آینده تروریسم، با ادغام در فضای سایبری
به گزارش کارگروه بین‌الملل سایبربان؛ سیمون شِن (SIMON SHEN)، استادیار و مدیر برنامه مطالعات جهانی و استاد علوم اجتماعی در دانشگاه هنگ‌کنگ درخصوص آینده تروریسم و جنگ سایبری مقاله‌ای نوشته که به شرح زیر است:
«من در مقاله اخیر خود، درباره مقاله سال 1989 با عنوان «پایان تاریخ؟» از فرانسیس فوکویاما (Francis Fukuyama)، دانشمند سیاسی آمریکایی بحث کردم. وي در مقاله‌اش در مورد اثرات توسعه بیوتکنولوژی بر آینده بشر هشدار داده بود.
مسائلی که فوکویاما به آنها اشاره کرده بود، نه تنها ارزش‌های اخلاقی و معنوی متعارف را در ذهن آمریکایی‌ها تغییر داد، بلکه شاید روی مسیر رقابت قدرت‌های بزرگ برای تسلط جهانی در آینده مانند: ایجاد نوع جدیدی از جنگ و تهدید تروریستی نیز اثر داشت.
به عنوان مثال، با مطرح شدن هوش مصنوعی، دیری نخواهد پایید که سربازان روبات نیز تبدیل به واقعیت شوند. فن‌آوری مورد نیاز برای ساخت روبات‌های جنگی مینیاتوری، درحال ظهور است. در عین حال، همانطور که هواپیماهای بدون سرنشین با قابلیت عکاسی، به طور فزاینده‌ای مقرون به صرفه و محبوب شده‌اند، استفاده از آنها برای اهداف تروریستی، یا نظامی مردم، کار سختی نخواهد بود.
آمازون، غول خرده‌فروشی آنلاین جهانی اكنون برخی از محصولاتش را با استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین به مشتریان در ایالات متحده عرضه می‌کند. با وجود این، فناوری کشتار افراد، به کمک همین هواپیماهای دارنده موقعیت‌یاب جغرافیایی (GPS)، مجهز به دستگاه‌های تشخیص چهره و مملو از روبات‌ها و مواد منفجره، در عملیات مورد استفاده قرار می‌گیرد.
انسان‌ها به سمت دیجیتالی شدن در حرکت هستند و اگر این کار ادامه یابد، چنین فناوری می‌تواند به آنها در اجرای حملات با دقت بسیار بالا کمک کند. معرفی دستگاه‌های جنگی با تولید انبوه، شاید علاوه بر کاهش هزینه‌های جنگ، به‌طور قابل ملاحظه‌ای از آسیب‌های جانبی و تلفات غیرنظامیان نیز جلوگیری کند. شاید در آینده، قاتلان نیز دیجیتالی شوند.
علاوه بر حرکت به سمت سلاح‌های جدید، هوش مصنوعی باعث می‌شود كه جنگ سایبری، در آینده عجیب و غریب‌تر شود. همانطور که همه می‌دانیم، هرچه جامعه‌ای خودمختار شود، آسیب‌پذیری در برابر حملات سایبری نیز بیشتر می‌شود.
وقتی شبکه‌های برق، کارخانه‌ها، حمل و نقل عمومی، سیستم‌های ارتباطی، نیروگاه‌های هسته‌ای و زرادخانه‌های یک کشور، یا حتی کل جهان، به‌صورت شبکه در آیند، نتیجه جنگ‌ها، در آینده، حتی قبل از هرگونه کمپین نظامی قراردادی، در دنیای واقعی، قابل تخمين خواهد بود. درحقیقت پيش از شروع دوره هوش مصنوعی، جنگ سایبری دولتی، در سراسر جهان، به‌صورت مخفیانه، اجرا شده بود.
به عنوان مثال، در سال 2007 گفته شد که ایالات متحده و اسرائیل، به‌طور مشترک، حمله سایبری علیه ایران را آغاز کردند تا به غیر از فشارهای سیاسی و دیپلماتیک ضد این کشور، برنامه هسته‌ای تهران را با استفاده از ویروس پنهان توسعه‌یافته رایانه ای به نام «کرم استاکسنت» نابود کنند. این ویروس، بارها روی سیستم رایانه‌ای ایران تأثیر گذاشت و درنتیجه سانتریفیوژهای را تخریب کرد.
در همین حین، استفاده هکرهای کره شمالی از ویروس‌ها، برای اخاذی ارزهای خارجی از نهادها و کشورهای فراواني مطرح شد.
مسئله نگران کننده درباره توسعه سریع فناوری سایبری، این است که به حمایت دولت نیاز ندارد. هنگامی که ابزار مناسب، ارزان‌قیمت و پیشرفته جنگی، در جهان وجود دارد، قدرت‌های سنتی قدیمی، علی‌رغم داشتن سلاح‌های هسته‌ای نمی‌توانند درک کاملی از مسائل داشته باشند.
بزرگترین مزایای نیمه تاریک فناوری، قدرت‌های بزرگ سنتی، یا کشورهای مستقل نیستند؛ بلکه تروریست‌ها و گروه‌های افراطی هستند که هیچ مشکلی در دسترسی به سلاح‌های خودکار پیشرفته در بازار سیاه، یا از طریق نفوذ جاسوسی ندارند.
اگر این سناریو ادامه یابد، باید انتظار داشت که نسخه جدیدی از داعش در آینده با چنین فناوری‌هایی و با هدف پاک‌سازی قومی و مذهبی به‌وجود آید.»
