به گزارش کارگروه فناوری اطلاعات سایبربان ؛ کاربران فضای مجازی مدام در جست و جوی مکانی هستند تا بدون ترس از عواقب آن فعالیت کنند.
در این تلاش برنامه‌ای که به کاربران اجازه می‌دهد به‌طور ناشناس فعالیت کنند، حساب‌های خصوصی در اینستاگرام و توئیتر و قابلیت کلوز فرند آن‌ها، finstas و حساب های جعلی هستند.
اخیرا، توئیتر قابلیت حلقه دوستان را راه‌اندازی کرده است که به کاربران اجازه می‌دهد تا ۱۵۰ نفر از نزدیک‌ترین متحدان خود را اضافه کنند که می‌توانند توئیت‌هایی را ببینند که ممکن است بخواهید با افراد کمتری به اشتراک گذاشته شود. البته استفاده از حلقه‌های توئیتر وقتی حساب شما از قبل خصوصی است، چه فایده‌ای دارد؟ کدام یک مفیدتر است؟ حسابی با توئیت‌هایی که فقط برای کاربرانی که اجازه می‌دهید شما را دنبال کنند، می‌توانند به آن دسترسی داشته باشند یا یک حساب عمومی با توئیت‌های خاصی که فقط به برخی از کاربران نشان داده می‌شود؟
برای این منظور می‌توانید حساب عمومی خود را در توئیتر خصوصی کرده و به همه کسانی که زمانی از گیت‌های فالوئر شما عبور کرده‌اند، اجازه دهید بمانند.
هیچ استدلالی وجود ندارد. خصوصی کردن حساب عمومی خود در توئیتر تا حد زیادی ساده‌ترین راه برای راه‌اندازی فضایی امن در شبکه‌های اجتماعی است.
اضافه کردن افراد به یک حلقه سخت نیست؛ اما در حال حاضر کمی عذاب آور است. شما باید با پیمایش در فهرستی از موارد متقابل، تک تک افراد را به صورت دستی اضافه کنید که بسیار وقت گیر است. رفتن با یک حساب خصوصی به معنای واقعی کلمه به آسانی فشار دادن یک دکمه است.
برای راه‌اندازی یک حساب خصوصی در توئیتر دو راه وجود دارد که یکی از آن‌ها فرصت‌های جامعه‌سازی بسیار بیشتری را نسبت به دیگری تضمین می‌کند.
راه اول این است که از ابتدا یک حساب کاربری به صورت خصوصی ایجاد کنید و فقط به انحصاری‌ترین فالوئر‌ها اجازه دهید. راه دوم و به طور بالقوه سرگرم‌کننده‌تر این است که حساب عمومی خود را که ممکن است فالوئر‌هایی داشته باشد که نمی‌شناسید محدود کرده و آن را خصوصی کنید.
برای حلقه‌های توئیتر، تنها کاری که باید انجام دهید این است که دوستان خود را به ۱۵۰ حلقه برتر خود اضافه کنید؛ اما این عملا مانند ارسال پیام به یک چت گروهی واقعا بزرگ است. احتمالا با افرادی صحبت می‌کنید که از قبل در حساب کاربری شما بوده‌اند.
اگر به دنبال رشد یک جامعه و نزدیک شدن با تعداد بیشتری از افراد هستید، موثرترین راه این است که حساب عمومی خود را خصوصی کنید. مطمئنا ممکن است فورا همه را نشناسید، اما آن قفل کوچک کنار نام شما باعث می‌شود که فالوئر‌ها احساس کنند به یک باشگاه کوچک مخفی دعوت شده‌اند و به عنوان یک کاربر با یک حساب خصوصی، بسیار نخبه خواهید بود.
بر اساس نظرسنجی اخیر مرکز تحقیقات پیو، اکثر کاربران توئیتر پروفایل عمومی دارند.
گفتنی است، حلقه‌ها از دیدگاه جامعه نیز مزایای خود را دارند. اول از همه اگر حساب شما از ابتدا خصوصی است، باید آن را به افراد بگویید و درخواست‌های فالوی آن‌ها را به صورت دستی بپذیرید که این دردسر است. زمانی که مجبور می‌شوید درخواستی را رد کنید، بسیار بد است؛ زیرا ممکن است آن شخص آزرده خاطر شود و ممکن است مجبور شوید آن را به او توضیح دهید.
تبدیل یک حساب کاربری عمومی که به خوبی دنبال می‌شود به یک حساب خصوصی ممکن است به آسانی چرخاندن سوئیچ باشد؛ اما جنبه‌های منفی هم دارد. در میان جمعیتی که آن توئیت‌ها را می‌خوانند، افراد نامطلوبی وجود خواهند داشت؛ زیرا احتمالا قبلا دنبال‌کنندگان خود را به دقت انتخاب نکرده‌اید. مزیت حلقه‌ها این است که می‌توانید دقیقا انتخاب کنید چه کسی هر یک از آن توئیت‌ها را ببیند. شما کنترل کامل دارید و ارباب یک پادشاهی کوچک آنلاین هستید. این ممکن است برای همه جذاب نباشد؛ اما گزینه خوبی است.
حریم خصوصی
هر چیزی که به صورت آنلاین پست می‌کنید این شانس را دارد که کاملا عمومی شود. امکان گرفتن اسکرین شات نیز وجود دارد؛ اما داشتن یک حساب خصوصی یا توئیت کردن منحصر به حلقه دوستان نزدیک برای اطمینان، از سطح کمی از حریم خصوصی و محافظت برخوردار است.
اگر به حریم خصوصی اهمیت می‌دهید، مطمئن‌ترین شرط شما این است که با یک حساب خصوصی شروع کنید. شما بیشترین کنترل را خواهید داشت که چه کسی توئیت‌های شما را به این شکل می‌بیند. قابلیت حلقه، دومین گزینه خصوصی در این جا است، گرچه این شما هستید که تصمیم می‌گیرید چه کسی در حلقه دوستان نزدیک شما باشد؛ اما امکان خطا نیز وجود دارد. به این معنا که احتمال دارد توئیت‌های حلقه یک روز عمومی شوند یا ممکن است به طور تصادفی یک توئیت که برای حلقه شما در نظر گرفته شده است را ارسال کنید.
