احتمال تاسیس نیروی زیرزمینی بعد از نیروی فضایی
به گزارش کارگروه بین الملل سایبربان؛ دونالد ترامپ اخیراً به وزارت دفاع ایالات‌متحده دستور تأسیس نیروهای فضایی را به‌عنوان شاخه ششم نیروهای مسلح داده است که نه‌تنها نقطه عطفی در تاریخ ارتش آمریکا بلکه تغییری مهم در درک تهدیدهای روی این کشور است. در اینجا این سؤال مطرح می‌شود: آیا در آینده نزدیک نیروهای زیرزمینی نیز به‌عنوان نیروی هفتم شکل می‌گیرد؟ کلبی پرافیت (Colby Proffitt)، استراتژیست ارشد فناوری در این خصوص مقاله‌ای نوشته که به شرح زیر است:
«بسیاری از پیشرفتهای فنی معتبر، محرک‌های اصلی افزایش حملات سایبری هستند، اما عوامل چندگانه نیز وجود دارند. رشد چشمگیر جمعیت بین سالهای 1900 تا 2000 باعث نیاز به توسعه صنعتی و شهری و درنهایت تولد کلان‌شهر – منطقه شهری با جمعیتی بالغ‌بر 10 میلیون نفر – شده است. امروزه تقریباً 40 کلان‌شهر بزرگ در سراسر جهان وجود دارد.
مشکل در کلان‌شهرها
کلان‌شهرها مزایای زیادی ازجمله نزدیکی و حمل‌ونقل عمومی دارند و البته با مشکلاتی ازجمله انبوه جمعیت هم روبرو هستند؛ به همین دلیل در سال 1980 اولین سیستم متروی زیرزمینی در لندن افتتاح شد. امروزه بیش از 30 سیستم مترو در ایالات‌متحده و حدود 150 مورد در سراسر جهان وجود دارد.
از منظر زیرساختهای حیاتی، حمل‌ونقل زیرزمینی اهداف قابل‌توجهی برای دشمنان به شمار می‌آیند و راه را برای حملات فیزیکی و سایبری باز می‌کند. در اختیار گرفتن تمام کنترلهای یک شهر می‌تواند منجر به وقایع فیزیکی فاجعه آمیز ازجمله: محدود کردن توانایی سواران دررسیدن به مقصدشان، محدود کردن حضور فیزیکی کارکنان در محل کار، ایجاد اختلال در معاملات روزانه مانند خرید مواد غذایی و گاز یا ایمنی معاملات مالی در وال‌استریت می‌شود. اثر پروانه‌ای شاید به نظر اغراق‌آمیز باشد، اما با بیش از 4.4 میلیون مترو سوار تنها در متروی زیرزمینی نیویورک بهتر است کمی در مورد اثر مواج راه خروج جغرافیایی هم‌فکر شود.
چگونگی آسیب‌پذیری کلان‌شهرها
عرصه زیرزمینی نوعی محیط پیچیده عملکردی است که چالشهای نظارتی و ارتباطاتی منحصربهفرد را ارائه میدهد. باوجود برخی تلاش‌ها برای استفاده از فنآوری جدید و خودکار، اتخاذ به‌کندی صورت می‌گیرد. مقامات متروی واشنگتن به نظر روی حرکت قطارها به‌صورت دستی تمرکز دارند و نیویورک هم به خاطر اتخاذ تدریجی کنترل قطار مبتنی بر ارتباطات (CBTC) موردانتقاد قرار گرفته است. در مقابل، اکثر مترو سواران از جدیدترین فنآوریهای موجود – وای‌فای و دستگاه‌های اینترنت اشیا مجهز به بلوتوث – استفاده می‌کنند که البته در معرض خطر قرار دارند. به‌طور فرضی، یک عامل مخرب می‌تواند دستگاه را هک کرده و به کنترلهای کل مترو دسترسی پیدا کند.
نحوه دفاع از مترو زیرزمینی
درحالی‌که ارتش ایالات‌متحده تجربه مبارزات زیرزمینی شهری را نیز دارد، اما این تجربه بیشتر مربوط به درگیری‌های زمینی است. تهدید زیرزمینی جدید است و با نزدیک شدن رقابت میان قدرت‌های بزرگ، شکاف میان فضاهای هوایی، زمینی، دریایی، زمینی، فضایی و سایبری از بین می‌روند. راه دفاع از زیرزمین، همانند فضاهای دیگر داشتن قدرت بیشتر و اتخاذ تصمیمات پیشگیرانه سایبری برای راه‌حل‌های واکنشی است:
تشخیص روند و الگو: این امر مزیت قابل‌توجهی در عرصه سایبری است. شناسایی و مطالعه الگوهای دشمنان قبل از حمله آن‌ها به همراه مباحثی از قبیل مدرسه، مطالعات، وضعیت اقتصادی و تغییرات سیاسی دشمنان و استفاده و خرید انواع پورت‌ها از سوی آن‌ها حائز اهمیت است.
انطباق: با توسعه واکی-تاکی و اولین بمب اتم در سال 1940، توانمندسازی قابلیتهای جیپیاس در جهان با توسعه فناوری جیپیاس و ماهوارهای وزارت دفاع امریکا در دهه 1990، توسعه رباتیک پیشرفته در ایالات‌متحده برای کمک به سربازان جنگی در سال 2010، آمریکا با تقاضای جنگ زیرزمینی مواجه شد. داده، عنصر اصلی معادله انطباقی است؛ مهم این است که ایالات‌متحده اطلاعات مربوط به کلان‌شهرها را جذب کرده و با تجزیه‌وتحلیل گرایش و الگوهای پیشنهادی، مدلهای پیش‌بینی‌شده را برای آسیبپذیریها و حملات آینده توسعه دهد.
سرعت: پیشرفت در فنآوری موجب تصمیمگیری سریع در فضای تجاری مانند: انتخاب یک فیلم در «Netflix» و خریدوفروش سهام آنلاین می‌شود. تصمیمات مصرفکننده به‌اندازه سرعت و نیاز تصمیمگیرندگان فدرال و نظامی برای فعالیت تحت همان پارامترهای زمان واقعی اهمیت دارند.
نیروی اختصاصی: موفقیت و تسلط سایبری مبتنی بر یک رویکرد پیشگیرانه است. این به معنای انتظار سیاسی برای تصویب قانونی، استفاده از حملات سایبری برای غلبه بر تحریم‌های مجدد و انتظار برای جنگ نیست؛ بلکه به معنای موضع پیشگیرانه و تهاجمی و اختصاص منابع برای محافظت از دارایی‌ها قبل از به خطر افتادن آن‌ها است.
اگر این منابع در یک گروه گوناگون از بازیکنان به نام شاخه نظامی هفتم جمع شوند. با همکاری وزارت دفاع آمریکا، ما میتوانیم از دیگر ورودی‌های راهبردی و درگیری وزارت حمل‌ونقل و گمرک و حفاظت مرزی انتظار همکاری داشته باشیم. باتجربه رزمی منحصربهفرد نیروی زمینی و تجهیز سریع تیپ‌های رزمی ارتش آمریکا، به نظر آن‌ها نقش کلیدی در عرصه زیرزمینی ایفا می‌کنند.
زمان و ضرورت، فناوری جدید به ارمغان می‌آورد و این فنآوری جدید تهدیدات و فرصتهای جدید را به همراه دارد. دامنه زیرزمینی آخرین دامنه نیست و یکی از عرصه‌هایی است که باید نگران آن باشیم. همان‌طور که وب تاریک نگرانیهای سایبری را از دیدگاه ناشناس در دهه 90 نشان میدهد و محاسبات کوانتومی آینده ما را تهدید می‌کند، حوزه زیرزمینی نیز نگرانی‌هایی را به همراه دارد؛ اما تا آن زمان، ما باید آماده‌باشیم و پیش برویم.»
