افزایش آگاهی موقعیتی فضایی با پروژه هالمارک دارپا
به گزارش کارگروه فناوری اطلاعات سایبربان؛ مقامات آمریکا معتقد هستند حوزه فضایی از اهمیت بالایی برای امنیت ملی برخوردار است. از طرفی فضای پیرامون زمین در طول یک دهه گذشته به علت ارسال طیف گسترده‌ای از ماهواره‌ها بسیار شلوغ شده است. فرماندهان نظامی به منظور انجام عملیات خود به اطلاعات زمان دقیق از دارایی‌های فضایی و ارتباطاتی قوی و پایدار نیاز دارند.
سازمان دارپا برای رفع چالش یاد شده از سال 2015 پروژه‌ای را به نام «هالمارک» (Hallmark) راه‌اندازی کرده است که در قالی آن ابزارهایی برای بهبود آگاهی موقعیت فضایی و راهبردهایی برای حفاظت و مدیریت از دارایی آن توسعه‌یافته‌اند. این رویکرد مشابه چشم‌اندازی است که نیروی هوایی آمریکا از چندین دهه قبل در پیش گرفته است.
دارپا هم‌اکنون در حال گفتگو با وزارت دفاع، سازمان‌های امنیت ملی و نهادهای تجاری است تا در اقدامات آینده مربوط به پروژه هالمارک با یکدیگر همکاری کنند.
فوتیس بارلوس (Fotis Barlos)، مدیر برنامه هالمارک گفت:
این پروژه در سال 2020 به پایان می‌رسد؛ اما به کارگیری فناوری‌ها و فرآیندهایی که توسط ما برای فرماندهی و کنترل توسعه یافته است، در محیط‌های خصمانه ادامه یافته و نتایج آن در جامعه عملیاتی مشاهده خواهد شد. چندین سازمان هم‌اکنون تعدادی از سامانه‌های این طرح را به کار می‌گردند. در حال حاضر علاوه بر وزارت دفاع، وزارت تجارت نیز به منظور رفع مشکل مدیریت ترافیک فضایی تجاری در حال استفاده از این بستر هستند.
محققان در طول 5 سال گذشته و در پوشش پروژه هالمارک موفق شدند ده‌ها ابزار نرم‌افزاری را در دو بستر آزمایشی مختلف ادغام کنند. این 2 بستر متعلق به شرکت‌های «Aerospace» و «BAE System» هستند. اپراتورهای فضایی داوطلب سپس هر یک از بسترها را در یک چرخه 3 ماه مورد آزمایش قرار دادند تا در قالب یک چارچوب ارزیابی، سطح آگاهی موقعیتی، فشار کاری و درک مسائل زمینی موردبررسی قرار گیرند. هر یک از چرخه‌ها این آزمایش نیز بر پایه نتایج به دست آمده در بستر قبل ایجاد شده‌اند.
جرمی رالی (Jeremy Raley)، مدیر گروه قابلیت‌های راهبردی دفتر توانمندی‌های سریع فضایی نیروی هوایی ادامه داد:
ما تعداد محدودی کاربر نهایی و اپراتور فضایی داریم که باید حجم گسترده‌ای از داده‌ها را برای مشخص کردن رویداد در حال جریان باید بررسی کنند. هالمارک چارچوبی را ارائه می‌دهد که در قالب آن ابزارهایی توسعه می‌یابند که مشخص می‌کند هر اپراتور باید چه کاری را انجام بدهد. این فرآیند سریع قابل‌اعتماد و مداوم خواهد بود.
برنامه هالمارک روی توسعه 3 سطح متفاوت از قابلیت‌ها تمرکز کرده بود. اولین سطح به شاخص‌ها و هشدارهای فناوری‌های یادگیری ماشینی به منظور شناسایی تهدیدات و افزایش اخطارها اشاره دارد. سطح دوم به آگاهی موقعیت فضایی اشاره می‌کند که پیغام‌های هشدار را در یک تصویر هماهنگ قرار داده و خطر را از دیدگاه‌های مختلف ارزیابی می‌کند. همچنین در این سطح رویدادهایی مانند برخورد اشیا فضایی با یکدیگر یا سطح زمین که می‌توانند عواقبی فاجعه‌بار داشته باشند پیش‌بینی می‌شوند. سطح سوم به توسعه «دوره عمل» (COA) اختصاص دارد. در این سطح به منظور پاسخگویی به تهدیدات به صورت مؤثر و کارآمد از هوش مصنوعی بهره گرفته می‌شود.
هالمارک همچنین رویکردی آزمایشی و اکتسابی را معرفی می‌کند که به منظور به منظور دستیابی به اهداف مأموریت، فناوری‌ها را بهینه می‌کند. این موضوع انعطاف‌پذیری و سرعت عمل بیشتری را در ادغام فناوری‌های جدید و تغییر نیازها ارائه می‌دهد. در این مدل ادغام مأموریت مسئولیت حصول اطمینان از انجام موفقیت‌آمیز یکپارچه‌سازی بر عهده خود ابزارها است، نه یک ارگان دولتی واحد. در این حالت، توسعه‌دهندگان اجازه می‌یابند بدون وجود محدودیت روی ارائه راهکارهای مختلف فعالیت کنند.
