بازی دوز روی DNA
به گزارش کارگروه فناوری اطلاعات سایبربان؛ به نقل از «digitaltrends»؛ پژوهشگران موسسه فناوری کالیفرنیا (Caltech)، به تازگی کوچک‌ترین بازی دوز جهان را تولید کردند. این محققان که در گذشته نیز کوچک‌ترین تصویر مونا لیزا را با استفاده از مهندسی زیستی، روی DNA ترسیم کرده بود. مدتی قبل همین کار را با بازی دوز انجام داد.
فیلیپ پترسسون (Philip Petersen)، یکی از محققان پروژه یاد شده گفت:
در فناوری نانو DNA، به منظور کنترل پویای رفتارهای مدارهای مولکولی و روبات‌ها، از جابه‌جایی بین رشته‌های کوچک آن استفاده می‌کنند. ما در این پژوهش، روشی جدید برای برنامه‌ریزی جابه‌جایی بین رشته‌های بلند DNA ایجاد کردیم. این دستاورد امکان تولید نانو ماشین‌های را با قطعات پیچیده، اما قطعات قابل تنظیم فراهم می‌کند.
بازی دوز ایجاد شده توسط پژوهشگران، از یک صفحه‌ی خود مونتاژ شونده از 9 کاشی DNA به وجود آمده است. هر یک از این کاشی‌ها دارای چسب ویژه‌ای است که به آن اجازه می‌دهد روی صفحه و به قطعه‌ی کناری بچسبد. هر یک از این چسب‌ها دارای یک‌رشته DNA مخصوص به خود هستند که به روشی‌هایی خاص به یکدیگر پیوند می‌خورند.
بازیکن‌ها به نوبت کاشی‌های DNA که با «X» و «O» علامت‌گذاری شده‌اند را در داخل لوله‌ی آزمایشگاهی حاوی صفحه‌ی بازی قرار می‌دهند. هر فرد نیز 9 کاشی مختلف را برای همه‌ی حرکت‌های قابل انجام در اختیار دارد. همچنین این کاشی‌ها را می‌توان به منظور ادامه‌ی بازی با نمونه‌های قبلی جابه‌جا کرد.
ایجاد بازی بالا با وجود جذاب بودن، می‌تواند به عنوان طرح اثبات مفهومی برای فناوری‌های نانوی آینده در نظر گرفته شود.
لولو کیان (Lulu Qian)، دانشیار مهندسی زیستی موسسه فناوری کالیفرنیا ادامه داد:
ماشین‌های ساخته شده توسط انسان، از اجزای ماژولار ایجاد شده‌اند و می‌توان در مواقع ضروری، با توجه به نیاز موجود آن‌ها را تغییر داد. برای مثال زمانی که دیسک سخت یک سرور آسیب می‌بیند، می‌توان بدون خاموش کردن سیستم، از طریق اتصال گرم (Hot-Swap)، آن را تعویض کرد. زمانی که حافظه‌ی دوربینی پر می‌شود، به سادگی امکان تغییر آن وجود دارد. توانایی مؤثر تنظیم مجدد بخش‌های پیچیده‌ی یک ماشین در زمینه‌هایی مانند تعمیر، بروزرسانی، راه‌اندازی مجدد، تنظیم دوباره عملکردها از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.
نانو ماشین‌هایی که در آینده به وجود می‌آیند به اجزا ماژولار قابل‌برنامه‌ریزی مجدد نیاز دارند. هدف اصلی انجام آزمایش‌های بالا نیز، دستیابی به شیوه‌ای برای تنظیم مجدد خودمختار اجزا در فناوری‌های نانوی آینده است.
