سازگاری تجهیزات بی سرنشین با محیط های ناشناخته
به گزارش کارگروه فناوری اطلاعات سایبربان؛ توسعه قابلیت‌های تجهیزات بدون سرنشین، سامانه‌های پردازشی پیشرفته و تعداد رو به افزایش گروه‌های انسان-ماشین باعث شد تا نیروی زمینی آمریکا به توسعه استقرار محیط مدیریت محاسبات نیاز پیدا کند.
به صورت روزافزون میزان سرمایه‌گذاری روی گروه‌های انسان و ماشین افزایش یافته و رشد دارایی‌ها این زمینه بیشتر می‌شود. این در حالی است که باید سازگاری با اپراتورهای انسانی با تجربه همچنان حفظ شود.
همچنین با وجود این که تجهیزات جمع‌آوری داده رو به افزایش است، ابزارهای محاسباتی امروزی از توانایی کافی برای سازگاری با اطلاعات جدید یا تغییر آن‌ها برخوردار نیستند. به منظور رفع این مشکل توسعه الگوریتم‌های یادگیری ماشینی جدید ضروری به نظر می‌رسد؛ زیرا به واسطه‌ی آن امکان تقویت، تنظیم و برنامه‌ریزی ابزارها به وجود می‌آید.
پژوهشگران نظامی آمریکا از صنعت این کشور درخواست کرده‌اند تا روی زنجیره‌ای از پردازش‌های نرم‌افزاری کار کنند که به صورت پویا نسبت به تغییرات شرایط و حوادث غیرمنتظره واکنش نشان داده و نیازهای مأموریت را برطرف می‌کند.
سازمان دارپا به منظور رفع نیاز بالا پروژه‌ی «Composable Embedded Software» را راه‌اندازی کرد. در حال حاضر نرم‌افزارها روی انجام وظایف خاصی محدود هستند. دارپا قصد دارد یک محیط نرم‌افزاری قابل‌برنامه‌ریزی را به وجود آورد که شمال طراحی زنجیره پردازش‌ها، جریان‌های کاری، داده، پردازش، تنظیم خودکار شبکه‌های Ad-hoc و بسیاری موارد دیگر می‌شود.
دارپا می‌خواهد یک محیط پردازشی توزیع شده را به منظور پشتیبانی و استقرار نرم‌افزار توسعه بدهد که امکان برنامه‌ریزی تجهیزات و همگام‌سازی آن‌ها در سراسر شبکه را فراهم می‌آورد.
