تلاش برای بازیابی ۲۴۰ میلیون دلار بیت کوین؛ فقط دو فرصت برای کلمه‌عبور صحیح!
به گزارشکارگروه فناوری اطلاعات سایبربان به نقل از کوین تلگراف و به‌نقل از نشریه نیویورک تایمز به تاریخ ۱۲ ژانویه (۲۳ دی)، استفان توماس (Stefan Thomas)، از هاردی موسوم به آیرون‌کی (IronKey) استفاده می‌کند که سال‌ها پیش گذرواژه آن را روی کاغذ نوشته و حال آن را گم کرده است. اگر توماس نتواند آن گذرواژه را به خاطر بیاورد و از همه ۱۰ فرصت خود برای حدس‌زدن آن استفاده کند، هارد به‌طور خودکار تمامی داده‌های خود را برای همیشه رمزنگاری می‌کند. توماس تا به حال از ۸ فرصت خود استفاده کرده و هنوز موفق به بازگشایی قفل هارد خود نشده است.
او در مصاحبه با رسانه‌ها گفته است:
تمام کارم این روزها این شده است که در تخت‌خوابم دراز بکشم و به گذرواژه فکر کنم. بعد از آن با چند راهبرد تازه به سراغ کامپیوترم می‌روم، اما به در بسته می‌خورم و باز هم ناامید می‌شوم.
بنابر داده‌های منتشرشده از سوی چینالیسیس (Chainalysis)، تقریباً ۲۰ درصد از کل بیت کوین‌های موجود برای همیشه در کیف پول‌هایی که اصطلاحاً به آنها کیف پول‌های متروکه می‌گویند، گم شده‌اند. گفتنی است که توماس تنها فردی نیست که به‌دلیل از دست دادن احتمالی بیت کوین‌هایش با افسردگی دست‌وپنجه نرم می‌کند. پیش‌تر یک کارآفرین لس آنجلسی در مصاحبه با نشریه تایمز گفته بود:
من صدها ساعت وقت صرف کردم تا بتوانم به کیف پول‌هایم دسترسی پیدا کنم.
این کارآفرین می‌گوید که هاردهایش را در کیسه‌های پلاستیکی وکیوم گذاشته تا دیگر هر روز به خودش نگوید که تمام دارایی امروزش تنها معادل با بخش کوچکی از آن چیزی است که می‌توانست داشته باشد.
هیچ یک از این دو ماجرا در حوزه ارزهای دیجیتال چندان غیرمعمول نیست. شرکتی به نام والت ریکاوری سرویسز (Wallet Recovery Services) که در حوزه بازیابی کلیدهای دیجیتال فعالیت می‌کند، طی گزارشی اعلام کرده است که هر روز ۷۰ درخواست از مشتریانی دریافت می‌کند که خواهان کمک برای بازیابی کلیدهای دیجیتال خود هستند. این تعداد، سه برابر بیشتر از زمانی است که هنوز بازار بیت کوین رشد اخیر خود را شروع نکرده بود.
تجربه توماس باعث شده تا او نسبت به نگرشی که می‌گوید فناوری آمده است تا کنترل تمام امور مالی کاربران را به خود آنها واگذار کند، بدبین شود. وی که ۷,۰۰۲ بیت کوین خود را از یک صرافی در ازای تولید محتوای ویدئویی برای آموزش موضوعات مرتبط با ارزهای دیجیتال دریافت کرده، اکنون می‌گوید که دیگر میانه خوبی با واگذاری این حد از کنترل امور مالی به خود کاربران ندارد:
بگذارید تا از زاویه‌ای دیگر به ایده «بانک خودت باش» نگاه کنیم: آیا شما خودتان کفش‌هایتان را تولید می‌کنید؟ دلیل وجود بانک‌ها این است که ما نمی‌خواهیم زحمت همه کارهایی را آنها انجام می‌دهند، به دوش بکشیم.
توماس فارغ از زیان هنگفت احتمالی که در این ماجرا متحمل می‌شود، طی سال‌های گذشته، همواره در حال انباشت بیت کوین بوده است تا بتواند ثروتی برای خودش به هم بزند. گزارش‌ها نشان می‌دهد که او آنقدر ثروتمند است که نمی‌داند با پول‌هایش چه کار بکند. گفتنی است که او پیش‌تر به بنیاد ریپل پیوست و دست به خرید توکن‌های XRP زد. همان‌طور که می‌دانید این بنیاد اخیراً با چالش‌های حقوقی دست به گریبان شده که آینده آن را در هاله‌ای از ابهام قرار داده است.
البته نباید از نظر دور داشت که واگذاری کلیدهای خصوصی به نهادهای امانت‌داری و شخص‌ثالث نیز چندان خالی از ریسک نیست که از بارزترین نمونه‌های آن می‌توان به داستان نابودی سرمایه‌های کاربران در صرافی منحل‌شده ام‌تی گاکس (Mt. Gox) اشاره کرد. عده‌ای دیگر اما بر این باورند که اگر سود و زیان ارزهای دیجیتال را در این زمینه بسنجیم، درمی‌یابیم که روی آوردن به این دارایی‌های نوظهور، ارزش این را دارد که عطای بانک‌ها را به لقایشان ببخشیم و بانک خودمان باشیم.
یک کارآفرین اهل باربادوس نیز به‌رغم آنکه ۸۰۰ بیت کوین خود را در گذشته از دست داده، در همین زمینه می‌گوید:
ریسک اینکه من بانک خودم باشم، در ازای پاداش دسترسی آزاد به پول‌هایم و شهروندی جهان، کاملاً ارزشش را دارد.
دیدگاه او از گوشه‌ای از جهان که هنوز مسئله شمول مالی (Financial Inclusion) در آن لاینحل باقی مانده است، سرنخ‌هایی در مورد این اینکه چرا بسیاری از افراد دیدگاهی مشابه او دارند، در اختیار ما می‌گذارد.
