برای کشورش سوئد نیز تبدیل شده است.
تدین همچنین گفت که او مدافع ممنوعیت کامل ارزهای دیجیتال نیست؛ بلکه پیشنهاد او تنها ممنوعیت ارزهای دیجیتال مبتنی بر الگوریتم اثبات کار (POW) است. به‌نظر تدین این ممنوعیت صنعت ارزهای دیجیتال را به‌سمت استفاده از مدل اثبات سهام سوق می‌دهد که انرژی به‌مراتب کمتری مصرف می‌کند.
استخراج ارزهای دیجیتال در دهه گذشته به تجارتی بزرگ تبدیل شده و نشانه‌ای از کند شدن این روند نیز دیده نمی‌شود. علی‌رغم ممنوعیت استخراج و مبادله ارزهای دیجیتال در چین که یکی از بزرگترین بازارهای ارزهای دیجیتال بود، توان محاسباتی استخراج‌کنندگان در پایان سال گذشته میلادی به سطوح بی‌سابقه‌ای رسید.
اثبات کار در برابر اثبات سهام
اثبات کار فرایندی است که از طریق آن یک بلاک چین، بلاک‌های معتبری را که عموماً حاوی تراکنش‌ها هستند تأیید می‌کند. استخراج‌کنندگان برای تأیید تراکنش‌ها به حل مسائل پیچیده‌ای می‌پردازند که نیازمند توان پردازشی بالایی است. آنها در حل این مسائل با یکدیگر رقابت می‌کنند و در ازای این کار ارز دیجیتال پاداش می‌گیرند.
در مدل اثبات کار هر شرکت‌کننده بلاک‌چین می‌تواند تراکنش‌ها را تأیید کند. این کار به مقدار زیادی انرژی احتیاج دارد.
از سویی دیگر، در مدل اثبات سهام (POS) برای تأیید مبادلات به تعداد کمتری از افراد نیاز است. افراد حاضر در این بلاک چین‌ها، ارزهای دیجیتال خود را برای ایجاد گره‌های اعتبارسنجی به اشتراک می‌گذارند تا این اعتبارسنج‌ها تراکنش‌ها را تأیید کنند.
کدام یک از این دو مکانیسم اجماع بهتر است؟
هر دو مکانیسم اجماع، در ارزهای دیجیتال مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرند و هر دو ثابت کرده‌اند که تا حدودی موفق هستند. با این حال نقاط قوت و ضعفی در هر دو مکانیسم وجود دارد.
در مکانیسم اثبات کار هرچند هزینه انرژی و تجهیزات استخراج بیشتر است، در عوض امنیت بیشتری دارد؛ زیرا یک مهاجم خرابکار باید منابع بسیار زیادی را به دست آورد تا بتواند با کنترل ۵۱ درصد از شبکه، کنترل تأیید تراکنش‌ها را به دست بگیرد. نقطه‌ضعف این روش هم مقیاس‌پذیری پر هزینه و کند این روش است؛ زیرا مقدار انرژی مصرفی و تجهیزات موردنیاز آن در طول زمان افزایش پیدا می‌کند.
بلاک چین‌های مبتنی بر اثبات سهام که از ارزهای دیجیتال یا توکن‌ها به‌عنوان اعتبارسنج استفاده می‌کنند، سرعت و مقیاس‌پذیری بالایی دارند؛ زیرا به انرژی و تجهیزات استخراج نیازی ندارند. با این حال، نقطه ضعف این بلاک چین‌ها آن است که می‌توان کنترل شبکه را آسان‌تر به دست آورد. تنها چیزی که برای این‌کار لازم است پول بیشتر است.
