این آرکید‌های دوست داشتنی!
مستند سینمایی «سکه بنداز-Insert Coin» به کارگردانی جاشوآ وای.سویی محصول سال 2020 امریکاست که توسط کمپانی A Ten Point OH Film منتشر شده است. پژوهش و نویسندگی این مستند 100 دقیقه‌ای را اندرو هیوارد بر عهده داشته است. «سکه بنداز-Insert Coin» ضمن مروری نوستالژیک بر تاریخچه بازی‌های آرکید با نسل نخست طراحان بازی‌های معروف جهان گیم، از جمله مورتال کمبت همراه شده است. یوجین جرویس، پل دبلیو. اس. اندرسون، ارنست کلاین، وارن دیویس، جف گرستمن، نیل نیکاسترو، جورج پترو و آندریا رین از جمله طراحان نامدارحوزه گیم هستند که در این فیلم حضور یافته‌اند.
دستگاه آرکید، وسیله بازی سکه‌ای است که در گذشته معمولا در اماکن عمومی مانند رستوران‌ها کافه‌ها و مراکز تخصصی گیم نصب می‌شد. غالب بازی‌های آرکید، شامل بازی‌های ویدئویی، ماشین پین بال، جوک باکس، بازی‌های الکترومکانیک و سرگرمی جرثقیل چنگکی جایزه می‌شد. عصر طلایی بازی‌های آرکید از اواخر سال ۱۹۷۰ شروع شد و تا اواسط سال ۱۹۹۰ ادامه داشت. این دستگاه‌ها با روی کار آمدن کنسول‌های بازی خانگی محبوبیت خود را رفته‌رفته از دست دادند. بازی‌های ویدئویی آرکید معمولاً دارای مراحل کمی می‌باشند که با جلوتر رفتن بازی، به سرعت درجه سختی آن نیز افزایش پیدا می‌کند و توسط کنترل‌کننده‌های مکانیکی انجام می‌شوند. گیمر تا زمانی که شخصیت بازی زنده است، مجاز است دستگاه را در اختیار خود داشته باشد.
روایت مستند «سکه بنداز-Insert Coin» با ماجرای فراز و فرود استودیو طراحی میدوی گیمز پیش می‌رود. بازی نارک نخستین چالش جدی مستند «Insert Coin» است. نارک یک بازی آرکید(Run and Gun) است که توسط یوجین جرویس، برای استودیو Williams Electronics طراحی شده است. بازی نارک یکی از اولین بازی‌های خشن تاریخ است که با اعتراض گسترده‌ای از طرف خانواده‌ها رو‌به‌رو شد. در بازی نارک، هدف اصلی بازیکنان دستگیری و نابود کردن قاچاقچیان مواد مخدر، ضبط پول و مواد مخدری که در اختیار دارند و درنهایت شکست mr.big بود. پس از خریداری استودیوی Williams Electronics توسط میدوی(Midway)، این بازی، اولین گیم آرکید جدید استودیوی Williams Electronics به‌حساب می‌آید. آرکید نارک از نمایشگری که به Medium Resolution Monitor معروف بود، استفاده می‌کرد. این نمایشگر وضوح تصویری بالاتر از تلویزیون و سایر نمایشگرهای معمولِ دستگاه‌های آرکید داشت؛ هرچند معمولاً در سایزی کوچک‌تر از نمایشگرهای دیگر عرضه می‌شد. علاوه بر این بازی نارک اولین گیمی بود که از پردازنده TMS34010 که یک پردازشگر گرافیکی ۳۲ بیتی بود، استفاده می‌کرد. از این پردازنده بعدها در ساخت بازی‌های Smash TV و Mortal Kombat نیز استفاده شد.
بازی ترمیناتور با اقتباس از ورژن سینمایی این فیلم، قدم رو‌به جلوی دیگری در صنعت آرکید است که مورد توجه مستند «سکه بنداز-Insert Coin» قرار گرفته است. در این بازی، مشورت با جیمز کامرون، تصویربرداری دیجیتالی از لوکیشن‌های فیلم اصلی و استفاده از چهره‌ای مشابه آرنولد یک انقلاب در صنعت آرکید را رقم زد.
اما قطعا جذاب‌ترین بخش مستند «سکه بنداز-Insert Coin» مربوط به طراحی نسخه آرکید بازی مورتال کمبت توسط شرکت میدوی است. میدوی برای خلق یک بازی باکیفیت، نیاز به طراحانی خوش‌ذوق و حرفه‌ای داشت و به همین دلیل سراغ دو کارشناس خبره رفت. جان توبایس هنرمندی بود که کار خود را از طراحی کمیک آغاز کرد و نقش پررنگی در مطرح شدن آثاری مثل کمیک The Real Ghostbusters داشت. جان که در ابتدا قصد داشت برای همیشه در دنیای کمیک باقی بماند، پس از مدتی به صنعت بازی ورود پیدا کرد و اسیر جذابیت‌های آن شد. اولین کار حرفه‌ای توبایس بازی Smash TV از ساخته‌های ویلیامز بود که در آن نقش طراح هنری را ایفا کرد و توانست خیلی زود نام خود را در این صنعت مطرح کند. او سپس به سراغ طراحی هنری بازی Total Carnage رفت و بار دیگر قدرت خود را در این زمینه نشان داد. نفر دوم ماجرا، برنامه‌نویسی به نام «اد بون» بود که از اواخر دهه ۸۰ به شرکت ویلیامز ملحق شده بود و روی دستگاه‌های پینبال کار می‌کرد. اد بون پس از برنامه‌نویسی و کار روی تعداد زیادی دستگاه پینبال از جمله موارد معروفی مثل Black Knight 2000 به سمت طراحی و ساخت بازی‌های ویدیویی رفت و در تولید آثاری مثل High Impact Football و Super High Impact دخیل بود؛ درنهایت جان توبایس و اد بون برای هدف مشترکی کنار هم قرار گرفتند و میدوی با آن‌ها قراردادی بست که طی آن، در عرض یک سال اثر جدیدی خلق کنند.
به نسل‌های اخیر نگاه نکنید که تیم‌های بازی‌سازی گاهی اوقات از صدها نفر تشکیل می‌شوند. در آن دوران طراحی بازی تفاوت‌های زیادی با امروز داشت و تیم اصلی سازنده مورتال کامبت هم فقط از چهار نفر تشکیل شده بود؛ تیمی که به جز توبایس و بون، دو نفر دیگر به نام‌های جان فوگل (طراح و انیماتور) و دن فوردن (طراح صدا) هم در آن حضور داشتند و همین چهار نفر توانستند یکی از معروف‌ترین بازی‌های تاریخ را در عرض ۱۰ ماه آماده کنند.
درنهایت بازی در سال ۱۹۹۲ برای دستگاه‌های آرکید عرضه شد و توانست خیلی زود به یکی از محبوب‌ترین گیم‌های این دستگاه‌ها تبدیل شود. صف‌های عریض و طویلی هم برای تجربه آن به وجود آمد که البته این موضوع با جنجال‌هایی همراه شد. هرچند مورتال کامبت تنها بازی خشن زمان خود نبود و پیش از آن هم آثاری مثل Splatterhouse و Chiller با خشونت زیاد خود سروصدای بسیاری ایجاد کرده بودند، اما محبوبیت عظیم مورتال کامبت درکنار تصاویر واقع‌گرایانه آن باعث شد خشونت این بازی بیشتر به چشم بیاید. فیتالیتی‌های مشهور بازی در این میان نقش پررنگی داشتند؛ قابلیتی که تأثیر مستقیمی بر گیم‌پلی و پیروزی و شکست بازیکن‌ها نداشت ولی به آن‌ها اجازه می‌داد بعد از شکست دادن حریف، بدترین بلاهای ممکن را سر او بیاورند و صحنه‌هایی پر از خون و خشونت خلق کنند. همین مسائل بود که باعث شد سناتور آمریکایی به نام جوزف لیبرمن در سال ۱۹۹۳ در این زمینه سخنرانی معروفی انجام دهد و به شدت از خشونت این بازی انتقاد کند. این جنجال به حدی در رسانه‌ها و میان خانواده‌ها بازخورد داشت که می‌توان ریشه شکل‌گیری سیستم رده‌بندی سنی بازی‌ها را مدیون آن دانست.
