نخست وزیر انگلیس آخرین قربانی جاسوس‌افزار اسرائیلی (پگاسوس)

به گزارش کارگروه بین‌الملل سایبربان؛ کارشناسان اعلام کردند که به بوریس جانسون (Boris Johnson)، نخست وزیر انگلیس گفته شده که دفتر او در داونینگ استریت با استفاده از پگاسوس (Pegasus)، نرم‌افزار هک پیچیده‌ای که می‌تواند تلفن را به یک دستگاه شنود از راه دور تبدیل کند، هدف چندین حمله مشکوک سایبری قرار گرفته است.

در گزارش منتشر شده به‌وسیله «Citizen Lab» در دانشگاه تورنتو، آمده است که امارات متحده عربی مظنون به سازماندهی حملات جاسوس‌افزاری به دفتر پلاک 10 در سال‌های 2020 و 2021 است.

پگاسوس یک نرم‌افزار هک یا جاسوسی است که به‌وسیله شرکت اسرائیلی «NSO Group» توسعه یافته، به بازار عرضه و به دولت‌های سراسر جهان فروخته شده است و این قابلیت را دارد که گوشی‌های دارای سیستم عامل «iOS» یا اندروید را آلوده کند.

Citizen Lab اضافه کرد که در همان 2 سال حملات مشکوکی به وزارت امور خارجه انگلیس نیز صورت گرفته که با اپراتورهای پگاسوس در امارات متحده عربی و همچنین هند، قبرس و اردن مرتبط بوده است.

متخصصان برجسته جهان در تشخیص حملات دیجیتالی ادعا کردند که اقدام نادری را انجام داده‌اند که وایت هال را از این حمله مطلع کرده‌اند، زیرا معتقدند که اقدامات آنها می‌تواند آسیب را کاهش دهد. با این حال، آنها نتوانستند افراد خاصی را در دفتر وزارت امور خارجه و دفتر پلاک 10 که مظنون به هک شدن هستند، شناسایی کنند.

Citizen Lab در بیانیه‌ای گفت :

«ما تأیید می‌کنیم که در سال‌های 2020 و 2021 موارد مشکوک متعددی از آلودگی‌های جاسوس‌افزار پگاسوس را در شبکه‌های رسمی بریتانیا مشاهده و به دولت بریتانیا اطلاع دادیم. اینها عبارتند از : دفتر نخست وزیری (10 داونینگ استریت) [و] وزارت امور خارجه و مشترک‌المنافع. آلودگی‌های مشکوک مربوط به وزارت امور خارجه و مشترک‌المنافع با اپراتورهای پگاسوس مرتبط بود که ما به امارات متحده عربی، هند، قبرس و اردن مرتبط می‌کنیم. حمله مشکوک در دفتر نخست وزیر بریتانیا با اپراتور پگاسوس مرتبط است که ما به امارات متحده عربی مرتبط می‌کنیم.»

دولت بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده، در ماه نوامبر گذشته اقدامی خارق‌العاده برای قرار دادن NSO در لیست سیاه آمریکا انجام داد و گفت شواهدی در دست دارد مبنی بر اینکه این شرکت اسرائیلی جاسوس‌افزار خود را به دولت‌های خارجی فروخته که از آن برای «سرکوب فراملی» استفاده کرده‌اند. در آن زمان، سخنگوی NSO گفت که از این تصمیم ناامید شده است.

این اتهامات سؤالات مهمی را در مورد نقض احتمالی امنیت ملی در بالاترین سطوح دولت بریتانیا ایجاد خواهد کرد.

دولت های امارات متحده عربی، هند، قبرس و اردن در این خصوص اظهار نظری نکرده‌اند. سخنگوی دولت بریتانیا نیز ادعا کرد که به طور معمول در مورد مسائل امنیتی اظهار نظر نمی‌کند.

یکی از سخنگویان شرکت جاسوسی اسرائیلی مدعی شد :

«NSO همچنان از سوی برخی سازمان‌های مدافع با انگیزه سیاسی مانند Citizen Lab و «Amnesty» هدف قرار می‌گیرد تا گزارش‌های نادرست و غیرمستند مبتنی بر اطلاعات مبهم و ناقص تولید کند. ما مکرراً با تحقیقات دولتی همکاری کرده‌ایم، جایی که ادعاهای موثق شایسته است. با این حال، اطلاعات مطرح شده در مورد این اتهامات، باز هم نادرست است و به دلایل فنی و قراردادی نمی‌تواند به محصولات NSO مربوط شود.»

پروژه پگاسوس، یک تحقیق مشترک در مورد NSO شامل گاردین، وایر (Wire)، لوموند (Le Monde) و واشنگتن پست، سال گذشته ده‌ها مورد را فاش کرد که در آن جاسوس‌افزار اسرائیلی از سوی مشتریان دولتی، از عربستان سعودی تا مکزیک، برای هدف قرار دادن مخالفان و روزنامه‌نگاران استفاده می‌شد. این کار در میان دریافت کنندگان جوایز معتبر جورج پولک (George Polk) در سال 2021 در روزنامه‌نگاری بود.

NSO به‌وسیله وزارت دفاع رژیم صهیونیستی تنظیم می‌شود و نرم‌افزارهای جاسوسی پگاسوس را به دولت‌های سراسر جهان می‌فروشد. هنگامی که پگاسوس با موفقیت در برابر یک هدف مستقر شود، می‌تواند هر تلفنی را آلوده، تماس‌های تلفنی را رهگیری، عکس‌ها را مشاهده، موقعیت مکانی افراد را ردیابی و تلفن را به یک دستگاه شنود از راه دور تبدیل کند.

ران دیبرت (Ron Deibert)، مدیر آزمایشگاه Citizen Lab، اظهار داشت که آلودگی‌ها می‌توانند مربوط به دستگاه‌های FCO خارج از کشور باشند. او در مورد دلیل خود برای هشدار دادن به جانسون، توضیح داد که بریتانیا در حال حاضر در میان چندین تلاش قانونی و قضایی مداوم در رابطه با مسائل نظارتی پیرامون سیاست سایبری است. بنابراین، بسیار مهم است که چنین تلاش‌هایی آزاد از نفوذ نرم‌افزارهای جاسوسی آشکار شوند.

توسعه بریتانیا ماه‌ها پس از آن صورت می‌گیرد که تحقیقات در NSO نشان می‌دهد که تلفن همراه یکی از وزیران فرانسوی به نام فرانسوا دو روگی (François de Rugy)، آثار دیجیتالی فعالیت مرتبط با نرم‌افزار جاسوسی پگاسوس را نشان می‌دهد. جزئیات او در یک پایگاه داده فاش شده که شامل شماره موبایل امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه و بیشتر اعضای کابینه 20 نفره وی و ادوارد فیلیپ، نخست وزیر وقت بود.

در واکنش، یکی از سخنگویان گروه NSO گفت که مکرون و دیگر مقامات فرانسوی در این لیست هدف پگاسوس نبوده‌اند؛ و این لیستی از اهداف بالقوه مشتریان NSO نیست.

در ماه اکتبر سال گذشته، دادگاهی در بریتانیا متوجه شد که شیخ محمد بن راشد آل مکتوم (Sheikh Mohammed bin Rashid al-Maktoum) از دبی از پگاسوس برای هک کردن تلفن همسر سابقش شاهزاده حیا (Haya) و 5 تن از همکارانش استفاده کرده است.

دادگاه به این نتیجه رسید که هک حیا و همکارانش، از جمله فیونا شاکلتون (Fiona Shackleton)، که در مجلس نمایندگان حضور دارد، در حالی رخ داد که این زوج سابق در دادگاه در ارتباط با رفاه 2 فرزند خود حضور داشتند.

دولت جانسون در نوامبر گذشته از سوی برخی نمایندگان مجلس متهم شد که در رسیدگی به تخلفات نظارتی در خاک بریتانیا به‌وسیله دولت‌هایی که از پگاسوس استفاده می‌کنند، توافق‌های تجاری را به امنیت ملی ترجیح می‌دهد.

در ماه نوامبر گذشته، نامه‌ای به نخست‌وزیر با امضای 10 نماینده و همتایان خود نوشته و از دولت خواسته شد تا به برنامه‌های امنیت سایبری با کشورهایی که از نرم‌افزار جاسوسی NSO برای هدف قرار دادن مخالفان، روزنامه‌نگاران و وکلا استفاده می‌کنند پایان دهد و NSO را تحریم کند؛ و همچنین خواستار تعلیق کلیه مجوزهای جاسوس‌افزارهای بریتانیا و قراردادهای امنیت سایبری با کشورهای حاشیه خلیج فارس شد که در حملات سایبری در بریتانیا نقش دارند.

میلیون‌ها نفر هر روز برای دریافت اخبار آزاد، مستقل و با کیفیت به گاردین مراجعه و خوانندگان در 180 کشور در سراسر جهان اکنون از انگلیس حمایت مالی می‌کنند.

گاردین در مقاله‌ای نوشت :

«همه سزاوار دسترسی به اطلاعاتی هستند که براساس علم و حقیقت و تجزیه و تحلیل ریشه در اقتدار و صداقت دارند. به همین دلیل است که انتخاب متفاوتی انجام دادیم : گزارش‌های خود را برای همه خوانندگان، صرف نظر از اینکه کجا زندگی می‌کنند یا توانایی پرداخت آن‌ها را دارند، باز نگه داریم. این بدان معنی است که افراد بیشتری می‌توانند آگاه و متحد شوند و الهام بگیرند تا اقدامات معناداری انجام دهند. در این دوران پرخطر، یک سازمان خبری جهانی حقیقت‌جو مانند گاردین باید وجود داشته باشد. ما هیچ سهامدار یا مالک میلیاردر نداریم، به این معنی که روزنامه‌نگاری ما عاری از نفوذ تجاری و سیاسی است و همین امر ما را متفاوت می‌کند. استقلال ما این امکان را می‌دهد که بدون ترس در مورد افراد صاحب قدرت تحقیق، چالش و افشاگری کنیم.»