به گزارش کارگروه بینالملل سایبربان؛ پس از معرفی «e-Naira» در ماه اکتبر گذشته در نیجریه، چندین بانک مرکزی آفریقای جنوبی در حال کاوش یا در مرحله آزمایشی یک ارز دیجیتال هستند. نیجریه پس از باهاما دومین کشوری بود که ارز دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) را راهاندازی کرد.
ارزهای دیجیتال بانک مرکزی نسخههای دیجیتالی پول نقد هستند که از داراییهای رمزنگاری ایمنتر و ناپایدارتر هستند، زیرا بهوسیله بانکهای مرکزی صادر و تنظیم میشوند. کارشناسان اعلام کردند که آفریقای جنوبی و غنا در حال اجرای برنامه آزمایشی هستند در حالیکه سایر کشورها در مرحله تحقیق هستند.
بانک مرکزی آفریقای جنوبی در حال آزمایش یک ارز دیجیتال بانک مرکزی به طور یکجا است که تنها میتواند بهوسیله مؤسسات مالی برای نقل و انتقالات بین بانکی به عنوان بخشی از فاز دوم پروژه خوخا (Khokha) استفاده شود. این کشور همچنین در یک طرح فرامرزی با بانکهای مرکزی استرالیا، مالزی و سنگاپور مشارکت میکند.
در مقابل، بانک غنا در حال آزمایش یک ارز دیجیتال بانک مرکزی عمومی یا خردهفروشی، «e-Cedi»، است که میتواند از سوی هر کسی با هر برنامه کیف پول دیجیتال یا یک کارت هوشمند بدون تماس به صورت آفلاین استفاده شود.
کشورها انگیزههای مختلفی برای صدور ارز دیجیتال بانک مرکزی دارند، اما برای منطقه مزایای بالقوه مهمی وجود دارد.
اولین مورد، ترویج شمول مالی است. ارزهای دیجیتال بانک مرکزی میتوانند خدمات مالی را برای افرادی که قبلاً حساب بانکی نداشتند ارائه دهند، به خصوص اگر برای استفاده آفلاین طراحی شده باشند. در مناطق دورافتاده بدون دسترسی به اینترنت، تراکنشهای دیجیتالی را میتوان با هزینه کم یا بدون هزینه با استفاده از تلفنهای ساده انجام داد.
از ارزهای دیجیتال بانک مرکزی میتوان برای توزیع پرداختهای رفاهی هدفمند، به ویژه در زمان بحرانهای ناگهانی مانند یک بیماری همهگیر یا بلایای طبیعی، استفاده کرد؛ آنها همچنین میتوانند نقل و انتقالات و پرداختهای برونمرزی را تسهیل کنند. کشورهای جنوب صحرای آفریقا گرانترین منطقه برای ارسال و دریافت پول است و میانگین هزینه آن کمتر از 8 درصد مبلغ انتقال است. ارزها میتوانند با کوتاه کردن زنجیرههای پرداخت و ایجاد رقابت بیشتر بین ارائه دهندگان خدمات، ارسال حوالهها را آسانتر، سریعتر و ارزانتر کنند. تسویه سریعتر پرداختهای فرامرزی به تقویت تجارت در منطقه و با بقیه جهان کمک میکند.
با این حال، خطرات و چالشهایی وجود دارد که باید قبل از صدور ارز دیجیتال بانک مرکزی در نظر گرفته شود. محققان براین باورند که دولتها باید دسترسی به زیرساختهای دیجیتال مانند تلفن یا اتصال به اینترنت را بهبود بخشند. در حالیکه منطقه پیشرفتهای چشمگیری داشته، سرمایهگذاری بیشتری مورد نیاز است.
به طور گستردهتر، بانکهای مرکزی نیاز به توسعه تخصص و ظرفیت فنی برای مدیریت خطرات مربوط به حریم خصوصی دادهها، از جمله حملات سایبری احتمالی، و یکپارچگی مالی دارند، که از کشورها میخواهد سیستمهای شناسایی ملی خود را تقویت کنند تا مشتریان خود را بشناسند. الزامات به راحتی اجرا میشوند. همچنین این خطر وجود دارد که شهروندان برای خرید ارز دیجیتال، پول زیادی از بانکها خارج کنند که بر توانایی آنها در وام دادن تأثیر میگذارد. این امر به ویژه برای کشورهایی با سیستمهای مالی ناپایدار مشکلساز است.
بانکهای مرکزی همچنین باید در نظر بگیرند که چگونه ارزهای دیجیتال بانک مرکزی بر صنعت خصوصی خدمات پرداخت دیجیتال تأثیر میگذارند، که گامهای مهمی در ارتقاء شمول مالی از طریق پول موبایل برداشته است.
