با به وجود آمدن فناوری جدید، بسیاری نگران آینده امنیت سایبری، پشتیبان گیری و حفظ حریم خصوصی اینترنت هستند. یک‌راه خوب برای پیش‌بینی آینده این است که نگاهی به گذشته بیندازیم تا چالش‌ها و تهدیدات کنترل‌شده را ببینیم. ذخیره‌سازی داده‌ها به‌صورت دیجیتالی، اولین بار در سال 1956 توسط دیسک‌خوان RAMAC 305 شرکت IBM (ماشین‌های تجاری بین‌المللی) انجام شد.
RAMAC 305 دیسک‌خوان مغناطیسی بود که بیش از 16 فوت ارتفاع و بیش از یک تن وزن داشت و فقط می‌توانست 3.75 مگابایت داده را در خود نگه دارد. فلاپی دیسک ساخته‌شده توسط IBM به مردم اجازه می‌داد داده‌ها را میان یکدیگر به اشتراک بگذارند، خریداری کنند، بارگیری کنند و برای اولین بار در سال 1971 با حافظه‌ای 80 کیلوبایتی به فروش رسید. در سال 1963، رام یا حافظه دسترسی تصادفی (RAM) توسط روبرت نورمن(Robert Norman) و فرچیلد سمی کونداکتر (Fairchild Semiconductor) ثبت شد. طی پنج سال، حافظه رم 32 برابر شد - تا سال 1968 به 256 بیت در هر تراشه رسید. استفاده مدام از رم‌ها باعث شد این ابزارهای ذخیره از اندازه‌های بسیار بزرگ به‌اندازه های جیبی تقلیل یابند و درنتیجه باعث گسترش رایانه‌های شخصی شوند.
ازآنجاکه کامپیوترها کارهای روزمره را آسان‌تر کرده بودند و در صورت قطعی برق و حمله سایبری از اطلاعات نسخه پشتیبان داشتند، بیشتر موردتوجه قرار گرفتند. الگوریتم Rivest-Shamir-Adleman یا (RSA) اولین فناوری اختراع‌شده درزمینه امنیت سایبر در ایالات‌متحده در سال 1983 بود و نوعی رمزنگاری با کلید عمومی بود که اساس رمزگذاری داده‌ها را تشکیل داد. این الگوریتم ایمیل ایمن و دیگر کارهای آنلاین را که درگذشته ناممکن بود، میسر ساخت. این سیستم رمزگذاری اولیه برای ترقی دوباره راه طولانی در پیش داشت. کرم موریس (Morris Worm) در سال 1988 در 24 ساعت اول از هر 10 کامپیوتر متصل به اینترنت 1 کامپیوتر را آلوده کرد و باعث شد بسیاری از مشاغل برای پاک کردن این کرم تمام سیستم خود را پاک کنند. این فاجعه بزرگ باعث شد نسل جدیدی از هکرها و آنتی‌ویروس‌ها به وجود آیند.
