ایجاد یک واحد نظامی جدید توسط آمریکا

به گزارش کارگروه بین الملل سایبربان، به نقل از «armyrecognition»؛ ماریو هافمن (Mario J. Hoffmann) در گزارش جدید خود آورده است: در طول 17 سال گذشته که آمریکا در آسیای غربی، آسیای جنوبی و آفریقا مداخله ی نظامی انجام داده است، دشمنان بالقوه ی آن روی شیوه ی عملیات های این کشور و توسعه ی سلاح های پیچیده، مهمات و فناوری های مخرب سرمایه گذاری کرده اند. نیروهای آمریکایی باید بتوانند پیشرفت های روزافزون در سامانه ی سلاح های دشمنان را که به سطح توانایی این کشور نزدیک شده یا حتی از آن سبقت گرفته اند را پیش بینی کنند. همچنین باید قابلیت های خود را در میان متحدانشان از سراسر دنیا گسترش بدهند.

روسیه و چین، 2 عدد از پیچیده ترین رقیب های راهبردی آمریکا محسوب می شوند. این کشورها به منظور به چالش کشیدن آمریکا و شرکای آنها در سراسر دامنه های عملیاتی (زمینی، هوایی، دریایی، سایبری و فضایی)، در حال توسعه ی رویکردهای جدید مبارزاتی، از طریق مدرن سازی مفاهیم، دکترین و سامانه ی سلاح ها هستند. نسل جدید جنگ افزارهای روسیه و نبردهای مخفی چین تحت شرایط اطلاعاتی، 2 عدد از این رویکردهای تازه هستند.

هافمن در بخشی از گزارش خود ادعا کرد:

در آسیای غربی، آسیای جنوبی و آفریقا، بازیگران غیر دولتی و گروه های جنگ طلب رادیکال، موفق به کسب قابلیت هایی شده اند که در گذشته تنها در اختیار دولت ها قرار داشت. نیروی های نا منظم پس از کسب تاکتیک ها و سلاح های جدید در حال رشد توانایی های خود هستند. حزب الله در درگیری با اسرائیل و مشارکت در جنگ داخلی سوریه از موشک های هدایت شونده ی ضد تانک پیشرفته، سیستم های دفاع هوایی قابل حمل توسط انسان و سامانه فرماندهی مأموریت پیچیده استفاده می کند. در کنار حزب الله، گروه های تروریستی القاعده و داعش از پهپاد بهره می گیرند. به علاوه داعش سلاح های شیمیایی را نیز به کار می برد. ایران نیز دکترین جنگی پیشرفته ای را با هدف حمله به آمریکا اتخاذ کرده است. شورشیان حوثی در یمن نیز، عربستان صعودی را هدف موشک ها و راکت های خود قرار داده اند.

ارتش آمریکا به منظور مبارزه برای جنگ های ملی این کشور وجود دارد و آن را به شدت آماده نگاه می دارد تا به بالاترین سطح ممکن از آمادگی رسیده و بتواند با طیف وسیعی از تهدیدات و قابلیت های ذکر شده مقابله کند. مراکز تمرین مبارزاتی ارتش آمریکا (CTC)، برای رسیدن به این شرایط، باید واحد واقع گرایانه، مرتبط و در حال تعلیم را در مقابله با نیروی مخالف (Opposing Force) مصالحه ناپذیر و پویا قرار دهند.

برنامه CTC چندین گروه حرفه ای را در OPFOR را به کار گرفته اند. این واحدها شامل هنگ 11 سواره نظام زرهی از مرکز تمرین ملی در صحرای موهاوی کالیفرنیا، گردان پیاده نظام 509-1 نیروی هوایی در باتلاق های لوئیزیانا در مرکز تمرین آمادگی مشترک، گردان پیاده نظام 4-1 مرکز تمرین چند ملیتی مشترک در هوهنفلس آلمان و کلاس جهانی نیروی مخالف در برنامه آموزش فرماندهی فورت لون وورت کانزاس می شود. فرماندهی سایبری ارتش نیز پشتیبانی ویژه ای را با متجاوزان سایبری از این گروه ها ارائه می دهد.

برنامه نیروی مخالف نماینده ی نیروی های دشمن و سامانه های تهدید است که منعکس کننده ترکیبی از قابلیت های نظامی فعلی و پیش بینی شده ی آینده هستند.

واحد بالا باید بتواند وظایف حیاتی مأموریت واحدهای تحت آموزش و کارهای کلیدی موجود در فهرست وظایف عمومی ارتش را به چالش بکشند. فرمانده ی دکترین و آموزشی ارتش آمریکا (U.S. Army Training and Doctrine Command)، به منظور حفظ نیروی مخالف به عنوان یک شریک رقابتی باید تجزیه و تحلیل های بسیاری را برای مطالعه روی ارتش های خارجی و پیکربندی بهینه تر واحدهای نیروی مخالف انجام دهد. همچنین ارتش باید واحد OPFOR را به صورت پیوسته با سلاح ها و توانایی های، تهدیدات نزدیک مجهز کند.

واحد مورد بحث باید بتواند واحدهای تحت آموزش آمریکا را با خودروهای زرهی عصر فعلی که به سامانه های سلاح های پایدار و ابزار دید در شب پیشرفته مجهز است، امضاهای بکش یا بمیر (kill-or-be-killed) واقع بینانه و سامانه های لیزری مؤثر، به چالش بکشد. به علاوه این واحد باید به بسترهای حمله هوایی، سامانه های دفاع هوایی یکپارچه ی پیشرفته، جنگ افزارهای هوایی بدون سرنشین، مهمات ضد تانک مدرن، توپخانه هایی برد بالا با آتش قابل هدایت و ابزارهای انفجاری بهبود یافته، مجهز باشد.

همچنین واحد مذکور باید بتواند واحدهای آموزشی تحت کنترل را به اثرات شیمیایی، بیولوژیکی، رادیولوژیک، هسته ای و فناوری های بهبود یافته توانایی فریب مجهز کند. از طرفی باید توانایی محدود کردن وابستگی واحدهای تمرین به فعالیت های الکترومغناطیسی همراه با تهدید جنگ الکترونیک را داشته باشد.

مدرن سازی برنامه ی OPFOR ارتش آمریکا یک تلاش بی وقفه است؛ زیرا تهدیدات به صورت پیوسته تغییر کرده و فناوری ها پیشرفت می کنند. شبیه سازی واقعی تهدیدات و تاکتیک ها برای واحدهای تحت آموزش و فرماندهان یک مسئله ی حیاتی برای عملکرد تاکتیک ها و روش هایشان به حساب می آید. همچنین به کمک این برنامه عواقب تصمیم های خود را مشاهده خواهند کرد و شیوه های خود را بهبود می دهند.