ارتش آمریکا قصد به خدمت گیری چند خودرو رزمی زرهی رباتیک را دارد
به گزارش کارگروه فناوری اطلاعات سایبربان ؛ ارتش آمریکا در نظر دارد یک خانواده کامل از خودروهای زرهی رباتیک در انواع مختلف وارد خدمت کرده و برای میدان‌های نبرد مدرن آینده آماده شود. برای دستیابی به این مهم نیروهای نظامی این کشور سال‌ها وقت خود را صرف مطالعه، بررسی و انجام آزمایش‌های مختلف به‌ویژه آزمایش‌های میدانی کرده‌اند.
ارتش آمریکا قصد دارد خودروهای رزمی نظامی که اصطلاحاً بانام RCV شناخته می‌شوند را در سه کلاس مختلف به خدمت گیرد که عبارت‌اند از خودروهای سبک، متوسط و سنگین‌وزن. این ربات‌ها با دشمن درگیر شده، در کار سامانه‌های الکترونیکی و ارتباطی آن‌ها اخلال ایجاد کرده، پرده دود در مقابل پیشروی نیروهای خودی ایجاد کرده و یا دیگر مسئولیت‌های خطرناک را انجام می‌دهند تا نیازی نباشد انسان‌ها جان خود را در معرض خطر قرار دهند.
کوچک‌ترین عضو از این سه دسته خودرو رزمی زرهی رباتیک RCV-L نام دارد که خودرویی چرخ‌دار است و کمتر از ۱۰ تن وزن دارد و می‌توان آن را با هلیکوپتر جابجا کرد. این ربات زرهی با طول ۵.۶ متر، اندکی کوچک‌تر از یک خودرو شاسی بلند بزرگ همچون فورد اکسپدیشن است. این خودروی زرهی به تیربارهای سبک و سنگین و موشک‌های کوچک همچون موشک ضدتانک FGM-148 جاولین – Javelin مسلح می‌شود. بر اساس انتظارات ارتش این خودروها حین نبرد از دست می‌روند، پس بایستی ارزان‌قیمت باشند.
نمونه وزن متوسط این خودروها RCV-M نام دارد که از نمونه RCV-L اندکی عریض‌تر و طویل‌تر است، اما دو برابر آن وزن داشته و برای حمل آن به هواپیمای ترابری نیاز است. چراکه این خودرو تسلیحات سنگین‌تر در کنار زرهی قدرتمند‌تر دارد. همچنین برخلاف نمونه سبک‌تر که چرخ‌دار است، RCV-M همچون تانک زنجیر شنی دارد.
این خودرو به یک توپ سنگین خودکار ۳۰ الی ۴۰ میلی‌متری یا چندین موشک ضدتانک و یا ترکیبی از هر دو مسلح است. ازآنجاکه این خودرو سنگین‌تر، پیشرفته‌تر و گران‌تر است، ارتش بابت از دست دادن آن در میدان نبرد نگرانی بیشتری دارد.
بزرگ‌ترین عضو از بین این چند مدل خودرو رزمی زرهی رباتیک نیز نمونه سنگین RCV-H است که در اصل یک تانک بدون سرنشین به شمار می‌رود. این خودرو ۳۰ تن وزن داشته و برای حمل آن به هواپیمای ترابری راهبردی نیاز است. این خودرو از دو نمونه دیگر بسیار گران‌تر است و قرار نیست در میدان نبرد از دست رود. ازاین‌رو ارتش قصد دارد سیستم دفاع فعال نیز روی آن نصب کند تا بدین ترتیب از این تانک بدون سرنشین در برابر موشک‌ها و راکت‌های ضدتانک محافظت شود.
این خودروی زرهی شنی دار به یک توپ سنگین با آتش مستقیم مسلح می‌شود و قادر به شکار پیشرفته‌ترین تانک‌ها همچون تایپ ۹۹ چینی یا T-14 آرماتا روسی است. گفته می‌شود قدرت آتش این ربات با تانک آمریکایی M1 آبرامز – Abrams برابری می‌کند، پس می‌توان گفت توپی که روی آن نصب می‌شود حداقل ۱۲۰ میلی‌متری خواهد بود.
ازآنجاکه این خودرو سرنشین ندارد، پس به سیستم‌های پشتیبانی حیات، اندازه و سطح حفاظتی که یک تانک سرنشین دارد بایستی داشته باشد نیازی نیست. ازاین‌رو با توان آتشی معادل یک تانک اصلی میدان نبرد، کمتر از نصف آن وزن داشته و ابعاد کوچکتری دارد که این عوامل سبب تسهیل جابجایی آن با هوایپما و کشتی می‌شود.
اثبات‌شده که توسعه ربات‌های رزمی زمینی بسیار سخت‌تر از انواع پرنده و دریایی است. چراکه در دو مدل دیگر ربات به‌آسانی می‌تواند موانعی که در فواصل دوردست قرار دارند را به‌آسانی و سریعاً کشف کند، درحالی‌که در خشکی به دلیل عوارض طبیعی و مصنوعی و همچنی پستی‌وبلندی‌های متعدد و صدالبته کروی بودن زمین، نمی‌توان محیط را از فواصل بسیار دور بررسی کرد.
همچنین وسایل پرنده و شناور به‌آسانی می‌توانند تغییر مسیر داده و موانع را دور بزنند، اما روی خشکی مسیر حرکت به گستردگی دو محیط دیگر نیست و بایستی با دقت بیشتری راه را انتخاب کرد. همچنین هنگام حرکت روی خشکی با سطوح متفاوت‌تری همچون زمین گلی، شنی، آسفالت، یخ‌زده، سربالایی و سراشیی، رودخانه و دیگر عوارض طبیعی و ساخته بشر مواجه می‌شویم.
ارتش آمریکا قصد دارد با واردکردن این ربات‌ها به خدمت، وظایف و مسئولیت‌های خطرناک را از دوس سربازان بردارد. این فعالیت شامل اقداماتی غیررزمی نیز می‌شوند. ربات‌ها می‌توانند پهپادهای دشمن را شکار کرده، دودزایی کنند، میدان‌های مین را علامت‌گذاری کرده و یا در محیط‌های آلوده به عوامل هسته‌ای، بیولوژیکی و شیمیایی به انجام عملیات بپردازند.
