به گزارش کارگروه فناوری اطلاعات سایبربان ؛ به همین منظور، محققان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) در صدد حل این مشکل برآمده و سعی کردند تا از طریق آموزش به ربات‌ها، نحوه تعامل با دیگر ربات‌ها را به منظور دستیابی به اهداف مد نظر به آنها یاد دهند.
بر اساس اطلاعات منتشر شده، این تحقیق می‌تواند منجر به بهود تعاملات میان انسان‌ها و ربات‌ها شوند و حتی به روانشناسان کمک کند تا تعاملات اجتماعی میان انسان‌ها را بهتر ارزیابی و بررسی کنند. پژوهشگران برای مطالعه نحوه این تعاملات، یک محیط دو بعدی شبیه‌سازی‌شده ایجاد کردند که به ربات‌های مجازی اجازه می‌داد تا اهداف فیزیکی و اجتماعی را دنبال کنند.
برای مثال، یک هدف فیزیکی می‌تواند حرکت به سمت یک درخت در نقطه خاصی باشید، در حالی که هدف اجتماعی حدس زدن چیزی است که ربات دیگری قصد انجام آن را دارد و سپس بر اساس این حدس، عمل کردن است. همانند کمک کردن به رباتی دیگر برای آبیاری به یک درخت.
این ربات‌ها برای اقداماتی که آنها را به اهدافشان نزدیک‌تر می‌کرد، پاداش دریافت می‌کردند و در طرف مقابل، برای کارهایی که مانع از دستیابی به اهدافشان می‌شد، جریمه می‌شدند. در اینجا محققان سه مدل ربات طراحی کردند: نخست، ربات‌هایی که تنها اهداف فیزیکی داشتند؛ دوم، ربات‌هایی که اهداف فیزیکی و اجتماعی داشتند و مورد سوم، ربات‌هایی که فرض می‌کنند دیگر ربات‌ها، داری اهداف فیزیکی و اجتماعی هستند و در نتیجه، می‌توانند اقدامات پیشرفته‌ای همانند پیوستن به آنها برای دستیابی به یک هدف را انجام دهند.
محققان در بررسی‌های خود، 98 سناریوی مختلف را با این سه نوع ربات پیاده کردند. در این میان، 12 انسان نیز حدود 200 کلیپ ویدیویی را از تعاملات ربات‌ها مشاهده کردند و می‌بایست اهداف فیزیکی و اجتماعی را حدس می‌زدند. به گفته محققان، در اغلب موارد، مدل آنها با آنچه انسان‌ها درباره تعاملات اجتماعی شکل‌گرفته در هر فریم فکر می‌کردند، هم‌راستا بود.
محققان امیدوارند که نتایج این پژوهش بتواند به عنوان یک معیار به افراد امکان دهد تا روی تعاملات اجتماعی مشابه کار کنند. همچنین آنها قصد دارند تا گام بعد، محیط پیچیده‌تری را با عوامل سه‌بعدی ایجاد کنند که امکان تعاملات بیشتری را فراهم می‌کند. و بالاخره هدف نهایی این است که نه‌تنها به ربات‌ها درباره نحوه تعامل اجتماعی بهتر آموزش داده شود، بلکه به طور عمیق‌تر به جنبه انسانی موضوع نیز پرداخته شود.
