عرضه‌ی ابزار «رد گیر همراه جیبی» در سنگاپور
به گزارش کارگروه فناوری اطلاعات سایبربان به نقل از بلومبرگ، سنگاپور اولین کشوری است که یک وسیله قابل‌حمل برای نرم‌افزار ردگیری خود عرضه کرده است. ابزار مزبور، که باهدف تسهیل شیوه‌های دستی ردگیری طراحی‌شده، به کمک امواج بلوتوث، از حضور سایر ابزارهای ردگیری تماس در نزدیکی خودآگاه شده و آن‌ها را ثبت می‌کند.
به‌این‌ترتیب، شهروندی که نتیجه آزمایش کرونای او مثبت اعلام می‌شود، ابزار ردگیری همراه جیبی خود را به مسئولان اداره بهداشت تحویل می‌دهد تا آن‌ها از داده‌های ثبت‌شده در آن استفاده کنند.
این ابزار همچنین قادر نیست موقعیت جغرافیایی کاربر را ثبت کند و داده‌های جمع‌آوری‌شده در آن بعد از ۲۵ روز حذف می‌شود.
به گزارش بی‌بی‌سی، سالمندان و سایر افراد نیازمند که فاقد تلفن همراه‌اند در اولویت دریافت این دستگاه قرار می‌گیرند. البته استفاده از ابزار اجباری نیست.
هنوز گمان نمی‌رود این ابزار هم باعث شود صد در صد جمعیت سنگاپور از برنامه ردگیری تماس استفاده کنند.
ردگیری تماس تنها در صورتی در پیشگیری از گسترش بیماری مؤثر واقع می‌شود که ۷۵ تا ۸۰ درصد جمعیت از آن استفاده کنند. به همین منظور این دستگاه به‌عنوان یک شیوه دیگر ردگیری تماس معرفی‌شده است.
به گفته جانیل پاتوچیری، وزیر فناوری دولت سنگاپور، در مصاحبه‌ای با بلومبرگ: «قصد ما این است که با وصل کردن این ردگیرها به یکدیگر، صد درصد جمعیت را تحت پوشش بگیریم.»
وی گفت: «ما به لحاظ جغرافیایی کشوری کوچک هستیم و می‌توانیم طرح را در سطح شهر اجرایی کنیم. بنابراین به لحاظ نظری امکان‌پذیر است که ردگیری تماس را برای تمام مردم سنگاپور به مرحله اجرا درآوریم.»
وزیر فناوری همچنین اضافه کرد که طراحی ابزار توجیبی ممکن است در آینده تغییر کند، اما به‌احتمال‌زیاد تا پایان سال جاری به همین صورت مورداستفاده قرار خواهد گرفت. وی گفت بستگی به این دارد که مردم چه رفتاری در پیش بگیرند و چگونه از این ابزار استقبال کنند.
ابزار جیبی ردگیری سنگاپور اما خلاف نرم‌افزارهای ردگیری اپل و گوگل، برای ثبت‌نام نیاز به دریافت کارت ملی و شماره تلفن شهروندان دارد. به همین دلیل، مسئله حریم خصوصی یکی از نگرانی‌هایی است که استفاده از این ابزار ایجاد می‌کند.
به گزارش سیتنا، در سنگاپور طوماری بین مردم دست‌به‌دست می‌شود که خواهان توقف طرح ابزار جیبی شده و می‌گویند: «با پیدایش و اجباری شدن استفاده از این ابزار توجیبی، دیگر چیزی باقی نمی‌ماند که مانع از تبدیل سنگاپور به دولتی سلطه‌جو شود.»
