برآورد تهدیدات سایبری اسرائیل (قسمت سوم)
به گزارش کارگروه بین الملل سایبربان؛
1) انقلاب سایبری، به مثاله انقلاب سوم
یکی از باورهای اویاتار ماتانیا، رئیس دفتر ملی سایبری اسرائیل، این است که انقلاب سایبری، سومین انقلاب مهم بعد از انقلابهای کشاورزی و صنعتی است. این انقلاب در حال تغییر زندگی است. به نظر وی در آینده، حملات سایبری به سامانههای صنعتی مانند ژنراتورها، دستگاههای پزشکی، هواپیما و اتومبیلها، افزایش مییابد. ماتانیا مدعی شد سایر کشورها مانند انگلیس رویکرد و راهبرد اسراییل را در سیاستهای امنیت سایبری خود اتخاذ کردهاند.
2) رشد طرز تفکر دیجیتال
یکی از مقامات ارتش اسراییل، اعلام کرد اسراییل، حداقل 15 سال نسبت به بقیهی دنیا، در ظرفیتهای دیجیتال، جلوتر است. وی بر این باور بود که ظرفیتهای عملیاتی اینترنت در اسراییل، یکپارچه شده و این ظرفیتها به همهی فرماندهان اجازهی انجام هر کاری را در هرکجا میدهند. این نکات نشان میدهد، ارتش اسراییل تفکر جنگی سربازان خود را به سمت سایبر و دنیای دیجیتال، تغییر داده است. حتی این شخص، پا را از این موضوع نیز فراتر گذاشت و مدعی شد جنگ سایبری، به یک ابزار قانونی تبدیل گشته است؛ بنابراین پی میبریم ازنظر ارتش اسراییل، شروع حمله سایبری علیه دشمن، کاملاً مشروع است و برای حفظ دفاع از سرزمین، قانونی تلقی میشود.
3) سایبر، ابزار رشد اقتصادی
نتانیاهو در اجلاس سایبر ویک 2017، نوع نگاه اسراییل را به امنیت سایبری، بهصراحت «تجارتی بسیار مهم»[3] اعلام کرد. این سیاست، دقیقاً همان چیزی است که آمریکا، برای حوزه سایبری کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس، اجرا میکند. در حقیقت، اینها به بهانه تأمین امنیت سایبری، کشورهای مشتری خود را به سمت سرمایهگذاری در شرکتهای بزرگ فناوری اطلاعات و خرید محصولات امنیت سایبری میکشانند. دولتهای آمریکا و اسراییل سعی میکنند با واردکردن تجهیزات و زیرساختهای اینترنت اشیا به مناطقی مانند کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس و آفریقایی، هر چه بیشتر آنها را وابسته خود کرده و برای حل معضل تهدیدات ناشی از این فناوریها، محصولات امنیت سایبری خود را پیشنهاد میدهند. اسراییل یکی از افتخارات خود را صدور محصولات امنیت سایبری به کشورهای جهان خصوصاً آمریکا میداند. این اقدامات زمینه را برای نفوذ هرچه بیشتر در این کشورها تسهیل کرده و موجب جاسوسی از کشورهای همسایه بهخصوص ایران خواهد شد.
4) متمرکز سازی سایبری در بئرسبع؛ دره سیلیکون ولی دوم
برنامهریزی چندساله، تأسیس یک دانشگاه صنعتی جدید، جذب شرکای صنعتی بزرگ و سرمایه گذار، اختصاص سرمایهگذاری عظیم دولتی در طرحهای پژوهشی در حوزه سایبری، پیدا کردن شرکای طراز اول در دنیا و تمرکز این سرمایهگذاریها در شهر بئرسبع (Bears sheva) از مهمترین عواملی هستند که بر اساس آنها عدهای از کارشناسان غربی معتقدند ممکن است اسرائیل روزی قدرت اول سایبر دنیا شود.
موقعیت جغرافیایی بئرسبع بهگونهای است که اکثر شرکتهای فناوری اطلاعات واقع در تلآویو تنها یک ساعت با این شهر فاصله دارند و بخش اعظمی از جمعیت این رژیم نیز در محدوده این شهر به کسبوکار میپردازند.
عاملی که سبب تمایز بئرسبع از دیگر مراکز مشابه میشود، وجود فضای همکاری بین مؤسسات حاضر در این مرکز است. به صورتی که در امر بازاریابی محصولات و خدمات و توسعهی ایدههای جدید، با یکدیگر، همکاری تنگاتنگی دارند. دولت به سرمایهگذاریهای خود در این زمینه ادامه میدهد و بازدیدهای منظم نتانیاهو از این مرکز، نشانگر اهمیت آن برای رژیم صهیونیستی است. قرار است تا واحد 8200 ارتش و واحد امنیت سایبری این رژیم نیز، در آینده نزدیک به بئر سبع انتقال پیدا کنند.
رژیم صهیونیستی، در تلاش است تا بئر سبع را به قطب فناوری اطلاعات در سرزمینهای اشغالی تبدیل کند و در این راه، الگوبرداری گستردهای را از منطقه دره سیلیکون در آمریکا انجام داده است. نتانیاهو، امید زیادی به این منطقه دارد و بهیقین، افقی بسیار فراتر از فناوری اطلاعات برای آن در نظر گرفته است. برخی کارشناسان امنیتی دراینباره معتقدند بئر سبع، در آینده نزدیک به یکی از اصلیترین اماکن سازماندهی حملات مخرب سایبری، علیه کشورهای مخالف رژیم صهیونیستی تبدیل خواهد شد. حضور دفتر نمایندگی بزرگترین شرکتهای فناوری یا امنیتی جهان در این منطقه از سرزمینهای اشغالی، مهر تأییدی بر این ادعا است.
5) بهره برداری از توان دانشگاهی و علمی
مسئله بعدی، بهرهبرداری از توان دانشگاهی و علمی اسراییل برای پیشرفت در حوزههای امنیت و دفاع سایبری است. در حقیقت اسراییل همت میگمارد با استفاده حداکثری از توان علمی دانشگاه بن گورین و سایر مراکز علمی، روشهای تازه مقابله با حملات سایبری را ابداع کند و آنها را به سراسر دنیا، انتقال دهد.
تام آهی درور (Tom Ahi Dror) رئیس پروژه «Cyber Spark» در دفتر ملی سایبری معتقد است برای تبدیل شدن به یک قدرت در فضای سایبری به احداث یک دانشگاه بزرگ با یک دپارتمان علوم کامپیوتری احتیاج است و البته نباید در این زمینه از ایجاد علاقه و انگیزه برای تحقیقات امنیتی، قرارگیری شرکای سرمایهگذار در نزدیکی آزمایشگاهها و مراکز تحقیقاتی و نوآوری، استفاده از نیروی کار ارزان آن هم از فارغالتحصیلان دانشگاهی، احداث صندوق سرمایهگذاری، مشارکت با مربیان و کارآفرینان زبده و باتجربه، غافل شد.
