به گزارش کارگروه بین‌الملل سایبریان؛ براساس آخرین داده های اداره ملی ثبت جنایات (NCRB)، بیش از 400 درصد افزایش در پرونده‌های جرایم سایبری ارتکاب یافته علیه کودکان در سال 2020 در مقایسه با سال 2019 گزارش شده که بیشتر آنها مربوط به انتشار یا انتقال مطالبی است که کودکان را در اعمال آشکار جنسی نشان می‌دهد.
طبق داده‌های اداره ملی ثبت جنایات، 5 ایالت برتری که جرایم سایبری علیه کودکان را گزارش می‌کنند، شامل اوتار پرادش (170)، کارناتاکا (144)، ماهاراشترا (137)، کرالا (107) و اودیشا (71) هستند. از میان 842 مورد جرایم آنلاین، 738 مورد مربوط به انتشار یا انتقال مطالبی بود که کودکان را در اعمال آشکار جنسی نشان می‌داد.
داده‌های این سازمان نشان می‌دهند که افزایش شدید (بیش از 400 درصد) جرایم سایبری (ثبت شده در قانون فناوری اطلاعات) علیه کودکان در مقایسه با سال گذشته افزایش یافته است.
در سال 2019، 164 مورد جرایم سایبری علیه کودکان گزارش شده، در حالیکه در سال 2018، 117 مورد و در سال 2017، 79 مورد به ثبت رسیده است. اگرچه تعداد موارد جرایم سایبری انجام شده علیه کودکان در سال 2020 کم است، افزایش آن نسبت به سال 2019 هشدار دهنده است.
پوجا مارواها (Puja Marwaha)، مدیر عامل «CRY-Child Rights and You»، گفت که به دلیل صرف زمان بیشتر از سوی کودکان در اینترنت برای دسترسی به آموزش و سایر اهداف ارتباطی، کودکان در برابر خطرات متعدد، به ویژه در زمینههای سوءاستفاده جنسی آنلاین، آراستگی یا درخواست جنسی، ارسال پیامک، پورنوگرافی، تولید و پخش مواد سوءاستفاده جنسی از کودکان، آزار و اذیت اینترنتی، آزار و اذیت آنلاین و فریب سایبری و بسیاری دیگر از خطرات مربوط به حریم خصوصی، آسیب‌پذیرتر شده‌اند.
مارواها خاطرنشان کرد :
«در حالیکه شواهد کمی برای تعیین میزان تأثیر اقدامات مهار بیماری همه‌گیر بر سوءاستفاده و استثمار آنلاین از کودکان وجود دارد، بسته شدن مدارس و افزایش قرار گرفتن کودکان در معرض فضای آنلاین ممکن است پیامدهای جدی و افزایش خطرات آنلاین تجربه شده از سوی آنها داشته باشد.»
محققان معتقدند که در طول دوران همه‌گیری، اقدامات انجام شده برای مهار شیوع کرونا منجر به تعطیلی مدارس و انتقال به محیط‌های آموزشی مجازی شده است. کودکان همچنین زمان بیشتری را برای اهداف سرگرمی، اجتماعی و آموزشی به صورت آنلاین سپری می‌کنند، در حالیکه لزوماً از خطرات مرتبط با آن آگاه نیستند.
براساس گزارش یونیسف (در سال گذشته)، 13 درصد از کودکان و افراد 25 سال یا کمتر در جنوب آسیا به اینترنت در خانه دسترسی داشتند. این گزارش همچنین بیان می‌کند که در کشورهای با درآمد متوسط پایین، تنها 14 درصد از کودکان در سن مدرسه (3 تا 17 سال) در خانه به اینترنت دسترسی دارند.
با این حال، هیچ داده قطعی در حوزه عمومی برای تعیین تعداد کودکانی که برای آموزش و اهداف دیگر به اینترنت دسترسی دارند، در سراسر هند، به ویژه در طول همه‌گیری، وجود ندارد.
گزارش یونیسف نشان می‌دهد که در طول همه‌گیری بیماری کووید-19، حدود 37.6 میلیون کودک در 16 ایالت هند به تحصیل از طریق طرح‌های مختلف آموزش از راه دور مانند کلاس‌های درس آنلاین و برنامه‌های رادیویی ادامه دادند.
مرواها توضیح داد که به دلیل تعطیلی مدارس، فرصت محدود برای اجتماعی شدن بر سلامت روانی و اجتماعی کودکان تأثیر گذاشته است.
وی افزود :
«این امر ممکن است منجر به افزایش تنهایی، اختلالات خلقی، سوءمصرف مواد یا اختلالات اضطرابی شود؛ و آنها شاید مستعد استفاده اجباری از اینترنت، دسترسی به محتوای قابل اعتراض باشند یا به سادگی در معرض آزار و اذیت یا سوءاستفاده قرار بگیرند.»
مرواها خواستار انسجام بین تالارهای گفتمان برای سیاست حاکمیت اینترنت و حمایت از کودکان در گفتمان موجود در مورد حقوق دیجیتالی کودکان شد و اعلام کرد :
«وزارت توسعه زنان و کودکان (MWCD) نقش مهمی در تسهیل این گفتمان دارد. این امر به رفع خلأهای موجود در اقدامات قانونی و سیاسی در مورد چندین موضوع امنیت سایبری مانند جرم‌انگاری جنسیت و آزار سایبری در میان همسالان و طبقه‌بندی تصاویر تولید شده به عنوان مواد سوء استفاده جنسی از کودکان کمک می‌کند.»
به گفته مرواها، درک محدودی در میان مراقبان، مربیان و جامعه در خصوص تجربیات کودکان نسبت به فناوری اطلاعات و ارتباطات و خطرات فضای آنلاین وجود دارد. درنتیجه باید به مراقبان، مربیان و والدین برای درک آنچه کودکان باید بدانند، کمک کرد تا بتوانند به طور مناسب مسئولیت‌پذیر باشند. برنامه‌های آگاهی‌سازی موجود فاقد تمرکز محتوایی مشترک، پراکنده و محدود هستند.
وی همچنین بر نیاز به رویکردی هماهنگ برای تجهیز کودکان، مراقبان، معلمان و مردم به مهارت‌هایی برای محافظت در برابر تهدیدات آنلاین و شهروندان دیجیتالی مسئولیت‌پذیر تأکید کرد.
