دشمنان قدیمی؛ شرکای مصلحتی
به گزارش واحد بین‌الملل سایبربان؛ جنگ در فضای سایبری در حال انجام است، اما در این بین، سطح شگفت‌انگیزی از همکاری بین رقبا نیز اتفاق افتاده که گهگاه، تعجب کارشناسان را برمی‌انگیزد. شاید شنیدن این خبر، بسیار تعجب‌برانگیز باشد که کشورهایی نظیر آمریکا یا انگلستان، با کشورهایی مثل روسیه یا چین، در فضای سایبری همکاری می‌کنند. رخدادهایی نظیر تنش‌های ژئوپلیتیکی بر سر مسائل سوریه یا اوکراین، سبب شده است تا آتش اختلافات بین دو بلوک شرق و غرب، روز به روز برافروخته‌تر شده و دو طرف در این میان، اتهامات گوناگونی را متوجه یکدیگر کنند. دراین‌بین، برخی کشورها، شرکای راهبردی برای هم محسوب می‌شوند و همکاری‌های متقابل در این زمینه با یکدیگر دارند.
اما اتفاقاتی طی چند ماه گذشته و برخلاف عرف حاکم بر فضای سایبری کنونی در جهان رخ داده است که در صورت حقیقی بودن، معادلات حاکم بر فضای سایبری بین‌المللی را اندکی به هم خواهد ریخت. طی چند ماه گذشته، دیدارهای مختلفی بین سران روسیه و آمریکا یا آمریکا و چین صورت پذیرفته که به ادعای منابع خبری، در راستای بهبود روابط بین کشورها و همکاری در راستای مقابله با جرائم سایبری انجام شده است.
حال سؤالی که در این میان مطرح می‌شود، این است که چطور در عین وجود چنین تعارضات سیاسی بین دو کشور، چنین صمیمیت‌هایی در فضای سایبری به وجود می‌آید و دو کشور، درحالی‌که در مواضعی تا سرحد بروز یک جنگ تمام‌عیار نظامی پیش می‌روند، در فضای سایبری دست دوستی به سمت هم دراز می‌کنند؟
یوجین کسپرسکی، رییس شرکت امنیت سایبری کسپرسکی دراین‌باره می‌گوید: «به عنوان یک شهروند روسی، من می‌توانم به این سؤال پاسخ بدهم. برخی مواقع، بازتاب آن چیزی که در دنیای سیاسی رخ می‌دهد، در سطح فنی نمایان نیست و خود را نشان نمی‌دهد. به عنوان مثال، پلیس سایبری روسیه یا یوروپل، همواره با یکدیگر در تعامل هستند و هیچ‌گونه تضاد سیاسی با هم ندارند. زمانی که آن‌ها یک دشمن مشترک دارند، آن‌ها با یکدیگر همکاری می‌کنند و اهداف سیاسی در پشت در می‌ماند.»
جان واترز (John Watters)، مدیرعامل شرکت iSIGHT نیز دراین‌باره معتقد است: «اشتراک‌گذاری اطلاعات در فضای سایبری، موضوع متداولی است. همکاری‌های گسترده‌ای بین GCHQ و NSA وجود دارد و این همکاری، بین تمام مراکز امنیتی و اطلاعاتی در جریان است. در مورد برخی اهداف، ما همکاری بسیار عمیقی با کشورهای دیگر داریم. به عنوان مثال، در زمینه کشورهایی مثل ایران یا کره شمالی، ما ناچار هستیم تا از منابع بسیار زیادی کمک بگیریم و از این طریق اطلاعات بسیار عمیقی را در مورد هدف مورد نظر به دست بیاوریم.»
شاید از مجموع این گفته‌ها، این طور برداشت کرد که در حقیقت، همین میزان همکاری بین دو کشور نیز، کاملاً مصلحتی و در راستای تأمین منافع ملی است. کشورهایی که در فضای بین‌المللی، از هر تلاشی برای به چالش کشیدن طرف مقابل خود، بهره‌برداری می‌کنند، در مواضعی نیز، دست همکاری به سمت رقیب خود دراز می‌کنند و در حد امکان، از ظرفیت‌های دشمن دیرینه خود، برای تحقق اهداف سرزمینی، بهره‌برداری می‌کنند.
