به گزارش کارگروه بین الملل خبرگزاری سایبربان، سرهنگ راب دیویس، که نظارت بر اقدامات کسب و کار حسگرهای فضایی را برای این خدمت بر عهده دارد، روز پنجشنبه بیان کرد که به عنوان بخشی از این کار، نیروی فضایی در حال ارزیابی رویکرد مناسب برای اطمینان از بقای این فضاپیماها در برابر تهدیدات هسته‌ای است.
دیویس در یک رویداد مجازی انجمن امنیت ملی فضایی اظهار کرد:
ما در حال حاضر با مرکز تحلیل جنگ فضایی (SWAC) همکاری می‌کنیم تا به ما کمک کند بفهمیم نسل بعدی این قابلیت‌ها چگونه خواهد بود.
این سرویس در مراحل ابتدایی یک برنامه بلند مدت برای تقویت قابلیت‌های ردیابی موشکی خود در برابر تهدیدات از چین و روسیه است، که هر دو کشور در حال توسعه موشک‌های هایپرسونیک هستند که می‌توانند با سرعت ۵ ماخ حرکت کرده و مانور دهند.
این دو کشور همچنین در حال ساخت و در برخی موارد آزمایش سلاح‌های ضدماهواره‌ای هستند که می‌تواند عملیات امن در مدار را مختل کند.
نیروی فضایی در حال حاضر به ماهواره‌های بزرگ و گران‌قیمتی وابسته است تا ماموریت هشدار موشکی خود را انجام دهد.
این فضاپیماها که بخشی از سیستم مادون قرمز مبتنی بر فضا هستند، در برابر اشعه‌ها مقاوم‌سازی شده‌اند، به این معنی که مجهز به ساختارها و موادی هستند که به آن‌ها اجازه می‌دهد در برابر حمله هسته‌ای مقاومت کنند.
استراتژی جدید این خدمت از این قابلیت‌های پیشرفته دور می‌شود و به جای آن بر ساخت و استقرار تعداد زیادی ماهواره کوچک در مدارهای پایین تمرکز دارد.
با برنامه‌ریزی آژانس توسعه فضایی برای پرتاب صدها ماهواره به مدار پایین زمین تا ارتفاع 1200 مایل بالاتر از سطح دریا، آژانس توسعه فضایی (SDA) و فرماندهی سیستم‌های فضایی (SSC) این اقدام را رهبری می‌کنند.
فرماندهی سیستم‌های فضایی بر قابلیت‌های مدار میانی زمین متمرکز است، که بین مدار پایین و مدار زمین‌ثابت، حدود 22 هزار مایل بالاتر قرار دارد.
تا به امروز، آژانس توسعه فضایی هشت ماهواره ردیابی موشکی در مدار پایین زمین پرتاب کرده است.
فرماندهی سیستم‌های فضایی قرار است اولین فضاپیمای مدار میانی زمین خود را در سال 2026 پرتاب کند.
هر دو سازمان در حال تحویل ماهواره‌ها به صورت دسته‌ای هستند و برنامه‌ریزی می‌کنند هر چند سال یک بار نسخه‌های جدیدی را پرتاب کنند.
با گذشت زمان، نیروی فضایی سیستم‌های قدیمی را حذف خواهد کرد و تنها به این معماری جدید تکیه خواهد کرد.
با این حال، در کوتاه مدت، این آژانس با لاکهید مارتین و نورثروپ گرومن همکاری می‌کند تا پنج ماهواره مقاوم در برابر اشعه نسل بعدی مادون قرمز با ماندگاری بالا (Next-Gen OPIR) بسازند تا جایگزین سیستم مادون قرمز مبتنی بر فضا شوند.
دیویس اذعان کرد که تاکنون نیروی فضایی بیشتر بر بهبود توانایی خود در ردیابی اهداف سریع‌تر و سخت‌تر شناسایی متمرکز بوده است و کمتر بر اطمینان از مقاوم‌سازی ماهواره‌های جدید در برابر و توانایی عملیات در حمله هسته‌ای تمرکز کرده است.
این موضوع تا حدی به دلیل فوریت قابلیت ردیابی است اما همچنین به دلیل هزینه‌های مرتبط با مقاوم‌سازی فضاپیما برای بقا بیشتر است.
یکی از اهداف مطالعه، یافتن گزینه‌هایی برای حفاظت هسته‌ای است که با برنامه‌های معماری بلند مدت این سرویس همخوانی داشته باشد.
دیویس در پایان افزود:
ما نمی‌توانیم آن الزامات مهم دیگر را فراموش کنیم. با رویکرد توسعه چابک، ما به نتایج آن مطالعه نگاه خواهیم کرد. و ممکن است بر دوره‌های آینده یا احتمالا دسته‌های آینده کارهای آژانس توسعه فضایی و کارهای ما تأثیر بگذارد تا اطمینان حاصل کنیم که نیازهای کامل کشور را برآورده می‌کنیم.
