برآورد تهدیدات سایبری اسرائیل (قسمت اول)

به گزارش کارگروه بین الملل سایبربان؛ در حوزه پدافندی، رژیم صهیونیستی، مدعی شد، حملاتی به شبکه برق اسراییل صورت گرفته و «یووال اشتاینیتز» وزیر امور زیرساخت، آب و انرژی اسرائیل اعلام کرد توانسته‌اند این حمله را دفع کنند. همچنین اسراییل بر این باور است که حملاتی از جانب غزه، لبنان، ایران و حتی هکتیویست‌ها متحمل می‌شود و در بسیاری از این موارد، آن‌ها را خنثی می‌کند.

اسراییل با واحد 8200، بسیاری از عملیات‌های سایبری و جاسوسی خود را انجام می‌دهد. بی‌شک، خطرناک‌ترین حمله سایبری این رژیم، تهاجم به تأسیسات هسته‌ای ایران با استاکس‌نت بود.

بعد از حمله‌ی استاکس‌نت به تأسیسات هسته‌ای ایران، آمریکا و اسراییل همیشه نقش خود را در این حمله انکار کردند. آن‌ها هیچ‌گاه به‌طور آشکار، حرفی از سازندگان این بدافزار به میان نیاوردند؛ اما برخی اسناد و اخبار حاکی از آن است که به‌طورقطع، آمریکا و اسراییل، جزو طراحان اصلی این بدافزار بودند. آن‌ها سعی می‌کنند با پیش کشیدن حملات سایبری دیگر کشورها و پنهان نگه‌داشتن حملات خود، اذهان جامعه‌ی جهانی را فریب دهند و به نوعی توپ را در زمین حریف بیندازند.

دیوید سنجر (David Sanger)، خبرنگار امنیت ملی نیویورک‌تایمز، در کتابی با عنوان «مقابله و پنهان کردن: جنگ‌های مرموز اوباما و استفاده‌ی شگفت‌انگیز از قدرت آمریکا» نوشت: استاکس‌نت کار مشترک آمریکا و اسراییل بوده است. وی از یکی از خبرنگاران مشهور آمریکایی است که در زمان دولت‌های بوش و کلینتون، خبرنگار کاخ سفید بود. وی هم‌چنین از استادان امنیت ملی دانشگاه هاروارد و عضو انجمن امنیت اسپن (Aspen) است.

در کتاب وی جزییات مربوط به استاکس‌نت ذکر شده است. یکی از افرادی که در این کتاب نام‌برده شده، ژنرالی به نام «جیمز کارترایت» (Gen. James Cartwright) است. وی تفنگدار بازنشسته‌ی نیروی دریایی آمریکا و همچنین معاون رئیس ستاد مشترک ارتش این کشور بوده است.

نشریه‌ی وال‌استریت ژورنال در خبری در سال 2015، از قول اویاتار ماتانیا (Eviatar Matania)، رئیس دفتر ملی سایبری اسراییل- در هنگامی‌که از وی راجع به استاکس‌نت سؤال شد- نوشت: «من کسی نیستم که در خصوص این مسئله از وی پرسیده شود.» این در حالی است که همین نشریه در خبر مذکور تصریح کرده بود سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (CIA) و دولت اسراییل، استاکس‌نت را علیه تأسیسات هسته‌ای ایران به کار بردند.

در مورد دیگری در سال 2015، حمله سایبری به وزارت نفت ایران صورت گرفت؛ اما پلیس فتا اعلام کرد موفق به خنثی‌سازی آن شده است. روزنامه تایمز آو اسراییل در آن زمان نوشت دولت ایران، اسراییل را عامل این حمله می‌داند.

اگر دقت کنیم این حملات به قبل از دوران برجام باز می‌گردد؛ یعنی هنگامی‌که غرب به‌شدت در تلاش بود تا فشارهای اقتصادی و تحریم را علیه کشورمان، افزایش دهد. انگیزه اسراییل از این حملات، می‌توانست فشار به ایران برای عقب‌نشینی از مواضع هسته‌ای، اختلال در روند اقتصاد و صادرات نفت و درنتیجه تحت‌فشار گذاشتن اقتصاد ایران باشد. به نظر می‌رسد، هدف اسراییل از این اقدامات خصمانه، تغییر سیاست ایران برای مذاکره و افزایش هزینه‌های مالی بود. اگرچه پیامد این حملات، آگاهی مقامات ایران نسبت به رفع آسیب‌پذیری‌های سایبری، تقویت توان پدافندی و جدی گرفتن خطر جنگ سایبری علیه زیرساخت‌های حیاتی و نقش تخریبی این نوع جنگ بر امنیت ملی و اقتصاد بود. بر اساس منابع مختلف، استاکس‌نت، در سال 2010 شناسایی و حمله یادشده به وزارت نفت در سال 2012 افشا شد. البته ظاهراً حمله به وزارت نفت با هدف حذف اطلاعات (وایپر) بود. در سال گذشته نیز، آتش‌سوزی‌های مکرری در پتروشیمی‌های کشورمان رخ داد. در همان زمان گمانه‌زنی‌های بسیاری دراین‌باره مطرح شد؛ اما یک شرکت اسراییلی به نام «Nation-E» مدعی شد.

 این آتش‌سوزی‌ها در اثر حملات سایبری بود. نکته‌ای که در اینجا احتمال دست داشتن اسراییل را بیشتر می‌کند، سابقه این رژیم در آسیب رساندن به صنعت نفت ایران و ملاقات مایکل راجرز، فرماندهی سایبری آمریکا با مقامات امنیتی صهیونیست در سال گذشته و قبل از این آتش‌سوزی‌ها است. این ملاقات، با هدف گفتگو درباره جنگ سایبری ایران و حزب‌الله بود.