به گزارش کارگروه امنیت سایبربان؛ یکی از کارشناسان برجسته مواد غذایی در انگلیس هشدار داد، زنجیره تأمین مواد غذایی این کشور در برابر حملات سایبری بسیار آسیب‌پذیر است و گفت تمرکز بیشتر بر تولید داخل امنیت غذایی انگلستان را افزایش خواهد داد.
تیم لنگ استاد سیاست‌های غذایی از دانشگاه لندن اعتراف کرد:
اگر کسی بخواهد واقعاً به سیستم غذایی انگلیس صدمه بزند، تنها کافی است ماهواره‌ها را از کار بی اندازد. سیستم‌های فعلی ما کاملاً به تدارکات رایانه‌ای وابسته‌اند.
این هشدار پیش از انتشار دومین قسمت راهبرد غذایی انگلیس مطرح می‌شود. هنری دیمبلبی Henry Dimbleby یکی از بنیان‌گذاران رستوران‌های زنجیره‌ای لئون Leon در سال 2019 از طرف دولت انگلیس مأمور شد سیستم غذایی این کشور را ارزیابی کند. در اولین قسمت این ارزیابی که سال گذشته منتشر شد آمده، برگزیت فرصتی بود برای تغییر شکل سیاست غذایی ما.
اطلاعات به‌دست‌آمده از گزارش جدید نشان می‌دهد 6% مالیات برای غذاهای پرنمک پیشنهادشده است. توصیه‌های دیمبلبی در سال آینده با یک گزارش همراه است که منجر به یک قانون غذایی جدید خواهد شد.
در گزارش دیگری که با همکاری تیم لانگ، اریک میلستون Erik Millstone استاد دانشگاه Sussex و تری مارسدن Terry Marsden استاد دانشگاه Cardiff منتشر شد آمده:
دولت انگلیس نسبت به امنیت غذایی مردمش ازخودراضی است و برای تأمین مواد غذایی مردم وابستگی بیش‌ازحدی به دیگران دارد.
این اساتید دانشگاه در گزارشی که به بررسی سیاست‌های غذایی انگلستان پرداختند گفتند:
وزرا انگلیس تاکنون هیچ هدف مشخصی برای سیستم غذایی این کشور در دوران پسابرگزیت نداشته و حتی برای تولیدات خانگی نیز هیچ سطحی مشخص نکرده‌اند. موضع پیش‌فرض دولت این است که مواد غذایی را به منافع شرکت‌ها واگذار کند. برگزیت تأثیر زیادی بر سیستم غذایی انگلستان داشته زیرا تأمین‌کنندگان مواد غذایی در انگلیس از نزدیک با اتحادیه اروپا درگیر هستند. نیم‌قرن روابط غذایی با اتحادیه اروپا چیزی نیست که به‌راحتی بتوان با یک معامله جدید آن را تکرار کرد.
حدود یک‌سوم مواد غذایی خریداری‌شده در انگلیس از اتحادیه اروپا تهیه می‌شود. مهاجرت کارگران اتحادیه اروپا از انگلیس طی 18 ماه گذشته تأثیر بسزایی در تولید و توزیع مواد غذایی داشته است.
به گفته لانگ، انگلستان باید در تولید مواد غذایی 80٪ خودکفا باشد، درحالی‌که این رقم حدود 50٪ است. وی تشریح کرد، ما در حال حاضر 52٪ از سبزیجات و تنها 10٪ یا 11٪ از میوه مصرفی‌مان را در داخل تولید می‌کنیم. ما سیب و گلابی وارد می‌کنیم. این مسخره است.
وی در ادامه افزود:
سیاست غذایی جدید باید در چهار کلمه خلاصه شود. امنیت غذایی و دفاع غذایی. امنیت غذایی یعنی آیا سیستم‌های تأمین غذایی ما، غذای مقرون‌به‌صرفه، در دسترس، پایدار و استاندارد عرضه می‌کنند؟ و دفاع غذایی هم به معنی نیاز به حفاظت از خطوط تأمین غذا می‌باشد.
لانگ خاطرنشان کرد:
عدم اتخاذ یک سیاست غذایی منسجم و معقول، هزینه‌های زیادی را در بر دارد. انگلیس مواد غذایی را به‌جای منبعی برای زندگی به منبعی برای مرگ تبدیل کرده است. این موضوع همچنین هزینه‌های اجتماعی، مالی، عاطفی و زیست‌محیطی زیادی در بر دارد.
این کارشناس انگلیسی همچنین گفت:
ما زنجیره‌های غذایی را طولانی کرده‌ایم. افراد زیادی بین تولیدکننده و مصرف‌کننده وجود دارند. سرویس‌های تحویل در محل با آوردن سفارش‌ها درب منزل حتی به ما اجازه نمی‌دهند به سوپر مارکت یا کافی‌شاپ محل زندگی خود برویم. نتیجه این می‌شود که ما در انگلیس سالانه 225 میلیارد پوند صرف مواد غذایی و نوشیدنی‌ها می‌کنیم درحالی‌که تولیدکنندگان اصلی مانند کشاورزان و ماهی گیران تنها 7% از این هزینه را دریافت می‌کنند.
لانگ و هم‌دانشگاهیان وی 9 اصل و آزمون برای سیاست جامع غذایی تهیه‌کرده‌اند که امنیت، تاب‌آوری، فقر غذایی و کاهش تمرکز تأمین مواد غذایی از دست چند شرکت غول‌پیکر بخشی از آن است. در این گزارش آمده باید بر دولت فشار آورد تا از تضعیف منافع ضروری جلوگیری کند.
لانگ در انتها اظهار امیدواری کرد که پیشنهادهای دیمبلبی بتواند یک سیاست قوی مبتنی بر پایداری را ترسیم کند. وی افزود:
اما مسئله این است كه آیا این پیشنهادها توسط دولت مورداستفاده قرار خواهد گرفت یا دولت آن‌ها را بایگانی کرده و تنها بخش‌هایی از آن را انتخاب خواهد کرد.
